SAKKOS AND SIAMAKIS, THE 2 FALSE TEACHERS

                                                                                     Θεσσαλονίκη  15-11-2019

Αναφέραμε σε προηγούμενες σελίδες μας το βιβλίο, «Η Βαβυλών του Αποστόλου Πέτρου (Α΄ Πε 5,13)» (Θεσσαλονίκη, 1993), που φέρεται με τ’ όνομα του Σάκκου, ενώ το έχει γράψει μια γυναίκα φιλόλογος. Βλέπε κυρίως την σελίδα μας, Η ΒΑΒΥΛΩΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ & Ο ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ΣΙΑΜΑΚΗΣ .

Όπως είδατε, δεν έχουμε πρόβλημα ν’ αναφέρουμε ότι αυτό το βιβλίο δεν είναι του Σάκκου, αλλά ενός άλλου. Διότι ως γνωστόν ο Σάκκος δεν έγραψε ποτέ κανένα βιβλίο, ούτε εθεάθη ποτέ από κανέναν να γράφει ή να ερευνά. Γι αυτό, παρόλο που η ιστοσελίδα μας βάλλεται εναντίον του Σιαμάκη, στο θέμα της συγγραφής των βιβλίων για τ’ οποίο ο Σιαμάκης έγραψε το βιβλίο Απομνημονεύματα (Θεσσαλονίκη, 1985), αποδώσαμε την αλήθεια. Είναι αλήθεια ότι τα βιβλία – για τα οποία ισχυρίζεται – τα έγραψε αυτός ενώ φέρουν τ’ όνομα του Σάκκου! Απλώς ο Σιαμάκης δεν είπε όλη την αλήθεια! Και γι αυτό κρίνουμε αναγκαίο να κάνουμε κάποια σχόλια, κι ας μας επιτραπούν κάποιες επαναλήψεις.

Η αλήθεια λοιπόν ήταν ότι ο Σάκκος δεν ασχολήθηκε ποτέ με συγγραφή ή θεολογική έρευνα. Με τί ασχολήθηκε λοιπόν; Ο Σιαμάκης στ’ Απομνημονεύματά του καταγγέλλει ότι η ασχολία του Σάκκου και η μέθοδός του ήταν να περισυλλέγει κορίτσια και να τα «καλλιεργεί». Μετά την δημοσίευση του βιβλίου η «καλλιέργεια» αυτή έγινε αντικείμενο ανάκρισης απ’ τον τότε πνευματικό ποιμένα της αδελφότητας, τον πρώην επίσκοπο Φλωρίνης μακαριστό Αυγουστίνο Καντιώτη. Τα στοιχεία που προέκυψαν απ’ την ανάκριση ήταν προφανώς πολύ άσχημα, κι ο Σάκκος αποπέμφθηκε απ’ τον Καντιώτη και δεν είχε ξανά σχέση μαζί του, κάτι φυσικά πολύ άσχημο από πνευματικής άποψης αφού ο Σάκκος ήταν από νέος πνευματικοπαίδι του Καντιώτη.

Όμως τα πράγματα δεν προχώρησαν σ’ επίσημη εκκλησιαστική απόπεμψη όπως θα έπρεπε, αλλά ο Καντιώτης αρκέστηκε επισήμως μόνο στην εξήγηση ότι διέκοψε την σχέση του με τον Σάκκο, διότι δεν απάντησε στο βιβλίο του Σιαμάκη. Και είχε δίκιο φυσικά ο Καντιώτης ως προς το τελευταίο, διότι όταν κάποιος δεν απαντάει σε κατηγορίες που του προσάπτουν, αποδεικνύει μόνο την ενοχή του.

Ο δε Σάκκος προσπάθησε να διαβάλλει τον Σιαμάκη ότι … τρελάθηκε και γι αυτό δεν ξέρει τί λέει! Μέθοδος γνωστή για κάθε ένοχο που δεν έχει κανένα στοιχείο υπέρ της αθωότητάς του και πιάνεται απ’ τα μαλλιά του για να γλιτώσει!

Επιπλέον ο Σάκκος, εκτός απ’ τα παρθένα κορίτσια που μάζευε και που τα εξωθούσε στην «αφιέρωση» (ισόβια αγαμία) υποβιβάζοντας τον γάμο, επηρέαζε και παντρεμένες μαθήτριές του να περιορίζουν την συζυγική συνεύρεση με τους άντρες των, θέτοντας σ’ αυτές μεγάλες περιόδους νηστείας και αποχής απ’ το συζυγικό κρεβάτι. Κι όλα αυτά με την δικαιολογία ότι η αποχή απ’ το συζυγικό κρεβάτι και η ισόβια αγαμία είναι πράγματα πιο άγια και πνευματικά ανώτερα απ’ την συζυγική ένωση. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν ισχύει καθώς ο απ. Παύλος που ήταν και ο ίδιος ισόβια άγαμος, λέει:

«7 θέλω γὰρ πάντας ἀνθρώπους εἶναι ὡς καὶ ἐμαυτόν· ἀλλ' ἕκαστος ἴδιον χάρισμα ἔχει ἐκ Θεοῦ, ὃς μὲν οὕτως, ὃς δὲ οὕτως. 8 Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. 9 εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρεῖσσον γάρ ἐστι γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι.», Α΄ Κο 7,7-9.

Βλέπουμε τον θεόπνευστο απόστολο που χαρακτηρίζει και τα 2, δηλ. γάμο και αγαμία, «χαρίσματα εκ Θεού» εξισώνοντάς τα έτσι πνευματικά! Και παρακάτω στο ίδιο κεφ. δικαιολογεί γιατί θέλει όλους τους ανθρώπους αγάμους: για να μην έχουν καθημερινές έγνοιες και περισπασμούς λόγω των υποχρεώσεων του γάμου (στίχοι 28-35), όπως άλλωστε είναι γνωστά σε όλους τα βάσανα του γάμου και το να μεγαλώνεις μια οικογένεια. Όπως όμως λέει στον στίχο 9, είναι προτιμότερο και άρα πνευματικότερο (κρεῖσσον) να συζευχθεί κάποιος (γαμῆσαι), παρά να μένει με την επιθυμία (πυροῦσθαι).

Ο θεόπνευστος Παύλος όμως, ή καλύτερα να πούμε το Πνεύμα το άγιο του Θεού που μιλάει μέσω του στόματος του Παύλου, δεν αρκείται μόνο στην εξίσωση και διευκρίνιση μεταξύ των 2 χαρισμάτων, δηλ. του γάμου και της αγαμίας, αλλά προβαίνει και σε προφητεία που έχει σχέση με τα παραπάνω, και προβλέπει την εμφάνιση αιρετικών που θα εξυψώνουν την αγαμία έναντι του γάμου και θα την επιβάλλουν στους χριστιανούς παραπλανώντας τους τόσο με την ισόβια αγαμία, όσο και με τις αποχές των ανδρογύνων απ’ το συζυγικό κρεβάτι. Λέει ο Παύλος στην Α΄ προς Τιμόθεο Επιστολή του:

«1 Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, 2 ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν, 3 κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν μετὰ εὐχαριστίας τοῖς πιστοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν. 4 ὅτι πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον· 5 ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου Θεοῦ καὶ ἐντεύξεως. », Α΄ Τιμ 4,1-5.

Βλέπουμε τον Παύλο να στιγματίζει με τον όρο διδασκαλίαις δαιμονίων και άρα ως πολύ επικίνδυνο αυτόν τον τύπο των αιρετικών που εμφανίζουν δήθεν ασκητισμό και ψευτοεγκράτεια με νηστείες και αποχή απ’ τον γάμο! Τέτοιους αιρετικούς συναντάμε και στην εκκλησία των 2 πρώτων αιώνων, όπως ο διάσημος Μοντανός (2ος αι.) που χώριζε αντρόγυνα για να έχει αυτός τις γυναίκες και να τις περιφέρει ως προφήτισσες, η δε αίρεσή του ονομάστηκε Μοντανισμός ή Νέα Προφητεία ή κατά Φρύγας αίρεση. Καταπολεμήθηκε από πολλούς επισκόπους όπως μας πληροφορεί ο Ευσέβιος Καισαρείας στην Εκκλησιαστική Ιστορία του, και κυρίως απ’ τον Απολλώνιο Εφέσου (Εκκλ. Ιστ. 5,14-19). Ο δε Επιφάνιος Κύπρου (310-403) στο περίφημο έργο του Πανάριον (ή Κατά Αιρέσεων) αντικρούει αναλυτικά όλες τις δοξασίες του Μοντανού (PG 41,856-881), και αυτές κατά του γάμου αναφέροντας την ίδια περικοπή του Παύλου απ’ την Προς Τιμόθεο Επιστολή του, όπως την παραθέσαμε παραπάνω (PG 41,868-869).

Έτσι ο Σάκκος αποδείχτηκε μεγάλος αιρετικός, απατεώνας και θεομπαίχτης.

Ερχόμαστε τώρα στον Σιαμάκη. Η μέθοδος του Σιαμάκη ήταν άλλη, αλλά με τα χρόνια εξελίχθηκε παρεμφερής με του Σάκκου. Μόνο που ο Σιαμάκης διαθέτει εκπληκτική διαβολιά και τέχνη στο να παρουσιάζεται στα σκάνδαλα ότι είναι ο αθώος και ότι όλοι οι άλλοι που εμπλέκονται στο σκάνδαλο είναι οι ένοχοι. Έτσι έκανε και με τον Σάκκο. Ενώ ήταν μαζί του 25 χρόνια, απ’ τα οποία τα 13 ήταν εξαπατημένος απ’ τον Σάκκο και τον πίστευε ως προφήτη, όπως λέει στ’ Απομνημονεύματα (§ 26-27 και 195), μετά όμως, δηλ. για τα επόμενα και υπόλοιπα 12 χρόνια που τον «είχε καταλάβει» όπως λέει, απ’ το έτος 1973 (§ 195-200), του έγραψε πάλι μερικά ακόμα συγγράμματα και αρκετά άρθρα όπως παραδέχεται (§ 80-86, 91-92 και 100-101). Κι επειδή τα χάλασε μαζί του προφανώς «στην μοιρασιά» όπως γίνεται πολλές φορές με τους συνεργάτες κλέφτες και απατεώνες, ήθελε να φύγει και να πάρει πίσω την «χαμένη δόξα» του ως συγγραφέας. Γι αυτό και σκαρφίστηκε την δικαιολογία ότι τα συγγράμματα δεν τα έγραφε για τον Σάκκο αλλά για τον Θεό! Και φυσικά έριχνε όλη την ευθύνη της απάτης στον ψευδοπροφήτη Σάκκο, όπως τον αποκαλούσε. Κι έτσι ο Σιαμάκης έβγαζε τον εαυτό του αθώο κι εξαπατημένο που επί 12 χρόνια δεν ήθελε να μιλήσει για να μην προκαλέσει σκάνδαλο!

Δηλαδή ενώ μαζί με τον Σάκκο εξαπάτησαν τον χριστιανικό λαό, εξαπάτησαν τον επίσκοπο Καντιώτη ως πνευματικά τέκνα του και τον επίσκοπο Θεσσαλονίκης ως με άδεια διδάσκαλοι του ποιμνίου του, εξαπάτησαν την αδελφότητα της Απολύτρωσης ως διδάσκαλοί της, εξαπάτησαν την δημόσια και πνευματική αρχή της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης με το αναγάγουν ένα ψεύτικο καθηγητή Πανεπιστημίου, εξαπάτησαν το ελληνικό κράτος με το διορισμό επί μισθώ του τελευταίου, εξαπάτησαν τόσες ψυχές κοριτσιών που πίστεψαν τον μεγάλο καθηγητή Σάκκο ώστε να πέσουν θύματα της «καλλιέργειάς» του με συνέπεια ή να σκανδαλιστούν ή να υποστούν μεγάλα ψυχικά τραύματα, εξαπάτησαν τόσες ψυχές αγοριών που πίστεψαν τους μεγάλους διδασκάλους και έπαθαν τα ίδια, κι ενώ όλ’ αυτά τα έκαναν μαζί οι Σάκκος και Σιαμάκης, έχει μετά ο Σιαμάκης το θράσος να ισχυρίζεται ότι αυτός είναι αθώος!

Κι επειδή ξέρω ότι διαβάζει την ιστοσελίδα μου (μέσω άλλων που εκτυπώνουν και του δίνουν τα κείμενά μου), γι αυτό θα του απευθύνω το λόγο:

Θρασύτατε ψεύτη και απατεώνα Σιαμάκη, πώς βγάζεις τον εαυτό σου αθώο όταν ο απατεώνας Σάκκος είχε εσένα για πάτρωνα; Εσύ δεν ήσουν αυτός που τον ανέδειξε και τον έκανε σπουδαίο και καθηγητή πανεπιστημίου; Ο Σάκκος νόμιζε ότι σε ποδηγετούσε για να τους γράφεις συγγράμματα «πατώντας τα πλήκτρα σου» όπως γράφεις στ’ «Απομνημονεύματα» ότι σου έλεγε (§ 25 και 32 και 34), αλλά στην πραγματικότητα εσύ ήσουν που τον χρησιμοποιούσες ως μαριονέτα του θεάτρου σκιών που είχατε στήσει, ώστε αυτός να φαίνεται ως καθηγητής κι εσύ στο παρασκήνιο να κάνεις τα κρυφά σου πονηρά και φιλόδοξα σχέδια. Μπορεί στην αρχή να μην το είχες σκεφτεί έτσι, αλλά όταν κατάλαβες τί απατεώνας ήταν, κι ενώ μπορούσες κι έπρεπε να φύγεις και να τον καταγγείλεις, εσύ περίμενες 12 χρόνια στα οποία ακόμα συνεργαζόσουν μαζί του! Σ’ αυτά τα 12 χρόνια δεν σε πείραζε που ο Σάκκος «καλλιεργούσε κορίτσια» και «θήρευε εγκεφάλους» αγοριών για να τους κάνει συγγραφείς που θα δουλεύουν γι αυτόν; Δεν σε πείραζε που εξαπατούσατε μαζί τον λαό και τους επισκόπους;

Μην μας λες λοιπόν ότι ήσουν θύμα του Σάκκου! Ο Σάκκος δεν σου έβαλε ποτέ το μαχαίρι στον λαιμό, ούτε σ’ εκβίασε ή απείλησε με κάποιο τρόπο για να του γράφεις συγγράμματα! Γι αυτό και μπορούσες να φύγεις οποιαδήποτε στιγμή. Αλλά δεν ήθελες να φύγεις! Ο «διδάσκαλος και καθηγητής» Σάκκος υπήρξε πλάσμα της δικής σου δημιουργίας και κρυφής και συνωμοτικής μηχανορραφίας, με όλες τις συνέπειες ενός πνευματικού σκανδάλου που σκοτώνει και τραυματίζει ψυχές! Κι αν ο Σάκκος αποδείχθηκε 1 φορά απατεώνας, εσύ αποδείχθηκες 2 φορές! Διότι ακόμη κι αν ήσουν πράγματι θύμα του επί 13 χρόνια όπως ισχυρίζεσαι, τα επόμενα 12 χρόνια της συνεργασίας σου μαζί του σε αποδεικνύουν ψεύτη, και μάλιστα 2 φορές: την 1η όταν συνεργαζόσουν με τον Σάκκο τα τελευταία 12 χρόνια της “συνεργασίας” σας, και την 2η όταν έβγαζες τ’ Απομνημονεύματα για να μας πείσεις ότι ήσουν αθώος! Αν λοιπόν ο Σάκκος ήταν ψευδοπροφήτης και απατεώνας, τότε κι εσύ στάθηκες συνεργάτης του και άρα συνένοχος στην απάτη!

Και τολμάς να λες ότι έγραφες τα συγγράμματα για τον Θεό; Πως τολμάς να βάζεις τον Θεό στο στόμα σου μετά από τέτοια απάτη εις βάρος ψυχών, και αυτής ακόμα της κατά σάρκα αδερφής σου, της αφιερωμένης (στην παρθενοσυλλογή του Σάκκου) Βαΐας; Πόσο θεομπαίχτης είσαι; (βλέπε και την σελίδα μας, Το κείμενο με τις ερωτήσεις που έδωσα στον Σιαμάκη για την υβριστική συμπεριφορά του, και δεν απάντησε. , σελ. 79-80 του pdf).

Αν έγραφες τα συγγράμματα για τον Θεό τότε γιατί απαίτησες απ’ τον Σάκκο χρήματα, δηλ. να σου δίνει το 1/3 του μισθού του  όπως γράφεις πάλι στ’ Απομνημονεύματα βάζοντας μάλιστα στο βιβλίο σου αυτό και φωτοτυπίες των επιταγών για ν’ αποδείξεις το αληθές του λόγου σου ; Όταν κάποιος κάνει μια θυσία για τον Θεό, ζητάει και απαιτεί χρήματα;

Όμως υπάρχει και άλλη πλευρά της απάτης του Σιαμάκη. Αυτή όπου περισυλλέγει κι αυτός κορίτσια και παντρεμένες γυναίκες. Κι εδώ πάλι ο Σιαμάκης προχωράει περισσότερο απ’ τον Σάκκο στην δολιοφθορά και στην αναισχυντία. Ο Σάκκος δεν χώριζε αντρόγυνα για να πάρει τις γυναίκες. Ο Σιαμάκης όμως το έκανε και αυτό! Κι έτσι, τα μεν παρθένα κορίτσια τα πείθει ότι δεν υπάρχουν χριστιανοί άντρες για να παντρευτούν, τις δε παντρεμένες γυναίκες τις πείθει ότι πρέπει να χωρίσουν τους άντρες των γιατί δεν είναι καλοί! Κι έχει καταφέρει να διαλύσει 2 υπερπολύτεκνες οικογένειες! Βλέπε περισσότερα στις σελίδες μας,

Η ΜΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΣΙΑΜΑΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ , Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΣΙΑΜΑΚΗΣ ΠΑΡΑΙΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΦΕΡΝΟΝΤΑΙ ΑΤΙΜΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ , Ο ΣΙΑΜΑΚΗΣ ΩΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΙΡΕTIKOΣ .

Κι εδώ λοιπόν ο Σιαμάκης αποδεικνύεται περισσότερο αιρετικός και απατεώνας απ’ τον Σάκκο!

Και σαν τελευταία αντίδραση φυσικά ο Σιαμάκης, ως ένοχος που δεν μπορεί ν’ απαντήσει στις δικές μου κατηγορίες, με κατηγορεί ως τρελό! Δηλ. η ιστορική πια μέθοδος ενός ενόχου απατεώνα (και θεομπαίχτη στην περίπτωσή μας) που τον ξεσκεπάζουν, επαναλαμβάνεται!