PART I - THE INSULTS

Θεσσαλονίκη 17 -12 -2022

Προκειμένου να ξεκινήσω την κριτική μου για την νέα έκδοση του Σιαμάκη με το ΜΕΡΟΣ Α΄, θεωρώ αναγκαίο να κάνω μια μικρή εισαγωγή.

Επιστημονική μέθοδος κριτικής

Στις επιστημονικές εργασίες υπάρχουν κάποιες θεμελιώδεις μέθοδοι που αφορούν ασφαλώς τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας-ερευνητής εκθέτει την έρευνα που διεξήγαγε, τα επιχειρήματα και τα συμπεράσματα που βγαίνουν απ’ αυτήν την έρευνα. Και όλα αυτά τα βάζει σε μια λογική σειρά. Το ίδιο ισχύει και για την τυχόν κριτική του σε άλλα συμπεράσματα ή επιχειρήματα που έχουν εκτεθεί σε προηγούμενες εργασίες άλλων όταν αυτές έχουν το ίδιο ή συναφές θέμα. Επομένως, ένας καλός επιστήμονας που δημοσιεύει εργασίες πρέπει να γνωρίζει αυτές τις μεθόδους. Κι εφόσον το δικό του συμπέρασμα απορρίπτει τα συμπεράσματα των άλλων ομόλογων εργασιών, θα πρέπει να αιτιολογήσει το λάθος ή τα λάθη τους. Η αιτιολόγηση αυτή ίσως να περιλαμβάνει παραπάνω από ένα επιχείρημα, οπότε ο συγγραφέας φτιάχνει μια λίστα και αριθμεί τα επιχειρήματά του, π.χ. «Ο τάδε ή οι τάδε ερευνητές κάνουν λάθος στο σημείο αυτό για τους παρακάτω λόγους: 1) … , 2) … και 3) … ». Εδώ λοιπόν ο συγγραφέας δεν θα πρέπει να βάλει τα επιχειρήματά του με τυχαία σειρά, αλλά σύμφωνα με την εξής μέθοδο: πρέπει να μπουν με σειρά αύξουσας ισχύος. Δηλ. όσο πιο ισχυρό το επιχείρημα τόσο προς το τέλος πρέπει να μπει. Κι αν ένα επιχείρημα είναι ατράνταχτο και δεν επιδέχεται την παραμικρή αντίρρηση, τότε σίγουρα αυτό πρέπει να μπει στο τέλος. Κι αυτό, όπως μπορεί κάποιος να καταλάβει, εφαρμόζεται διότι αν το πρώτο επιχείρημα είναι πολύ ισχυρό, τότε δεν έχει νόημα τα λιγότερο ισχυρά να μπουν μετά, διότι ο αναγνώστης αρκείται στο ισχυρότερο. Αν όμως το ισχυρότερο μπει τελευταίο, ο ειρμός για τον αναγνώστη μεταβαίνει με ομαλό και αύξον ενδιαφέρον, όπως ακριβώς μεταβαίνει ένας θεατής στην κορύφωση του σασπένς βλέποντας μια καλή ταινία.

Θ’ ακολουθήσω την παραπάνω μέθοδο κάνοντας κριτική στην τελευταία έκδοση του Σιαμάκη, όχι βέβαια για να κρατήσω απλώς σε ομαλή αύξηση το ενδιαφέρον των αναγνωστών, αλλά για να δείξω με αύξοντα βαθμό τα απαράδεκτα και μέχρι αποτροπιασμού λάθη του. Λέω «λάθη», κι εννοείται φυσικά ότι θ’ αποδείξω πως είναι λάθη. Ο Σιαμάκης όμως, όχι μόνο δεν παραδέχεται – ούτε θα παραδεχθεί ποτέ – τα λάθη του αυτά, αλλά είναι και περήφανος γι αυτά όπως αποδεικνύεται από το ύφος και την παθιασμένη ένταση με τα οποία υποστηρίζει την «ακρίβεια» αυτών που λέει. Και η μεγάλη έκπληξη γι αυτόν θα είναι στο ισχυρότερο και ατράνταχτο επιχείρημα που τον χαρακτηρίζει άνευ αντίρρησης πολύ μεγάλο αιρετικό. Κι αυτό το επιχείρημα θα το βάλουμε τελευταίο. Θα προηγηθούν μερικά άλλα, κι ένα απ’ αυτά αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας σελίδας μας. Εννοείται φυσικά ότι όλα τα επιχειρήματα που θα παρουσιάσουμε ξεκινώντας με το παρόν ΜΕΡΟΣ Α΄ είναι σημαντικά και πρέπει να ειπωθούν, διότι το καθένα έχει την δική του ξεχωριστή αξία-δείκτη της κατάντιας, του αίσχους και της ξεδιαντροπιάς του Σιαμάκη.

Οι ύβρεις του Σιαμάκη

Οι ύβρεις του Σιαμάκη είναι βέβαια γνωστές και από άλλες δημοσιεύσεις του, κυρίως στις Μελέτες του που τις αναρτάει στην ιστοσελίδα του και για τις οποίες έχουμε ασχοληθεί εμπεριστατωμένα σε άλλες σελίδες μας. Βλέπε τις παρακάτω,

Το κείμενο με τις ερωτήσεις που έδωσα στον Σιαμάκη για την υβριστική συμπεριφορά του, και δεν απάντησε.

Ο Σιαμάκης σπάει τα μούτρα του πάνω στον Κάρμηλο

Ο ΜΟΣΧΟΣ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ [ΨΑ 28,6 (MAΣ. 29,6)]

ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΗΣ ΤΡΥΦΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ IΩΑΝΝΗ (ΜΕΡΟΣ Γ΄) – Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΣΙΑΜΑΚΗΣ

Οι ύβρεις του Σιαμάκη στη νέα του έκδοση

Στην παρούσα σελίδα λοιπόν θ’ ασχοληθούμε με το ύφος της έκδοσής του, δηλ. με ποιο τρόπο αντιμετωπίζει τους άλλους θεολόγους ερευνητές, και πώς κατοχυρώνει ή αποδεικνύει τους … χαρακτηρισμούς του προς αυτούς. Κι έτσι θα μπορέσουμε να σχηματίσουμε μια πρώτη άποψη για την επιστημονικότητα της έκδοσής του. Παρακάτω βάζω ένα μικρό δείγμα (2 περίπου σελίδες Α4) του «ελευθερόστομου» φρασεολογίου όπως το αποκαλεί (επικαλούμενος μάλιστα το Άγιο Πνεύμα!) όπως θα δούμε, ουσιαστικά των ύβρεων με τις οποίες ο Σιαμάκης στην πολύτομη αυτή έκδοσή του περιφρονεί διαφόρους ακόμα και αρχαίους πατέρες της εκκλησίας χωρίς φυσικά να φέρνει καμιά παραπομπή γι αυτά που λέει αυτός ο συκοφάντης. Βάζω πρώτα τον αριθμό της σελίδας για να μπορεί κάποιος εύκολα να τις επαληθεύσει. Προέρχονται από 2 τόμους (οι αγκύλες είναι δικές μου επεξηγήσεις):

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ – 1. ΚΑΝΩΝ

Σελ. 48: «σ’ ένα εκτεταμένο κεφάλαιο [του Ιεζεκιήλ] ονομάζει συνεχώς τη Σαμάρεια Πουτάνα (Οολά) και την Ιερουσαλήμ Πουτανάρα (Οολιβά) … που λαχταράει για Χαλδαίους, επειδή έχουν αρχίδια σαν των γαϊδάρων και πέος σαν των αλόγων …»

Σελ. 70: «… κοκορίκων προτεσταντών … και να χειροτονούν επισκοπίνες και αρχιεπισκοπίνες λεσβίες … “από δω η σύζυγός μου” …»

Σελ. 71: «… τη διδασκαλία του Παύλου περί μη ἀκρασίας (ἀ + κρᾶσις) [Α΄ Κο 7:5], δηλαδή αγαμησίας των συζύγων. Σελ. 72: «… και στο εξής θεωρούνται μεν ορθοδοξία πολλά παπικά κόπρια … ουδέποτε υπήρξε πιο ειδεχθής και κιναιδική και σατανική κατινιά και κακοήθεια.»

Σελ. 93: [για τον Φίλωνα Ιουδαίο] «… φαίνεται σαφώς φρενοβλαβής.», «τα κείμενά του … τον δείχνουν παρανοϊκό.»

Σελ. 96: [για τον Ιώσηπο] «… ολοτελώς ψεύτης, μυθομανής και σαχλαμάρας …»

Σελ. 128: [για τον Ευσέβιο Καισαρείας] «πιθανώς εβραίος, ίσως ευνουχισμένος. … μεγάλος απατεώνας …»

Σελ. 140: [για τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό] «… ιουδαϊκής και ίσως και εξ αίματος εβραϊκής καταγωγής … έφυγε για να μην βαπτιστεί, … οι σύνεδροι της Β΄ οικουμενικής Συνόδου τον έδιωξαν ως ανάξιο, …»

Σελ. 142: [για τους Καππαδόκες] «Γενικώς οι ιουδαϊκής καταγωγής θαυμασταί του Ωριγένους … καιροσκόποι και δίγλωσσοι Καππαδόκες … Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Αμφιλόχιος Ικονίου, Βασίλειος Καισαρείας, Γρηγόριος Νύσσης …»

Σελ. 143: [για την Εξαήμερο του Βασιλείου] «… η πηγή του, ο ειδωλολάτρης πορνογράφος της εποχής του Αιλιανός» Σελ. 143: «οι Καππαδόκες αυτοί, … με τον εξόφθαλμο παγανισμό τους … τις ύπουλα αντιχριστιανικές σαχλαμάρες των, χωλαίνουσιν ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις … είναι όλοι τους τελείως αναξιόπιστοι. Εχθροί της Βίβλου. Ἵπποι δουράτειοι στη χριστιανική εκκλησία.

Σελ. 147: [για τον Επιφάνιο Κύπρου] «… ιδιότροπος, αυταρχικός, ζηλότυπος, … επιπόλαιος, … ημιμαθής δοκησίσοφος βερμπαλιστής περιττολόγος ανακριβής …»

Σελ. 158: [για τον Ιωάννη Δαμασκηνό] «… διότι ο βεζύρης αυτός εξυπηρέτησε πολύ τον απώτερο σκοπό τους, την καταστροφή του χριστιανικού Βυζαντινού κράτους. … ολιγομαθής …»

Σελ. 181: [για το Άγιον Όρος του Άθω] «… ονομάστηκαν κατ’ απομίμηση του λόφου της Σιών της Ιερουσαλήμ … ναρκισσικός καλογερικός τσαρλατανισμός …»

Σελ. 205: [για τον εκάστοτε πάπα Ρώμης] «… τα όσα εκπέμπει – πορδίζει από την έδρα του … αλάθητες κλανιές του …»

Σελ. 212: «… ο διαχρονικός πάπας Ρώμης, … όπου στέκεται σα νταβατζής … αυτό το αλάθητο τσόκαρο … όταν ξαμολάει ό,τι ξαμολάει … αυτόν τον άγριο μαστροπό …»

Σελ. 229: [για τον Ιερώνυμο] «… μολυσματικό κατακάθι … ο παλίμπορνος.»

Σελ. 234: [για τους Ιερώνυμο και Αυγουστίνο Ιππώνος] «… υπέρμετρα φθονεροί και σεξομανείς υστερικοί …»

Σελ. 398: [για τον Δοσίθεο Ιεροσολύμων] «… πολέμησε τον Κύριλλο Λούκαρι αρειμανίως επειδή ήθελε την εξόντωσή του, για να γίνει αυτός οικουμενικός πατριάρχης. Κι εν τέλει τον δολοφόνησε σε συνεργασία με τους παπικούς ιησουΐτες. Είχε και μέσον τον Τούρκο σουλτάνο.»

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ – 2. ΚΕΙΜΕΝΟ

[για τους βιβλικούς θεολόγους]

Σελ. 10: «… αυτά δεν τα λέει δεν τα πρόσεξε κανένα τσόκαρο και κανένα στειλιάρι της “αρνητικής κριτικής” ούτε της ζαρωμένης ευλαβείας, … παρά εγώ.»

Σελ. 11: «… βλάκες τσαρλατάνοι και διαβολείς της Βίβλου. … που ως κομπλεξικοί κουραδόμαγκες φλυαρούν πιθηκίζοντας … αλλ’ οι μαγκιές οι μαϊμουδιές οι τσαρλατανιές και οι κλανιές των, που πορδίζουν από το στόμα τους, … δεν είναι επιστήμη. Είναι μόνο γελοιότητες κλόουν και κακοήθειες γιούφτων που δεν είναι ικανοί … να ψωμοζήσουν εντίμως.» Σελ. 23: «… τσόκαρα όλοι τους. Μπούφοι. … ο μπούφος όμως σκέφτεται σα μπούφος. Αν σκέφτεται ο μπούφος. … βλάκες όσο κι ο μπούφος. Αντί για μυαλό το κρανίο τους έχει μέσα σκατά.»

Σελ. 31: «… οι μεν δικοί μας παπαγαλίζουν πάντοτε όποια κοτσάνα πορδίζουν οι ξένοι … οι δε ξένοι, τσόκαρα και στειλιάρια όντες χαμηλής νοημοσύνης …»

Σελ. 42: «… πασχίζουν να πείσουν όλους να τρώνε … πίσσα, … σκατά, … κάτουρα …»

Σελ. 43: «… Βλακεκέξ κε βλαξ κε βλαξ. Η νόσος αυτή … σα να γεννήθηκαν χωρίς πόδια ή χωρίς αρχίδια …»

Σελ. 64: «… τ’ ακούτε Χριστιανοί και ορθοδοξαράδες; Αυτός ο εμπαίκτης [ο Θεός] μου φαίνεται ότι κάθε 2.000 χρόνια αλλάζει περιούσιο λαό. Και τους πεταμένους είναι έτοιμος να τους πάρει ο διάολος»

Σελ. 67: «… τί τσόκαρα θεέ μου. τί κουτορνίθια. Βάλε τον κόλο μάγειρα να σου μαγειρέψει σκατά.»

Σελ. 88: «Πολλοί αμαθείς και κομπλεξικοί τσαρλατάνοι, … θεωρούνται κορυφές της βιβλικής επιστήμης …»

Σελ. 92: «… φυσικά ο Μπρατσιώτης χειρόγραφα δεν είδε ούτε ήξερε παλαιογραφία …» «… τί τσόκαρα θεέ μου! ο Μπρατσιώτης μόνο “αντέγραψε από τον μπροστινό του”, …»

Σελ. 103: «… μένω κατάπληκτος για την απίστευτη βλακεία και τσαρλατανιά και παπαγαλική ανευθυνότητα όλης της δήθεν “βιβλικής επιστήμης” …»

[για τον Ρωμανό μελωδό, τον Λούθηρο και τους έλληνες μεταφραστές της Βίβλου]

Σελ. 75: «… Ρωμανός ο Μελωδός ο ευνοούμενος της μέχρι το θάνατό της αβάπτιστης και παλιάς πόρνης των τσίρκων αυτοκράτειρας Θεοδώρας …»

Σελ. 124: «… για τον Λούθηρο ξέρω ότι ήταν βρόμικος παλαβός και δαιμονισμένος.»

Σελ. 125: «… για την οκνηρία κι ανικανότητα κι αγραμματοσύνη κι ανευθυνότητα και μεγάλη αμέλεια κι ολιγοπιστία των Χριστιανών της ορθοδόξου εκκλησίας το δηλητήριο και η λέπρα των αντιχρίστων διεισέδυσε λίγο ή πολύ και στις μεταφράσεις των Ελλήνων ορθόδοξων Χριστιανών.»

[για τον εαυτό του]

Σελ. 126: «… Πάρα πολύ μ’ αγαπάς Κύριε.»

Σελ. 143: «Στην κριτική μου έκδοση … της Βίβλου σημειώνω στο αριστερό περιθώριο νέα κεφαλαιοκοπή και νέα στιχαρίθμηση …», «Διατηρώ στο δεξιό περιθώριο και την παλαιά … μέχρι να συντάξει κάποιος νέα Ταμεία (Concordantiae) των δυο Διαθηκών κατά την δική μου κεφαλαιοκοπή και στιχαρίθμηση …»

[ορισμός του Αγίου Πνεύματος για να κατοχυρώσει τις ύβρεις του]

Σελ. 123: «… ήταν και ντροπαλοί! Όχι ελευθερόστομοι σαν το άγιο πνεύμα.»!

-----------------------------------------------

Όπως βλέπετε, οι ύβρεις του Σιαμάκη σ’ αυτήν την έκδοση βρίσκονται στο ζενίθ της «καριέρας» του! Θέλω να κάνω λοιπόν την ερώτηση:

Υπάρχει περίπτωση κάποιος, έστω και αδαής προς τα επιστημονικά αναγνώστης, να δεχθεί ως επιστημονική και θεολογική αυτήν την έκδοση;

Όχι μόνο δεν θα την έβρισκε ως επιστημονική, αλλά ούτε και ως σατιρική του λεγόμενου κίτρινου τύπου, αυτού που σχολιάζει διακωμωδώντας τις πράξεις και τα πρόσωπα του πολιτικού και καλλιτεχνικού χώρου. Ή για να το πούμε πιο απλά, ούτε ως κουτσομπολίστικη φυλλάδα του χειρίστου είδους δεν θα την χαρακτήριζε. Οι τέτοιες φυλλάδες μπροστά στην έκδοση του Σιαμάκη θεωρούνται τουλάχιστον … αξιοπρεπείς. Τόσο χαμερπές είναι το επίπεδό της έκδοσής του αυτής! Και περιμένει να την δεχτούμε ως … επιστημονική και μάλιστα βιβλική; Νομίζω ότι η λέξη βλάσφημη (με την έννοια της κοροϊδίας και της ύβρης) δεν είναι υπερβολική για να χαρακτηρίσει την έκδοσή του.

Τρία σχόλια έχω ακόμα να κάνω, ένα για την κάθε μια παράθεση από τις τρεις τελευταίες:

1) Ο Σιαμάκης έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, ώστε να λέει στους άλλους «πόσο πολύ ο Θεός τον αγαπάει που τον έκανε εκλεκτό του για να εκδώσει τη σωστή Βίβλο»!

2) Θεωρεί ότι η δική του διαίρεση κεφαλαίων και στίχων της Βίβλου πρέπει κάποτε στο μέλλον (μάλλον στο εγγύς εννοεί) να κυριαρχήσει, και άρα τότε θα εκδοθούν νέα Ταμεία (Concordantiae) των δυο Διαθηκών με την δική του στιχαρίθμηση. Εδώ μπορεί να ρωτήσει κάποιος: Και τί θα γίνει με τα σημερινά Ταμεία; Μα πρέπει να καταργηθούν φυσικά, και να πεταχτούν στα σκουπίδια κατά τον Σιαμάκη. Και τί θα γίνει με όλη αυτήν την γραμματεία (ολόκληρες πατρολογικές εκδόσεις και μεγάλες βιβλικές ιστοσελίδες όπως η Biblindex που συνδέει χωρία της Γραφής με πατερικά χωρία) και τη θεολογική γραμματεία των τελευταίων 2 αιώνων που παραπέμπει στην σημερινή στιχαρίθμηση; Ας καταργηθούν. Τί πειράζει; Αφού ο Σιαμάκης έβγαλε νέα στιχαρίθμηση της Βίβλου!

3) Θεωρεί ότι το Άγιο Πνεύμα είναι … ελευθερόστομο! Κι έτσι κατοχυρώνει τις ύβρεις του! Μετά από τις τόσες βιβλικές και πατερικές αναφορές μου (Ιωάννης Χρυσόστομος, βλέπε το κείμενό μου των 80 σελίδων) με τα επιχειρήματα ενάντια στο υβριστικό φρασεολόγιο του Σιαμάκη, και στα οποία φυσικά δεν απάντησε μέχρι σήμερα, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω τίποτ’ άλλο.

Τα σχόλια δικά σας.