Θεσσαλονίκη  3-9-16

          Με λένε Σωτηριάδη Μιχάλη και ήμουν μαθητής του Σιαμάκη επί 38 χρόνια. Όταν ήμουν γυμνασιόπαιδο, πήγαινα στο κατηχητικό της ενορίας μου στην Θεσ/νίκη, ενορίας των Αγίων Πάντων. Ο κατηχητής μου ήταν ο Κωνσταντίνος Σιαμάκης, αφιερωμένος και ιεροκήρυκας που ανήκε τότε στην αδελφότητα της Απολύτρωσης που είχε πνευματικό αρχηγό τον μακαριστό επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη, και βασικό ομιλητή στην Θεσ/νίκη τον καθηγητή Θεολογίας Στέργιο Σάκκο. Σαν φοιτητής παρέμεινα στον Σιαμάκη μαζί και με άλλους φοιτητές από την ενορία μου αλλά κι από άλλες ενορίες που συνδεθήκαμε στην Απολύτρωση. Έτσι δημιουργήθηκε η ομάδα του Σιαμάκη και συνεχίσαμε τα μαθήματα Γραφής μαζί του σε αίθουσες ενοριών ή της Απολύτρωσης.

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Σιαμάκης έφυγε από την Απολύτρωση εξ αιτίας διαφωνίας του με τον Σάκκο (υπόθεση της συγγραφής  των συγγραμμάτων του Σάκκου από τον Σιαμάκη), και φύγαμε και μεις μαζί του σαν πιστοί του μαθητές. Η διδασκαλία του Σιαμάκη που ήταν και διδασκαλία γενικότερα της Απολύτρωσης και ειδικότερα του Καντιώτη, αλλά και συμφωνούσε με την γνώμη κι άλλων πατέρων και πνευματικών, ήταν ότι στον γάμο η τεκνογονία πρέπει να αφεθεί με πίστη κι εμπιστοσύνη στον Θεό και να είναι απεριόριστη. Έτσι όλοι μας φτιάξαμε μεγάλες οικογένειες με όσα παιδιά μας έδωσε ο Θεός, στηρίζοντας την ελπίδα μας στον Κύριο.

Οι μαθητές του βλέπαμε ότι ο Σιαμάκης ήταν μεγάλος φιλόλογος και θεολόγος και θαυμάζαμε τις ικανότητές του (το βιογραφικό του και τα επιστημονικά του βιβλία και επιτεύγματα μπορεί να τα βρει κάποιος και στην ιστοσελίδα του www.philologus.gr.), και ότι δεν μπορεί να παραβγεί κανείς μαζί του σε θεολογικό διάλογο, και αισθανόμασταν σιγουριά να τον ακολουθούμε. Εγώ ιδιαιτέρως θεωρούσα πως ότι λέει, το στηρίζει στην Γραφή αφού αυτό έκανε στα πρώτα χρόνια, και του έδειξα μεγάλη εμπιστοσύνη. Τον θεώρησα όχι ως προφήτη αφού ο ίδιος πάντα έλεγε ότι δεν είναι θεόπνευστος (θεόπνευστη είναι μόνο η Γραφή), αλλά θεοφώτιστος, κι έτσι τον πίστευα κι εγώ, κι εφάρμοζα αυτά που μας έλεγε κατά 100%. Οι άλλοι αδερφοί μου της ομάδας του τον πίστευαν βέβαια κατά παρόμοιο τρόπο, αλλ’ όχι στον ίδιο βαθμό που τον πίστευα εγώ. Κι αυτό ήταν το λάθος μου. Διότι ενώ ήξερα και μας έλεγε και ο ίδιος πολλές φορές ότι «εγώ δεν σας λέω δικές μου απόψεις γιατί δεν έχω δικές μου, παρά μόνο αυτά που βρίσκω στην Αγία Γραφή, αυτά σας λέω», εν τούτοις δεν περνούσα απ’ το φίλτρο της Γραφής όλα όσα έλεγε και έκανε. Διότι από ένα σημείο και μετά είχα πειστεί, ότι ο δικός μου δάσκαλος Σιαμάκης τηρεί πιστά την Γραφή, και από τότε την πρακτική του δεν καθόμουν να την φιλτράρω. 

Ο Σιαμάκης ήταν σκληρός απ’ την αρχή αλλ’ εμείς δεν το βλέπαμε, και την σκληρότητά του που αύξανε με τον χρόνο, μας την μετέδιδε και σε μας.

Στην αρχή απαιτούσε και απαγόρευε απ’ τους μαθητές του πρακτικές που δεν ήταν απαγορευμένες απ’ την Γραφή, όπως η εργασία της παντρεμένης γυναίκας. Σε μαθήτριά του που μετά το Λύκειο πέρασε στην Θεολογική Σχολή, απαγόρευσε να σπουδάσει με το αιτιολογικό ότι σε λίγο θα παντρευτεί και ο χριστιανικός γάμος δεν συμβιβάζεται με την εργασία της γυναίκας. Έτσι αφού δεν θα εργαστεί, τι να το κάνει το πτυχίο και τις σπουδές;

Σε άλλον μαθητή του που τελείωσε σχολή θετικών επιστημών και ήθελε να σπουδάσει και θεολογία, δεν τον άφησε με το αιτιολογικό ότι δεν το χρειάζεται το πτυχίο της θεολογίας, διότι κατά τον Σιαμάκη ο άνθρωπος πρέπει να κάνει μόνο αυτά που χρειάζεται και όχι αυτά που του αρέσουν. Έλα όμως που ο μαθητής του αυτός που σημειωτέον αργότερα τον έδιωξε, μετά από χρόνια διορίστηκε σαν πολύτεκνος στην εκπαίδευση και τον τοποθετούσαν σε 2 μακρινά σχολεία προκειμένου να καλύψει τις ώρες του, ενώ αν είχε το πτυχίο της θεολογίας θα τις κάλυπτε μόνο σ’ ένα σχολείο συμπληρώνοντας τις ώρες του με το μάθημα των Θρησκευτικών. Και σήμερα αυτός ο μαθητής προσπαθεί να πάρει το πτυχίο της θεολογίας έστω και καθυστερημένα, για να γλιτώσει την ταλαιπωρία να τρέχει από σχολείο σε σχολείο. Αυτά είναι τ’ αποτελέσματα της δικτατορικής σκληρότητας του Σιαμάκη.

Αργότερα άρχισε να διώχνει μαθητές επειδή απλώς τον αμφισβήτησαν ή δεν εφάρμοσαν τις πρακτικές που δίδασκε. Έφτασε ακόμα και στον εκβιασμό σε μαθητή του που πήγε με την οικογένειά του σε κατασκήνωση πολυτέκνων και επειδή από λάθος και όχι εσκεμμένα πήρε το δωμάτιο ενός άλλου μαθητού του, του είπε : «διάλεξε ή το δωμάτιο ή την ομάδα». Και ο μαθητής εκείνος αγανακτισμένος από τον φασισμό του Σιαμάκη, προτίμησε το δωμάτιο δηλ. να φύγει απ’ την ομάδα. Στην ουσία δηλαδή ο Σιαμάκης τον έδιωξε θέτοντας το εκβιαστικό δίλλημα που ανέφερα.  

Σιγά σιγά άρχισε να ασκεί κριτική σε ορισμένους ανθρώπους όπως τον Σάκκο με τον οποίο είχε διαφορές λόγω των συγγραμμάτων, και ο οποίος τον πολεμούσε. Αλλά όσο δίκιο και να είχε ο Σιαμάκης για τον Σάκκο και τους άλλους που κατηγορούσε, οι κριτικές του συνοδεύονταν από βρισιές, ήπιες στην αρχή, με τα χρόνια όμως έγιναν σκληρές και χυδαίες σε επίπεδο πεζοδρομίου. Τα τελευταία χρόνια ακόμα και τα μαθήματα της Γραφής που μας έκανε, έβριθαν από κατηγορίες και ύβρεις σε διαφόρους που δεν συμφωνούσαν με την ιδεολογία του.

Τότε άρχισα να έχω τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο ορθόδοξες ήταν οι τακτικές του δασκάλου και πόση αγάπη και συγχωρητικότητα και σεβασμό στην ελευθερία των άλλων είχε. Και σε λίγο άρχισα να βλέπω κι άλλα λάθη του, τις ύβρεις και ειρωνείες που δεν συμβιβάζονταν με την πραότητα του ευαγγελίου, και τις οποίες ύβρεις και ειρωνείες δημοσιεύει σε άρθρα του, τις Μελέτες όπως τις ονομάζει και τις εκδίδει κατά περιόδους απ’ το 2008, και τις αναρτά και στην ιστοσελίδα του www.philologus.gr.

Και κάποια στιγμή επειδή ήταν ο δάσκαλός μου και ήθελα να είμαι ειλικρινής μαζί του, του είπα την διαφωνία μου. Κι έγινε έξαλλος επειδή τον αμφισβήτησα εγώ που με θεωρούσε τον πυρήνα της ομάδας του. Αλλά δεν έχασα όλη μου την εκτίμηση στο πρόσωπό του, γιατί βλέπετε τον εκτιμώ και θαυμάζω από παιδί, εδώ και 38 χρόνια. Και έλπιζα να τα ξανασυζητήσουμε αυτά στο μέλλον. Και συνέχισα στην ομάδα. Αλλά έβλεπα με την πάροδο του χρόνου ότι αυτός χειροτέρευε. Αποφάσισα τότε να μην του μιλήσω προφορικά ξανά αφού γινόταν έξαλλος, αλλά γραπτά. Του εξέθεσα λοιπόν γραπτώς σ’ ένα κείμενο 80 σελίδων (ξεκίνησα με σκοπό να γράψω 15-20 σελίδες, αλλά στην πορεία έβρισκα κι άλλα λάθη του, και συνεχώς έβρισκα, ώσπου σταμάτησα στις 80 διότι τις θεώρησα παραπάνω από αρκετές, ενώ από τότε και ακόμη και σήμερα βρίσκω λάθη του τα οποία ελπίζω να τα δημοσιεύσω όλα για να ξεσκεπάσω τον αντίχριστο Σιαμάκη σε όλη την αίρεση και πονηριά του) την διαφωνία μου για τις ύβρεις και ειρωνείες σε διαφόρους που δημοσιεύει, και που βασίστηκα σε πολλά χωρία της Γραφής, και στις γνώμες του Ιωάννη Χρυσοστόμου, και στα παλιά συγγράμματα του Σιαμάκη (που έφεραν τ’ όνομα του Σάκκου, και που τα έγραφε τότε σωστά επαναλαμβάνοντας συνεχώς την πραότητα που πρέπει να έχει πάντοτε ο χριστιανός), και του ζητούσα να μ’ απαντήσει.

Μέσα στο κείμενο αυτό έγραψα 130 ερωτήσεις οι περισσότερες απ’ τις οποίες αφορούσαν τις ύβρεις και οι άλλες αφορούσαν άλλα λάθη του εξίσου σοβαρά. Οι 15 ερωτήσεις για τις ύβρεις ήταν φιλολογικές, στις οποίες με μια μικρή έρευνα που έκανα βρήκα ότι δεν έχουν το υβριστικό νόημα που δίνει ο Σιαμάκης όταν τις ερμηνεύει στις Μελέτες του.  Και τρόμαξα διότι κατάλαβα ότι πέφτει σε αίρεση, και έλπιζα ότι το με κείμενό μου που έγραφα επί 4,5 μήνες συγκεντρώνοντας πλήθος στοιχείων, θα καθόταν τουλάχιστον να σκεφτεί μήπως κάνει λάθος. Αυτός όμως μόλις πήρε το κείμενο μου, τηλεφωνικά μου είπε ότι διάβασε μόνο την πρώτη και την τελευταία σελίδα, και ότι δεν θα μ’ απαντήσει, δείχνοντας μου συγχρόνως ένα πολύ εχθρικό και ειρωνικό ύφος. Μετά απ’ αυτό βεβαιώθηκα ότι ο Σιαμάκης όχι μόνο δεν κάθεται να σκεφτεί αν αυτά που διδάσκει, μας συμβουλεύει και γράφει είναι σωστά και σύμφωνα με το ευαγγέλιο, αλλά συνειδητά διδάσκει σκληρότητα και μισαλλοδοξία μέσω χλευασμού και ύβρεων και διαστρεβλώνει την Αγία Γραφή από πρόθεση, προσπαθώντας ν’ αποδείξει ότι και η Γραφή βρίζει.