Θεσσαλονίκη 1-3-2021

Ο Κωνσταντίνος Σιαμάκης είναι συστηματικός και αδίστακτος ψεύτης και συκοφάντης που σπιλώνει όχι μόνο απλούς και καθημερινούς ανθρώπους, αλλά και γνωστές προσωπικότητες του παρόντος και του παρελθόντος.  

Στο ιστολόγιό μας έχουμε ασχοληθεί εν πολλοίς με τα ψεύδη εκ συστήματος και τις συκοφαντίες του. Στην παρούσα σελίδα αναφερόμαστε στην συκοφαντία που κάνει ο Σιαμάκης εις βάρος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του μεγάλου οπλαρχηγού και αντιστράτηγου στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας απ’ τους Οθωμανούς Τούρκους (1821-1827). Κι αυτό χάρη στην πληροφορία που μας έστειλε ο αγαπητός αδερφός κι εκλεκτός επιστήμων και διδάκτωρ θεολογίας Γιάννης Στεφούλης, για να δημοσιεύσουμε. 

Γράφει λοιπόν ο Σιαμάκης το άρθρο «Μια άδικη υπόθεση» στην έντυπη έκδοσή του Μελέτες 3 (2008), την οποία δημοσιεύει (όπως και όλες τις Μελέτες του), στην προσωπική ιστοσελίδα του,   

http://www.philologus.gr/4/72-2010-01-01-01-24-47/133-2010-01-24-23-59-34

«Μπορεῖ ἐπίσης κανεὶς ν̉ ἀποκαλύψῃ ὅτι ὁ Θ. Κολοκοτρώνης κατὰ τὸν ἀγῶνα τοῦ 1821-28 ἦταν χῆρος ποὺ συζοῦσε χωρὶς γάμο μὲ τὴ φτωχὴ χήρα Παναγιώταινα, κι ἔκανε μαζί της κι ἕνα γιό, τὸ Γεώργιο, ἀλλὰ στὴ διαθήκη του ἄφησε τὰ πάντα στὸν πρῶτο γιό του, γιὰ δὲ τὸ Γεώργιο, ποὺ ἀπαξίωσε ἀκόμη καὶ νὰ τὸν πῇ παιδί του, γράφει˙ ‘’Στὸ δὲ Γιωργάκη τῆς Παναγιώταινας ἀφήνω δύο τάλαρα ὡς ἐφόδιον τῆς ζωῆς του’’. τὰ δύο τάλαρα ἔφταναν ὡς κόμιστρο, γιὰ ν̉ ἀπομακρυνθῇ καὶ νὰ ἐξαφανιστῇ ὁ Γιωργάκης τῆς Παναγιώταινας, ποὺ δὲν τὸν ἔλεγε οὔτε παιδί του.», Κωνσταντίνος Σιαμάκης, Μελέτες 3,  Μια άδικη υπόθεση (2008).

Αποδεικνύουμε την συκοφαντία αυτή του Σιαμάκη, παραθέτοντας το παρακάτω κομμάτι απ’ την Αργολική Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, που λειτουργεί  ως ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, πολιτιστικού χαρακτήρα.

https://argolikivivliothiki.gr/2009/12/17/διαθήκη-του-θεόδωρου-κολοκοτρώνη/

Διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

Δεκέμβριος 17, 2009 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Η διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, 3 Μαΐου 1841

Ο Κολοκοτρώνης υπήρξε ο κορυφαίος του μεγάλου Αγώνα και η συμβολή του στην υπόθεση της ελευθερίας μοναδική και ασύγκριτη. Πέθανε στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου 1843 σε ηλικία 73 ετών από συμφόρηση. Το Μάιο του 1841 ευρισκόμενος στο κτήμα του,  πέριξ του Ναυπλίου, κάλεσε το συμβολαιογράφο Χαράλαμπο Παπαδόπουλο και συνέταξε τη διαθήκη του, την οποία ο ιστορικός Τάκης Κανδηλώρος δημοσίευσε στην «Αρκαδική Επετηρίς» το 1906.       

              [ακολουθεί το κείμενο της διαθήκης]

(Αριθμός Συμβολαίου 12776, σελίς 567)

Κατά το χιλιοστόν οκτακοσιοστόν τεσσαρακοστόν πρώτον έτος, την τρίτην του μηνός Μαΐου, ημέραν Σάββατον, ώραν εβδόμην πριν της μεσημβρίας, πα­ρουσιασθείς εν τω συμβολαιογραφικώ μας γραφείω και οικία μου υπ’ αριθ. 37 (τριάκοντα επτά), τη κειμένη παρά τω ανακτορίω, ενώπιον εμού του υπογεγραμμένου Συμβολαιογράφου Ναυπλίας Χαραλάμπους Παπαδοπούλου, κα­τοίκου Ναυπλίου, ο κύριος Ιωάννης του ποτέ Γεωργίου Κουτζοπαπά από το χωρίον Αχούρια της Μαντινείας, γνωστός μας, υπηρέτης προ πολλών ετών του αντιστρατήγου κυρίου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, ευρισκόμενος ήδη παρ’ αυτώ, μοι είπεν ότι απεστάλη πάρα του ειρημένου αντιστράτηγου κυρίου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, να με προσκαλέση δια να απέλθω εις την εκλαμπρότητά του, κάτοικον μεν εις Αθήνας, αλλ’ ήδη διαμένοντα προς το παρόν εις το πέριξ της Ναυ­πλίας κτήμα του ονομαζόμενον Κιουλουτεπέ.

Όθεν παραλαβών δύο μάρτυρας, τους κυρίους, τον Συνταγματάρχην Στρατιωτικόν Νομοεπιθεωρητήν Αργολιδοκορινθίας Αλέξιον Βλαχόπουλον και Νικόλαον Σπηλιάδην, κτηματίαν, κα­τοίκους Ναυπλίου κατά την ενορίαν της Παναγίας, γνωστούς μας πολίτας Έλλη­νας και ασχέτους πάσης συγγενείας με την εκλαμπρότητά του, και απήλθον εις το πέριξ της Ναυπλίας μνησθέν κτήμα του μετά των ειρημένων μαρτύρων, όπου εύρον την εκλαμπρότητά του τον γνωστόν μας αντιστράτηγον κύριον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην υγιαίνοντα και έχοντα τας φρένας του σώας, τον οποίον ερωτήσας διατί με προσεκάλεσεν, απεκρίθη και ενώπιον των μαρτύρων, ότι θέλω να μου γράψης την διαθήκην.

Όθεν προσεκάλεσα τους διαληφθέντας μάρτυρας να ορκισθώσιν δια να φυλάξωσι μυστικόν ό,τι ήθελον ακούσει εις την παρούσαν δια­θήκην του, μέχρι δηλαδή της αποβιώσεως του ειρημένου αντιστράτηγου κυρίου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, οίτινες επιθέσαντες τας χείρας των επί της εικόνος της Θεοτόκου ωρκίσθησαν ως εφεξής: «και ορκιζόμεθα να φυλάξωμεν μυστικόν ό,τι ήθελεν ακούσωμεν εις την παρούσαν διαθήκην του αντιστρατήγου κυρίου Θεο­δώρου Κολοκοτρώνη μέχρι της αποβιώσεώς του».

Μετά δε την ορκοδοσίαν των μαρτύρων ήρξατο ο μνησθείς διαθέτης, η εκλαμπρότης του ο αντιστράτηγος κύριος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, να ομολογή ιδίω του στόματι οικειοθελώς και απαραβιάστως ενώπιόν μου και των ειρημένων μαρτύρων, του οποίου τους λόγους γράφω εγώ ο υπογεγραμμένος συμβολαιογράφος  Ναυπλίας Χαράλαμπος Παπαδόπουλος εις την παρούσαν διαθήκην του απαραλλάκτως και αυτολεξεί, ως εφεξής :

«Ζητώ από τον Θεόν συγχώρησιν και από εχθρούς και από φίλους και από συγγενείς. Αποφασίζω και αφίνω κληρο­νόμους τα παιδιά μου, τον Γενναίον και Κωνσταντίνον και Παναγιωτάκην και να λάβουν από όσην περιουσίαν και αν έχω κινητά και ακίνητα να γίνη εις τρία μερίδια, να λάβη εν μερίδιον ο Γενναίος, ένα μερίδιον ο Κωνσταντής και ένα μερίδιον να ήνε δι’ εμέ τον πατέρα τους αλλά όσον ζω εγώ όλη η περιουσία μου να ήνε εδική μου και όντας πεθάνω εγώ τότε να γίνη η μοιρασιά καθώς λέγω επάνω και αφ’ ου πεθάνω το ιδικόν μου μερίδιον να λάβη δύο μερίδια ο Γενναίος και ένα μερίδιον ο υιός μου Παναγιωτάκης, τον οποίον απέκτησα με την Μαργαρίταν θυγατέρα του Αγγελή Βελισσάρη από τα Χαλικιάνικα, τον οποίον Πα­ναγιωτάκην να έχουν τα παιδιά μου ο Γενναίος και Κωνσταντίνος μέσα εις το σπίτι μας, να τον αναθρέψουν και να τον σπουδάσουν, ώστε να γενή είκοσι χρο­νών και τον οποίον Παναγιωτάκην τον κηρύττω και αναγνωρίζω ως υιόν μου και ως τοιούτον να τον γνωρίζουν και τα άλλα μου παιδιά και αφού γενή είκοσι χρονών τότε να λάβη το μερίδιόν του καθώς λέγω και ας ζήση με την μάνα του, ή όπως στοχασθή αυτός μόνος του, και αν πεθάνη ο Παναγιωτάκης, τότε το με­ρίδιον του, δηλαδή την κληρονομίαν όπου του δίδω, να την λάβουν τα παιδιά μου ο Γενναίος και Κωνσταντίνος και της μητρός του να έχουν να τής δίδουν πέ­ντε χιλιάδες δραχμαίς δια τα γερατειά της και εν όσω ζη ο Παναγιωτάκης και γενή είκοσι χρόνων καθώς είπα, να ήνε και η μάνα του μαζή εις το σπίτι μας και να συζή και τρέφεται με το παιδί της, και η περιουσία μου, όση είνε και ορίζω κατ’ ευθείαν εις το όνομα μου και εις το όνομα του Γενναίου ακίνητα κτήματα, αυτοκίνητα, κινητά ήγουν τζεβαϊρικά ασημικά, άρματα σκεύη και έπιπλα του σπητιού να μοιρασθούν όλα κατά τον ανωτέρω τρόπον.

Με όλον ότι είνε εις όνο­μα του Γενναίου τα κτήματα και αυτός τα καλλιεργεί και ενεργεί όλας μας τας υποθέσεις, άλλα όλα αυτά αποκτήθησαν εν ονόματι του οσπητιού μας και δια της συνδρομής της εδικής μου και της πατρικής ενεργείας, τόσον με λόγον, κα­θώς και με έργον και με χρήματα αλλά όλη η περιουσία του οσπητιού μας, κα­θώς επάνω λέγω εις την παρούσαν μου διαθήκην να μοιρασθή καθώς διατάττω χωρίς να γίνη διαφορετικά.

Ο Γενναίος, επειδή είνε ο μεγαλήτερος των παιδιών μου, αυτός να εκτέλεση την διαθήκην μου και να μοιράση, καθώς λέγω, χωρίς να αδικηθή κανένα μου από τα παιδιά εις το παραμικρόν.

Τα ζαπράζια (: ασημένια κοσμήματα της πα­ραδοσιακής φορεσιάς), όπου έχω από τον πατέρα μου, να τα πάρη ο υιός μου Κωνσταντίνος γιατί του τα είχα προ καιρού χαρισμένα. Η Γεωργίτσα του Γεν­ναίου να προικισθή από μέσα το σπίτι μας δηλαδή από το κοινόν. Την εικόνα, όπου μου έχει χαρισμένην ο στρατηγός Ρεβελιώτης και το σπαθί μου όπου φορώ, να το λάβη ο υιός μου Παναγιωτάκης και να μην εμπούν σε μοίρασμα και ο Κωνσταντίνος ο υιός μου να παντρευθή μέσα από το σπίτι μας, δηλαδή όλα τα έξοδα. Την ταμπακέρα, όπου έχω από τον Κυβερνήτην, την χαρίζω του έγγονά μου του Κωνσταντάκη του Γενναίου. Αυτή η υστερνή μου θέλησις, και καθώς παραγγέλλω να εκτελεσθή η παρούσα μου διαθήκη, χωρίς καμμία φιλονεικία μεταξύ των παιδιών μου, εις τα οποία αφίνω την πατρικήν μου ευχήν, καθώς και εις όλους τους συγγενείς και φίλους μου και εχθρούς μου, αν είχα.

Η περιουσία μου συνίσταται εις σπίτια, αμπέλια, σταφίδες, περιβόλια, μύλους, δέντρα διάφορα, πρόβατα, ασημικά, τζεβαϊρικά (: κοσμήματα), άρματα, σκεύη διάφορα, τραπέζας και λοιπά και να μοιρασθή μετά τον θάνατον μου, καθώς διέ­ταξα».

Τον ερώτησα αν έχη ευχαρίστησιν να αφήση τινά βοήθειαν εις φιλανθρωπικά καταστήματα, απεκρίθη: «έκαμα ό,τι ημπόρεσα και θέλω κάμει όσον θα ζήσω».

Ταύτα ωμολόγησεν ενώπιον μου και των μαρτύρων ο διαθέτης κύριος Θεό­δωρος Κολοκοτρώνης οικειοθελώς ιδίω αυτού στόματι, και ταύτα πάντα έγρα­ψα εγώ ο υπογεγραμμένος Συμβολαιογράφος Ναυπλίας Χαράλαμπος Παπα­δόπουλος εις την παρούσαν του διαθήκην αυτολεξεί, ως εξεφράσθη, την οποίαν ταύτην διαθήκην του, αφ’ ου ανέγνωσα ευκρινώς ενώπιόν του και των ειρημέ­νων μαρτύρων και αφού παρετήρησαν αυτήν και οι μάρτυρες, ότι έγραφα απαραλλάκτως κατά τας διατάξεις του αυτού διαθέτου, υπεγράφη παρά της εκλαμπρότητός του ιδιοχείρως του, υπεγράφη παρά των μαρτύρων και παρ’ εμού του Συμβολαιογράφου Χαράλαμπους Παπαδοπούλου.

              Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Αλέξιος Βλαχόπουλος, μάρτυς

Νικόλαος Σπηλιάδης, μάρτυς

Ο Συμβολαιογράφος

Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Πηγές

Τάκης Χ. Κανδηλώρος, «Η διαθήκη του Κολοκοτρώνη», Αρκαδική Επετηρίς 2, 1906.

Δημήτρης Δημητρόπουλος, «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», Τα Νέα, Αθήνα, 2009.

Εδώ τελειώνει το παράθεμα και ξαναβάζουμε τον σύνδεσμο απ’ όπου το αντλήσαμε,

https://argolikivivliothiki.gr/2009/12/17/διαθήκη-του-θεόδωρου-κολοκοτρώνη/

Όπως βλέπουμε, τον γιο που έκανε ο Κολοκοτρώνης με την Μαργαρίτα Βελισσάρη – την οποία ο Σιαμάκης ονομάζει Παναγιώταινα (πού το βρήκε;), δεν τον λέγανε Γεώργιο όπως λέει ο Σιαμάκης, αλλά Παναγιώτη (συνεχώς τον ονομάζει Παναγιωτάκη)! Και είδαμε ότι όχι μόνο τον αναγνώρισε ως γιο του, αλλά και του άφησε το 1 ένατο της αρκετά μεγάλης περιουσίας του. Συγκεκριμένα στους 3 γιους του, ο Κολοκοτρώνης μοιράζει την περιουσία του ως εξής:

Στον 1ο και μεγαλύτερο, τον Γενναίο, αφήνει τα 5 ένατα.

Στον 2ο, τον Κωνσταντίνο, αφήνει τα 3 ένατα.

Στον 3ο, τον Παναγιωτάκη, αφήνει το 1 ένατο. Επιπλέον όμως, αξιώνει την υποχρέωση των άλλων 2 γιων του, να θεωρούν τον Παναγιωτάκη ως αδερφό τους (ως υιόν μου και ως τοιούτον να τον γνωρίζουν και τα άλλα μου παιδιά) και να τον έχουν μέσα στο πατρικό σπίτι μαζί με την μητέρα του μέχρι αυτός να γίνει 20 ετών. Και μέχρι τότε να τον ανατρέφουν και να τον σπουδάσουν! Προφανώς ο Κολοκοτρώνης τους έχει ήδη μέσα στο σπίτι του, τον Παναγιωτάκη και την μητέρα του Μαργαρίτα, κατά τον χρόνο σύνταξης της Διαθήκης (1841), αλλά θέλει να εξασφαλίσει, αυτοί να παραμείνουν στο σπίτι ακόμα κι όταν ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης πεθάνει. Κι αυτό μέχρι ο Παναγιωτάκης να γίνει 20 ετών, οπότε μπορεί αν θέλει να φύγει απ’ το πατρικό του σπίτι μαζί με την μητέρα του.

Ο Κολοκοτρώνης εξασφαλίζει επίσης και την μητέρα του Παναγιωτάκη αν ο τελευταίος πεθάνει νωρίς, δηλ. πριν την μητέρα του, δίνοντας την παραγγελία στους άλλους γιους και κληρονόμους, να δώσουν στην Μαργαρίτα το ποσό των 5.000 για τα γεράματά της.

Θεωρεί επίσης ο Κολοκοτρώνης ότι τα έξοδα για την ανατροφή και τις σπουδές του  Παναγιωτάκη, καθώς και την διαβίωση της μητέρα του Μαργαρίτας, να δίνονται απ’ το κοινό ταμείο του σπιτιού, αφού λέει για τα γενικότερα έσοδα της οικογένειας ότι, «όλα αυτά αποκτήθησαν εν ονόματι του οσπητιού μας». Και τα έσοδα δεν είναι άλλα απ’ αυτά που βγαίνουν απ’ τα κτήματα και τα πρόβατα που διαχειρίζεται ο Γενναίος (1ος γιος), αφού αυτά είναι τα μόνα στοιχεία της περιουσίας του Κολοκοτρώνη που αποφέρουν έσοδα, όπως τα περιγράφει προς το τέλος της διαθήκης του.

Τέλος ο Κολοκοτρώνης, ιδιαιτέρως και τιμής ένεκεν αφήνει στον Παναγιωτάκη το σπαθί του και μια εικόνα που έλαβε ως δώρο από κάποιον στρατηγό!

Αυτή είναι η μέριμνα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη για την Μαργαρίτα Βελισσάρη που είχε ως γυναίκα του, και για τον γιο του Παναγιωτάκη που απέκτησε απ’ αυτήν, κι ας μην την είχε παντρευτεί επίσημα! Εξασφάλιση για την γυναίκα μέχρι και τα γεράματά της, και ανατροφή, σπουδές κι ένα ικανό κομμάτι της μεγάλης περιουσίας για τον Παναγιωτάκη όταν αυτός γίνει 20 ετών!     

Ο Σιαμάκης όμως που σπιλώνει με ψεύδη ανθρώπους, και αναφέρει δήθεν «ιστορικά γεγονότα» χωρίς καμιά παραπομπή, επίτηδες για να μην μπορεί να ελέγξει κάποιος τα λεγόμενά του, τελικά αποκαλύπτεται απ’ τον Θεό ως ψεύτης και αδίστακτος συκοφάντης!

Παρόμοια αδίστακτα ψεύδη έχει πει τα τελευταία χρόνια και για αθώους πατεράδες, χαλώντας τις οικογένειές τους! Όπως όμως ο Θεός, φανέρωσε και φανερώνει συνεχώς τα ψεύδη και τις συκοφαντίες που λέει και κάνει στ’ όνομα του Χριστού, αργά ή γρήγορα θα φανερώσει σε όλους την ιδιότητα  του απατεώνα, ψευδοπροφήτη και αντίχριστου Σιαμάκη, και θα γλιτώσει αυτές τις οικογένειες απ’ την βλαβερή επιρροή του!

Περιγραφή αναζήτησης: Η συκοφαντία του Σιαμάκη με την οποία αδίστακτα σπιλώνει την μνήμη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του μεγάλου οπλαρχηγού και αντιστράτηγου της επανάστασης του 1821.