Το ψάρι κοιλάκανθος στη θάλασσα της Νοτίου Αφρικής – Θεωρούνταν είδος εξαφανισμένο εδώ και 400 εκατομμύρια χρόνια! Coelacanth off Pumula on the KwaZulu-Natal South Coast, South Africa, on 22 November 2019 (photo: Bruce Henderson). Published under a Creative Commons Attribution Licence., CC BY 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=88732486 , Coelacanth - Wikipedia

DARWINISM AND THE MEEK WATCHMAKER (PART I) – Interesting comments

Θεσσαλονίκη  17-7-2017 

Το κυρίως θέμα της σελίδας αυτής είναι η επιστημονική απάντηση σε σχόλιο του αγαπητού αναγνώστη που μας χαρακτήρισε φανατισμένους χριστιανούς, και στην σίγουρη εντύπωση που έχει για τον κοιλάκανθο. Επίσης η απάντησή μας εξετάζει τα επιστημονικά στοιχεία στα οποία στηρίζεται ο δαρβινισμός, και ειδικότερα εκείνα τα στοιχεία που αφορούν ένα συγκεκριμένο κομμάτι του γενεαλογικού δέντρου των ζώων που η θεωρία αυτή επικαλείται.

Αρχικά όμως και πριν μπούμε στο κυρίως θέμα, δίνουμε πρώτα μια σχετικά σύντομη απάντηση (2 σελίδες Α4) στο σχόλιο-ερώτηση ενός φίλου αναγνώστη, επειδή θεωρήσαμε την ερώτηση αρκετά ενδιαφέρουσα από θεολογικής άποψης. Ακολούθως βάζουμε το κυρίως θέμα που είναι αρκετά εκτεταμένο λόγω των στοιχείων που βρήκαμε (27 σελίδες Α4), και στο τέλος την περίληψη.

Ανώνυμος έγραψε , 8 Ιουνίου 2017 - 12:20 π.μ.

Αν κάποιος δεν γνωρίζει γράμματα - είναι δηλαδή αγράμματος - και δεν μπορεί να διαβάσει την βίβλο, δεν θα μπορέσει να σωθεί; Τί σώζει τον άνθρωπο; Το γράμμα ή το πνεύμα;

Απάντηση , 17 Ιουλίου 2017

Αγαπητέ αναγνώστη σε χαιρετώ και θέλω να με συγχωρήσεις γιατί άργησα να σου απαντήσω.

Φυσικά και είναι το πνεύμα που ζωοποιεί και όχι το γράμμα. Αλλά έκανες μια καλή ερώτηση: Τί γίνεται με τους αγράμματους που δεν μπορούν να διαβάσουν την Αγία Γραφή;

Αν και η ερώτησή σου δεν αναφέρεται στους λόγους για τους οποίους κάποιος δεν μπόρεσε να μάθει γράμματα, επίτρεψέ μου να πιάσω το θέμα από πιο βαθιά και να κάνω μερικά σχόλια για την στοιχειώδη μάθηση που μπορεί ή δεν μπορεί να έχει κάποιος.

Αν αυτοί οι αγράμματοι βρίσκονται στην Ελλάδα ή σε αναπτυγμένο κράτος κι έχουν την δυνατότητα μετακίνησης, να πάνε δηλ. σε κάποιο σχολείο, μπορούν ακόμα και στα 60 τους χρόνια να μάθουν γράμματα. Στην Ελλάδα π.χ. υπάρχουν ειδικά σχολεία που μπορούν να έχουν τέτοιους μαθητές. Εγώ που ήμουν καθηγητής σε νυχτερινό Γυμνάσιο και Λύκειο, γνώρισα αρκετούς μεσήλικες μαθητές. Και υπάρχει και το ίντερνετ που έχει άπειρες διδακτικές δυνατότητες. Έπειτα δεν χρειάζεται να μάθει καμιά τέχνη, παρά μόνο να διαβάζει και να γράφει. Διότι αν πραγματικά τον ενδιαφέρει κάποιον να μάθει τον λόγο του Θεού, που είναι λόγος σωτήριας αλήθειας και ζωοποιούς πνεύματος, αυτή η μάθηση θα του φανεί ευχάριστη γέφυρα για να συνδεθεί με τον θεόπνευστο Λόγο. Και μετά να τον έχει πνευματικό κτήμα του για πάντα! Ποιος δεν θα έκανε μια μικρή προσπάθεια-θυσία προκειμένου να κερδίσει ένα θησαυρό που τον μεταφέρει νοερά και πνευματικά στον ουρανό; Κι ας βρίσκεται στη γη!

Αν υπάρχουν όμως αγράμματοι που λόγω προβλημάτων υγείας ή άλλων προβλημάτων, δεν έχουν την δυνατότητα μετακίνησης σε τέτοιο σχολείο, μπορούν ν’ απευθυνθούν στην Εκκλησία και στον παπά της ενορίας τους. Ο παπάς σε συνεννόηση με τον επίσκοπο, οφείλουν να βρουν ένα τρόπο για να εξασφαλίσουν την εκμάθηση που χρειάζεται ο πιστός προκειμένου να μάθει να διαβάζει την Αγία Γραφή και να καταλαβαίνει όσο μπορεί τουλάχιστον, τα λειτουργικά λόγια της εκκλησίας. Κι αυτό γιατί ο κάθε πιστός έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ενεργά στην λειτουργική και υμνολογική ζωή της εκκλησίας, αφού λαχταράει την καλύτερη επικοινωνία με τον Θεό και την επίγνωση του θελήματός Του.

Είναι γνωστό επίσης ότι σε πολλές ενορίες παρέχονται δωρεάν φροντιστηριακά μαθήματα σε φτωχούς μαθητές για να αυξήσουν την σχολική απόδοσή τους. Κι αυτό γίνεται με την φιλότιμη μέριμνα αγάπης του παπά της ενορίας. Για να μην αναφέρω τα γνωστά σε όλους συσσίτια που βέβαια γίνονται με τον κόπο και την αγάπη εθελοντριών μαγειρισσών, αλλά οργανώνονται με την πρωτοβουλία του παπά.

Γενικά, υπάρχουν παπάδες που βοηθούν το ποίμνιό τους οικονομικά και χειρωνακτικά σε κάθε ανάγκη του! Τέτοιοι πρέπει να γίνουν όλοι οι κληρικοί. Να γίνουν διάκονοι του ποιμνίου σύμφωνα με την εντολή του απ. Παύλου:

«4 ἀλλ' ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, 5 ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, 6 ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ», Β΄ Κο 6,4-6.

Αν λοιπόν ο κληρικός δεν παραστέκεται σαν υπηρέτης (= διάκονος) στην ανάγκη του πιστού που έχει για να μάθει να διαβάζει το θέλημα του Θεού, κι ας χρειάζεται κόπο και υπομονή και αγρυπνία – διότι το μόνο που χρειάζεται τελικά είναι αγάπη ανυπόκριτη –, περιφρονεί τα λόγια του απ. Παύλου και την Καινή Διαθήκη μέσα στην οποία είναι γραμμένα. Και όποιος περιφρονεί την Καινή Διαθήκη την στιγμή μάλιστα που έχει δεχθεί το χρίσμα να την υπηρετεί, τότε αυτός θα δοκιμάσει τον θυμό και την οργή του Κυρίου, που έχυσε το αίμα του για την διάδοσή της!"λουυ απ. την εντολίά εκκλησίες.κiaw .

Κι όπως είπε και ο πατρο-Κοσμάς (ο Αιτωλός):

«Σχολεία πρέπει να κτίσουμε πρώτα, και μετά εκκλησίες! Για να μάθουν οι χριστιανοί γράμματα και να μπορούν να διαβάζουν τον λόγο του Θεού και των αγίων πατέρων, και να μην μπορούν να πλανηθούν απ’ τους παπικούς και τους κάθε λογής αιρετικούς!».

Διότι στο κάτω κάτω, εκκλησία μπορούν να κάνουν οι χριστιανοί οποιοδήποτε μέρος όταν υπάρχει ανάγκη, όπως κι έκαναν τις κατακόμβες των νεκροταφείων στην αρχαία Ρώμη των διωγμών. Σχολείο όμως δεν μπορεί να γίνει οποιοδήποτε μέρος, γιατί χρειάζεται θρανία και μαυροπίνακα, και δάσκαλο που να ξέρει γράμματα και που θα μπορεί να τα μεταδώσει στους μαθητές. Επιπλέον το σχολείο μπορούμε να το μετατρέψουμε αυτόματα σε εκκλησία, όπως έκαναν οι φτωχοί μετανάστες της Αμερικής που κατέκλυσαν την ύπαιθρο της καινούργιας χώρας και αποτέλεσαν τον αγροτικό πληθυσμό της, θέτοντας τα θεμέλια του πολιτισμού της. Κι αυτό το πέτυχαν αν και προτεστάντες, γιατί είχαν ένα θεάρεστο κίνητρο: ήθελαν τα παιδιά τους να μορφωθούν και μαζί με τις σπουδές τους να διαβάζουν και την Βίβλο! Αυτοί λοιπόν είχαν φτιάξει σε κάθε χωριουδάκι των ΗΠΑ το σχολείο στ’ οποίο πήγαιναν όλα τα παιδιά μικρά και μεγάλα, και τον ίδιο χώρο τον χρησιμοποιούσαν τις Κυριακές που δεν είχε σχολείο, για να εκκλησιάζονται.

Αν πάλι υπάρχουν πιστοί στην Ελλάδα ή σε άλλο αναπτυγμένο κράτος που είναι αδύνατον να μάθουν γράμματα για κάποιο λόγο, αυτοί υπάγονται στην αμέσως παρακάτω κατηγορία.

Αν οι αγράμματοι βρίσκονται σε υποανάπτυκτες ή τριτοκοσμικές χώρες – και γνωρίζουμε ότι μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού είναι πολύ φτωχοί και αναλφάβητοι, με μηδενική προοπτική να μάθουν γράμματα –, ισχύει πάντα γι αυτούς (κι ας μην το ξέρουν) η περίφημη περικοπή του απ. Παύλου:

«Διότι δεν είναι δίκαιοι μπροστά στο Θεό οι ακροατές του νόμου, αλλά οι τηρητές του νόμου θα δικαιωθούν.  Επειδή, όταν τα έθνη που δεν έχουν νόμο, κάνουν από τη φύση τους τα έργα του νόμου, αυτοί, αν και δεν έχουν νόμο, ο νόμος υπάρχει μέσα τους. Κι έτσι αυτοί αποδεικνύουν ότι το έργο του νόμου είναι γραμμένο στις καρδιές τους, ενώ συμμαρτυρεί και η συνείδησή τους που τους φέρνει λογισμούς κατηγορούντων ή και απολογουμένων.  Αυτά θα φανερωθούν κατά την ημέρα που θα κρίνει ο Θεός τα κρυφά των ανθρώπων σύμφωνα με το ευαγγέλιό μου μέσω του Χριστού Ιησού», Ρωμαίους 2,13-16.

Βλέπουμε λοιπόν τελικά ποιο είναι αυτό που κρίνει τον άνθρωπο. Όχι η μελέτη του θείου νόμου και λόγου, αλλά η τήρησή του. Κι αυτό γιατί ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του. Αυτό σημαίνει ότι στην κατασκευή του έβαλε ένα θεϊκό και μοναδικό στοιχείο και τον έκανε έτσι να ξεχωρίζει απ’ τα ζώα, κι αυτό είναι το πνεύμα. Και το πνεύμα έχει 2 επί μέρους στοιχεία. 1) το μυαλό για τις επιστήμες και τέχνες, και 2) το συναίσθημα.

Το 1ο είναι για να εξημερώνει και να εκμεταλλεύεται την φύση, ώστε να βελτιώνει την ζωή του, => «γεμίστε την γη και γίνετε κύριοι αυτής, και γίνετε άρχοντες στα ζώα και στα φυτά, ώστε να τα εκμεταλλευθείτε και να τα σπέρνετε και να τρώτε απ’ τα ζώα κι απ’ τους καρπούς της γης», περιληπτική μετάφραση των στίχων της Γένεσης 1,28-30.

Το 2ο είναι για να μοιάσει στο Θεό και στις αρετές του, δηλ. στην καλοσύνη και στην αγάπη, => «ν’ αγαπήσεις Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου, και τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου», Δε 6,5 και Λε 19,18. Αυτήν την απάντηση έδωσε και ο Κύριός μας όταν ρωτήθηκε ποια είναι η σπουδαιότερη εντολή του μωσαϊκού νόμου, και πρόσθεσε επιπλέον ότι σ’ αυτήν την εντολή συνοψίζεται όλη η Παλαιά Διαθήκη (= ο Νόμος και οι προφήτες), Μθ 22,35-40, Μκ 12,28-31, Λκ 10,26-28. Το ίδιο επανέλαβε και ο Παύλος όταν είπε πως οι εντολές του δεκαλόγου «μην κλέψεις, μην φονεύσεις, μην μοιχεύσεις, κλπ.» ανακεφαλαιώνονται σ’ αυτήν την εντολή της αγάπης: «ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Διότι η πλήρης εκτέλεση του νόμου είναι η αγάπη.», Ρω 10,9-10.

Αυτό το 2ο κυρίως θεϊκό στοιχείο του πνεύματος είναι που ερμηνεύει την κατασκευή του ανθρώπου που έγινε «κατ’ εικόνα Θεού», το έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Έτσι, κι αν ακόμα δεν διαβάσει ποτέ του την Αγία Γραφή, ξέρει πώς πρέπει να φερθεί στους συνανθρώπους του. Και θα κριθεί όχι σύμφωνα με αυτά που έχει διαβάσει ή κατέχει ως γνώσεις, αλλά σύμφωνα με την αγάπη που έχει δείξει.

Βλέπουμε λοιπόν την Γραφή πώς τα προβλέπει όλα και τα καλύπτει όλα. Ή καλύτερα, πώς τα έχει προβλέψει και φτιάξει ο αληθινός Θεός της αγάπης που κρύβεται πίσω απ’ την Αγία Γραφή. Και που θα είναι ο δίκαιος κριτής μας.

Ακολουθεί το κυρίως θέμα, με αφετηρία το σχόλιο του αξιότιμου ανώνυμου και κατόπιν η εκτενής απάντησή μας σ’ αυτό το σχόλιο.

Ανώνυμος έγραψε, 5 Ιουνίου 2017 - 8:47 π.μ.

Ο χριστιανισμός είναι ιδεολογία (όλες οι θρησκείες είναι ανθρώπινες ιδεολογικές κατασκευές). Και η αθεΐα είναι μορφή θρησκείας (δηλαδή ιδεολογία). Η φανατική προσήλωση σε κάθε μορφής ιδεολογία (και στο χριστιανισμό και στην αθεΐα) είναι καταστροφική. Τόσο εσύ Μιχάλη όσο και ο Κώστας είστε φανατισμένοι με τον χριστιανισμό (όπως τον ερμηνεύει ο καθένας) και αυτό σας έχει καταστρέψει (γνώμη μου) μπορώ να γράψω πάρα πολλά άλλα δεν έχω χρόνο.

Τί μου θύμισες με τον κοιλάκανθο! Ήταν αρχές δεκαετίας του 2000 όταν έξω από σούπερ μάρκετ στον Εύοσμο με σταμάτησε ένας ευγενής κι ευπαρουσίαστος κύριος και άρχισε να με ρωτάει αν πιστεύω στη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη των ειδών κι αν έχω αντιληφθεί πως ο Δαρβίνος βρίσκεται πίσω απ’ τους φονικούς πολέμους και τη ζωοποίηση του ανθρώπου σε κτήνος έτοιμο να θανατώσει τους συνανθρώπους του. Του απάντησα ότι η εξέλιξη των ειδών έχει αποδειχθεί επιστημονικώς και ο πόλεμος δεν έχει καμιά σχέση με το Δαρβίνο. Τότε άρχισε ν’ αγορεύει για τον κοιλάκανθο ως αντιπαράδειγμα και να μου δείχνει ένα άρθρο από ένα περιοδικό. Ο κύριος ήταν μάρτυρας του Ιεχωβά και το περιοδικό ήταν η Σκοπιά… Φοβήθηκα απ’ τον πρωτόγονο φανατισμό του κι απομακρύνθηκα μπαίνοντας γρήγορα στο σούπερ μάρκετ.

Έψαξα τώρα στο internet. Βρήκα αυτό το άρθρο στη σελίδα της Σκοπιάς από το 2002: https://wol.jw.org/el/wol/d/r11/lp-g/102002649 , αλλά το άρθρο που μου έδειχνε ο μάρτυρας του Ιεχωβά ήταν εκτενέστερο. Μάλλον δεν υπάρχει online.

Τα περί κοιλάκανθου είναι hoax. Απάτη. Εννοείται ότι σήμερα δεν υπάρχουν ζωντανοί κοιλάκανθοι. Ή για να το πω αλλιώς, όσο υπάρχει το τέρας του Λόχνες και o Bigfoot, άλλο τόσο υπάρχει κι ο κοιλάκανθος. Ή όσο αληθεύει ότι το barcode είναι το χάραγμα του Αντίχριστου, 666, άλλο τόσο κι ο κοιλάκανθος κολυμπάει σήμερα στη θάλασσα της Μαδαγασκάρης.

Τα δημοσιεύματα για τον κοιλάκανθο τ’ αναπαράγουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, κάτι κερδοσκόποι τηλεευαγγελιστές στις ΗΠΑ, και στην Ελλάδα κάτι περιθωριακοί ορθόδοξοι.

Μιχάλη δεν είσαι βιολόγος! Θα σου προτείνω κάτι πολύ απλό και καθόλου επιστημονικό. Πήγαινε στη Wikipedia: https://en.wikipedia.org/wiki/coelacanthus . Εκεί θα διαβάσεις ότι ο κοιλάκανθος εξαφανίστηκε πριν από 145 εκατομμύρια χρόνια κατά την Ύστερη Ιουράσια περίοδο (the last eventually died out during the Late Jurassic, around 145 million years ago).

Ύστερα για επιστημονική μελέτη: πάνε στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ και διάβασε το βιβλίο του Γ. Κουφού «Παλαιοντολογία σπονδυλωτών». Δεν είναι μεγάλο βιβλίο. 360 σελίδες με κατανοητή διατύπωση για πρωτοετείς φοιτητές. Θα σε βοηθήσει να καταλάβεις γιατί όποιος λέει ότι υπάρχουν ζωντανοί κοιλάκανθοι το 2017 είναι ψεύτης και απατεώνας! Εκτός κι αν δεν θέλεις να καταλάβεις (δικαίωμά σου)…

Απάντηση , 17-7-2017

Θ’ αφήσω το θέμα του φανατισμού που έθιξες επειδή είναι πολύ σπουδαίο και μεγάλο, κι επειδή ήδη έχουμε δώσει πολλά δείγματα στο παρόν ιστολόγιο για να στιγματίσουμε τον φανατισμό που υπάρχει σε θρησκευτικές ομάδες όπως αυτή του Σιαμάκη, και στην οποία ανήκα κι εγώ κάποτε ως φανατικότερος μαθητής του που τον πέρναγα γι αυθεντία. Αυτά είναι τα μεγάλα σφάλματα κάποιων ανθρώπων που θαυμάζουν άλλους ανθρώπους αντί για τον Θεό, με συνέπεια να καταντούν οπαδοί και μάλιστα σκληροί και κακοί, αντί να είναι πιστοί, πράοι και γεμάτοι αγάπη κατά το παράδειγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Γι αυτό, θα πιάσω ως κύριο θέμα τον κοιλάκανθο και την θεωρία του δαρβινισμού όχι ως σύνολο, αλλά σ’ ένα μόνο τμήμα της που είναι όμως ζωτικό στη θεμελίωση του όλου οικοδομήματός της. Το τμήμα αυτό του δαρβινισμού αναφέρεται στο υποτιθέμενο εξελικτικό στάδιο απ’ τα ψάρια στα τετράποδα. Πώς δηλ. ξεπήδησαν τα ζώα της ξηράς απ’ τα ζώα ή ψάρια της θάλασσας.

[Η θεωρία της εξέλιξης δεν κάνει φυσικά λόγο για το πώς σχηματίστηκαν τα θηλαστικά της θάλασσας όπως είναι το δελφίνι και η φάλαινα, διότι απλώς … δεν μπορεί να πει τίποτα γι αυτά.]

Κοιλάκανθος

Και πρώτα πρώτα ας δούμε την σελίδα της αγγλικής Wikipedia που υποδεικνύεις => https://en.wikipedia.org/wiki/coelacanthus . Η σελίδα αυτή περιέχει κείμενο που πιάνει λιγότερο από μια σελίδα, ένα σκίτσο για την υποτιθέμενη μορφή του ψαριού, και ένα κατάλογο από 6 είδη coelacanthus που βρέθηκαν ως απολιθώματα, και 4 παραπομπές στη διεθνή βιβλιογραφία. Όμως επειδή η αγγλική Wikipedia δεν φημίζεται για προχειροδουλειά, σου υποδεικνύω τώρα εγώ την πραγματική σελίδα της Wikipedia που πραγματεύεται τους κοιλάκανθους, μ’ εκτεταμένο κείμενο που πιάνει σ’ εκτύπωση 13 σελίδες, και 79 παραπομπές: https://en.wikipedia.org/wiki/Coelacanth .

Πριν όμως την επισκεφτείς, πρόσεξε την διαφορά στο λήμμα. Αυτήν που υποδεικνύεις εσύ, έχει το λήμμα στα λατινικά: coelacanthus με την κατάληξη us. Ενώ αυτή που σου υποδεικνύω εγώ, έχει το λήμμα στ’ αγγλικά, coelacanth χωρίς το us. Τί ακριβώς συμβαίνει εδώ, θα το δεις σε λίγο.

Έχεις δίκιο, δεν είμαι βιολόγος. Είμαι γεωλόγος, που σπούδασα και αποφοίτησα απ’ το ΑΠΘ μετά από 4 χρόνια σπουδών. Σε πληροφορώ λοιπόν ότι έχω κάνει παλαιοντολογία και τα σχετικά μαθήματα (παλαιοντολογία ασπονδύλων, παλαιοντολογία σπονδυλωτών, στρωματογραφία, παλαιογεωγραφία) σε όλα τα έτη των σπουδών μου, και τον Γ. Κουφό του οποίου το βιβλίο μου συνέστησες, τον είχα καθηγητή μου και ξέρω τί γράφει στο βιβλίο του.

Επομένως γνωρίζω όπως και οι βιολόγοι ότι κάθε ζωικό είδος ονομάζεται επιστημονικά με 2 λατινικές λέξεις (σύστημα ταξινόμησης Κάρολου Λινναίου, 1735) απ’ τις οποίες η 1η δείχνει το γένος του ζώου και η 2η το είδος του. Έτσι, η γάτα είναι felis catus, το λιοντάρι είναι panthera leo, η τίγρη είναι panthera tigris, ο χιμπαντζής είναι pan troglodytes, και ο άνθρωπος είναι homo sapiens (= άνθρωπος σοφός). Βλέπουμε ότι το λιοντάρι και η τίγρη ανήκουν στο ίδιο γένος, όπως και άλλα αιλουροειδή.

Για να καταλάβουμε καλύτερα την ταξινόμηση που επικρατεί σήμερα και που εισηγήθηκε ο Λινναίος, δίνουμε το παρακάτω σχήμα με τις βασικές υποδιαιρέσεις που βάζουμε απ' την μεγαλύτερη προς την μικρότερη:

Βασίλειο (Kingdom) , Συνομοταξία ή Φύλο (Phylum) , Ομοταξία ή Κλάση (Class) , Τάξη (Order) , Οικογένεια (Family) , Γένος (Genus) , Είδος (Species).

Για να δούμε τώρα το σχήμα της ταξινόμησης που μας ενδιαφέρει, παραθέτουμε αυτούσιο το παρακάτω σχήμα απ’ την Wikipedia:

«The following is a classification of known coelacanth genera and families:

Order Coelacanthiformes: Family Whiteiidae (Triassic) Piveteauia Whiteia , Family Rebellatricidae (Triassic) Rebellatrix , Family Coelacanthidae (Permian to Jurassic) Axelia Coelacanthus Ticinepomis Wimania ,

Suborder Latimerioidei , Family Mawsoniidae (Triassic to Jurassic) Alcoveria Axelrodichthys Chinlea Diplurus Garnbergia Mawsonia Parnaibaia , Family Latimeriidae L. S. Berg, 1940 (Triassic to Holocene) Holophagus Latimeria J. L. B. Smith, 1939 Latimeria chalumnae J. L. B. Smith, 1939 (West Indian Ocean coelacanth) Latimeria menadoensis Pouyaud, Wirjoatmodjo, Rachmatika, Tjakrawidjaja, Hadiaty & Hadie, 1999 (Indonesian coelacanth) Libys Macropoma Macropomoides Megacoelacanthus Swenzia Undina », Βλέπε,  Coelacanth - Wikipedia .

Όπως βλέπουμε η Wikipedia όλα τα παραπάνω είδη τα χαρακτηρίζει coelacanth genera (= γένη κοιλάκανθων). Και όπως μπορείς να δεις, τα 2 ζωντανά σήμερα είδη του γένους Latimeria, μέσα στις παρενθέσεις όπου αναγράφεται η περιοχή διαβίωσής τους, αναφέρονται ως κοιλάκανθοι). Αλλά και στην αρχή ακόμα της σελίδας αυτής, δηλώνεται σαφώς ότι τα 2 είδη που ζουν σήμερα, συμπεριλαμβάνονται στους κοιλάκανθους.

Έτσι λοιπόν ο coelacanthus που ανέφερες είναι το Γένος που περιέχεται στην Οικογένεια κοιλακανθιδών (coelacanthidae). Η Οικογένεια αυτή μαζί και με άλλες, υπάγεται στην Τάξη των κοιλακανθόμορφων (coelacanthiformes). Η Τάξη αυτή έχει την Υποτάξη Λατιμεριοειδή (Latimerioidei), και σ’ αυτήν την τελευταία υπάγεται η Οικογένεια Λατιμερίδες (Latinomeriidae), όπου τελικά ανήκουν τα 2 είδη που βρέθηκαν να ζουν σήμερα:

Latimeria chalumnae και Latimeria menadoensis.

Παραθέτουμε και ολόκληρη την ταξινόμηση των ζωντανών αυτών ειδών, όπως την βάζει σε πίνακα η Wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/Coelacanth), και όπως συνηθίζει για κάθε ζωικό είδος (εμείς προσθέσαμε και την μετάφραση στα ελληνικά):

Βλέπουμε στον παραπάνω πίνακα, ότι τα εξαφανισμένα είδη βρίσκονται στις Οικογένειες που έχουν στ’ αριστερά τους το σήμα † (γνωστό σήμα στην βιβλιογραφία για τους εκλιπόντες).

Τα Ριπιδίστια (Rhipidistia) που αναφέρει άλλος φίλος σχολιαστής, είναι Υφομοταξία ξάδερφη των Ακτινίστιων, θεωρείται πιο αρχαία, και εμφανίζεται ως αυτή που έδωσε τα τετράποδα της ξηράς έχοντας όμως παράλληλους συγγενείς τους κοιλάκανθους, που έχουν κι αυτοί άμεση σχέση με τα τετράποδα. Το κρίσιμο είδος των Ριπιδίστιων που ευθύνεται γι αυτό σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εξελικτικών είναι το Eusthenopteron. Θα μιλήσουμε όμως γι αυτό πιο κάτω.

Κι αφού είδαμε την Wikipedia που επικαλέστηκες, ας δούμε μερικές ακόμα ιστοσελίδες.

Καταρχήν ας δούμε το εξώφυλλο του έγκριτου επιστημονικού περιοδικού Nature το 1998, μετά την εύρεση ενός ζωντανού Latimeria στη θάλασσα των νησιών Comoro. Το εξώφυλλο αυτό βρίσκεται στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϋ, Καλιφόρνια:

Το τεύχος του περιοδικού Nature 395, 335 (24 September 1998) με κύριο τίτλο, «Η χαμένη φυλή των κοιλάκανθων». http://www.ucmp.berkeley.edu/vertebrates/coelacanth/coelacanth1.html

Κι όπως μας πληροφορεί η ίδια ιστοσελίδα, η ανακάλυψη καλύφθηκε με «πρωτοσέλιδο» τρόπο από πολλά ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο, όπως το CNN, ABC news, National Geographic, περιοδικό Discover, ως μια απ’ τις κορυφαίες επιστημονικές ιστορίες του 1998.

Αν βάλεις για ψάξιμο στο ίντερνετ την αγγλική λέξη coelacanth, θα βγάλει πολλές ιστοσελίδες, στις οποίες ξεχωρίζουν αρκετές επιστημονικές διάσημων επιστημονικών περιοδικών, ερευνητικών κι εκπαιδευτικών ινστιτούτων.

Μια αρκετά εμπεριστατωμένη είναι του Ινστιτούτου Smithsonian (ξεκίνησε ως Μουσείο Φυσικής Ιστορίας), που αφιερώνει 20 διαφορετικές ηλεκτρονικές σελίδες για τον κοιλάκανθο. Για εισαγωγή στο θέμα βλέπε αυτήν, Coelacanth | Smithsonian Ocean (si.edu) . Το Ινστιτούτο Smithsonian είναι γνωστό αμερικάνικο δημόσιο ίδρυμα που ιδρύθηκε το 1846 για την διάδοση της επιστημονικής γνώσης. Το αμερικανικό κράτος έχοντας την δωρεά της τεράστιας περιουσίας του πλούσιου βρετανού James Smithson, έφτιαξε μουσεία φυσικής ιστορίας και ερευνητικά κέντρα. Σήμερα το Ινστιτούτο διαθέτει 19 μουσεία, 9 ερευνητικά κέντρα και 180 εκπαιδευτικά παραρτήματα σε όλο τον κόσμο. Διαθέτει επίσης περιοδικό επιστημονικής ύλης, τηλεοπτικό κανάλι, και ιστοσελίδα μ’ επιστημονικά νέα απ’ όλο τον κόσμο.

Τόσο η ιστοσελίδα του Smithsonian όσο και οι άλλες, κάνουν λόγο για living fossil (= ζωντανό απολίθωμα) ή living coelacanth (= ζωντανό κοιλάκανθο), και μερικές αναφέρουν και τον διάσημο ιχθυολόγο J.L.B. Smith που πρώτος έκανε την δημόσια περιγραφή του ψαριού ως κοιλάκανθο. Εντύπωση προκαλεί επίσης και ο χαρακτηρισμός που δίνεται απ’ τους παλαιοντολόγους για παρόμοιες περιπτώσεις επανεμφάνισης ειδών που θεωρούνταν εξαφανισμένα: Lazarus taxon = ταξινομική βαθμίδα Λάζαρος (τύπου αναστημένου Λαζάρου).

Υπάρχει επίσης και η ιστοσελίδα του ιδρύματος του National Geographic, καθώς κι ένα μικρό βίντεο δικό του (NAT GEO WILD), σε από κάτω ιστοσελίδα του You Tube. Το βιντεάκι έχει τίτλο «Finding the Coelacanth = Βρίσκοντας τον Κοιλάκανθο», όπου βιντεοσκοπείται το ζωντανό είδος Latimeria chalumnae που κολυμπάει στ’ ανοιχτά της Νότιας Αφρικής. Στο βίντεο αυτό μάλιστα οι δύτες θαυμάζουν το μέγεθός του (κοντά 2 μέτρα), και τα λοβοπτερύγιά του για τα οποία λένε: «τα κουνάει σαν χέρια μέσα στο νερό»(!), υπονοώντας ότι απ’ αυτό το ψάρι, κατάγονται τα άκρα των ποδιών και των χεριών των τετραπόδων ζώων της ξηράς, και άρα και ο άνθρωπος.

[Ο όρος λοβοπτερύγια (lobed fins) σημαίνει τα πτερύγια που συνδέονται με την σπονδυλική στήλη μέσω λοβού, και για τους εξελικτικούς αποτελούν το κλειδί της μετάβασης των ψαριών στα τετράποδα της ξηράς. Ενώ στα υπόλοιπα ψάρια, δεν υπάρχει σύνδεση των πτερυγίων τους με την σπονδυλική στήλη, καθώς αυτά βγαίνουν από την άκρη του σώματος. Γι αυτό και δόθηκε απ’ τους εξελικτικούς τόσο μεγάλη σημασία στον κοιλάκανθο.]

Αν βάλεις για ψάξιμο στο ίντερνετ τις λέξεις coelacanth john graf θα σου βγάλει μια σειρά από ιστοσελίδες που αφορούν το απολίθωμα ενός νέου είδους κοιλάκανθου ηλικίας 100 εκατ. ετών, που ανακαλύφθηκε το 2012 στο Τέξας. 1η στη σειρά – ενώ οι άλλες ιστοσελίδες απλώς αναπαράγουν την επιστημονική είδηση – έρχεται η ιστοσελίδα του πανεπιστημίου Southern Methodist University (SMU, Ντάλλας, Τέξας), http://blog.smu.edu/research/2012/10/23/100-million-year-old-coelacanth-fish-discovered-in-texas-is-new-species-from-cretaceous/ ,

στο οποίο ο παλαιοντολόγος John Graf μελέτησε το απολίθωμα και το κατέταξε ως νέο είδος κοιλάκανθου από νέα οικογένεια. Το άρθρο έχει την φράση:

«Graf named the new coelacanth species Reidus hilli.» = «Ο Graf ονόμασε το νέο είδος κοιλάκανθου Reidus hilli.». [Δηλαδή δεν είναι απαραίτητο να μπει στην ονομασία η λέξη coelacanth]

Στο άρθρο γίνεται λόγος για τα ζωντανά είδη (γένος Latimeria) που πιάστηκαν από ψαράδες ενώ θεωρούνταν εξαφανισμένοι εδώ και 65 εκατ. χρόνια, και ο καθηγητής Jacobs του ιδρύματος χαρακτηρίζει τους κοιλάκανθους ως ένα απ’ τα μεγαλύτερα μυστήρια της ωκεάνιας ζωής, και αναρωτιέται: «Πού ήταν τόσα χρόνια;». Τέλος το άρθρο αναφέρει ότι μ’ αυτό το νέο είδος, το σύνολο των ειδών κοιλάκανθων που βρέθηκαν μέχρι τώρα μαζί με τα 2 ζωντανά, ανέρχεται σε 81.

Τέλος η ιστοσελίδα του περιοδικού Smithsonian αναπαράγει άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Nature, σύμφωνα με το οποίο συνεργαζόμενοι βιολόγοι από πολλά κράτη ασχολήθηκαν με την αποκωδικοποίηση του DNA του ψαριού Latimeria chalumnae.

Για το αποτέλεσμα της αποκωδικοποίησης αυτής θα μιλήσουμε λίγο παρακάτω μιας και είναι πολύ ενδιαφέρον, αφού ολοκληρώσουμε την απάντηση στον αγαπητό ανώνυμο σχολιαστή που με απόλυτη σιγουριά υποστηρίζει ότι «όποιος λέει ότι υπάρχουν ζωντανοί κοιλάκανθοι το 2017 είναι ψεύτης και απατεώνας!».

Τόσο το περιοδικό Nature (18-4-2013) στο αναρτημένο ηλεκτρονικά άρθρο του, https://www.nature.com/nature/journal/v496/n7445/full/nature12027.html , όσο και στην ιστοσελίδα του Smithsonian magazine, http://www.smithsonianmag.com/science-nature/dna-sequencing-reveals-that-coelacanths-werent-the-missing-link-between-sea-and-land-25025860/no-ist ,

αναφέρονται με αρκετές λεπτομέρειες στην εύρεση του ζωντανού αφρικανικού είδους, και πως πήρε τ’ όνομά του απ’ την βιολόγο του μουσείου φυσικής ιστορίας της Νοτίου Αφρικής, Marjorie Courtenay-Latimer. Και τα 2 επιστημονικά δημοσιεύματα χαρακτηρίζουν το ψάρι που βρέθηκε ζωντανό, ως κοιλάκανθο! Και το μεν Nature που επαναλαμβάνει την φράση the modern coelacanth (= ο μοντέρνος κοιλάκανθος), στην αρχή του άρθρου λέει:

«The modern coelacanth looks remarkably similar to many of its ancient relatives» = «ο μοντέρνος κοιλάκανθος φαίνεται σημαντικά παρόμοιος με τους περισσότερους αρχαίους συγγενείς του».

Ενώ λίγο παρακάτω λέει:

«This discovery is considered to be one of the most notable zoological finds of the twentieth century.» = «Αυτή η ανακάλυψη θεωρείται ένα απ’ τα πιο αξιοσημείωτα ζωολογικά ευρήματα του 20ού αιώνα.».  

Το δε δημοσίευμα του Smithsonian τελειώνει με την φράση:

« … the coelacanth’s genome and outward appearance have only changed slightly in the roughly 400 million years since it first appeared on the planet.» = « … το γονιδίωμα του κοιλάκανθου και η εξωτερική του εμφάνιση έχουν αλλάξει μόνο ελαφρώς στα σχεδόν 400 εκατομμύρια χρόνια από τότε που πρωτοεμφανίστηκε στον πλανήτη.».

Όπως βλέπεις αγαπητέ ανώνυμε σχολιαστή, χωρίς να είσαι βιολόγος ή γεωλόγος, βιάστηκες πολύ να βγάλεις συμπέρασμα, και νόμισες ότι το Γένος coelacanthus της Οικογένειας coelacanthidae, είναι το μόνο που λέγεται κοιλάκανθος. Και δεν ήξερες για την μεγαλύτερη ταξινομική ομάδα που είναι η Τάξη coelacanthiformes στην οποία ανήκουν κι άλλες οικογένειες παρόμοιων ψαριών. Και όλα τα ψάρια της Τάξης αυτής λέγονται απ’ τους επιστήμονες, κοιλάκανθοι (coelacanths στ’ αγγλικά). Διότι τις ονομασίες των ψαριών δεν τις βγάζουμε εμείς όπως είδες, αλλά βιολόγοι και παλαιοντολόγοι.

Σαν τελευταίο σχόλιο για τον κοιλάκανθο, παραθέτω αυτούσια την τελευταία παράγραφο μιας ελληνικής ιστοσελίδας που ασπάζεται την θεωρία της εξέλιξης, αλλά τελειώνει με τα εξής λόγια:

«Οι σημερινοί κοιλάκανθοι είναι πολύ μακρινά μας ξαδερφάκια από την πλευρά της εξέλιξης. Ένα άλλο ερώτημα, το οποίο δεν έχει ακόμη απαντηθεί με σαφήνεια, είναι το πώς μπόρεσαν οι κοιλάκανθοι να κρατήσουν σχεδόν τους ίδιους χαρακτήρες με αυτούς που είχαν πριν από 400 εκ. χρόνια τα συγγενικά τους είδη. Είναι ένα μυστήριο από γενετικής άποψης, μιας και αυτό σημαίνει πως το DNA τους θα πρέπει να έχει ελάχιστες αλλαγές, ή έστω αλλαγές οι οποίες δεν είναι ορατές στα μορφολογικά τους χαρακτηριστικά. Πάντως, είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο, και εξηγείται πολύ δύσκολα, σύμφωνα με τις τωρινές γνώσεις της γενετικής και της μοριακής βιολογίας.», Δανάη Θηβαίου, http://fractalart.gr/ο-κοιλάκανθος-ένα-από-τα-μεγαλύτερα-μυ/

Πάμε τώρα να δούμε το αποτέλεσμα της αποκωδικοποίησης του DNA του μοντέρνου κοιλάκανθου, που όπως είδαμε ολοκληρώθηκε το 2013, και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.

Το περιοδικό Nature γράφει σχετικά:

«Through a phylogenomic analysis, we conclude that the lungfish, and not the coelacanth, is the closest living relative of tetrapods.» = «Μέσω μιας φυλογονιδιωματικής ανάλυσης, συμπεραίνουμε ότι το ψάρι δίπνοος, και όχι ο κοιλάκανθος, είναι ο πιο κοντινός συγγενής των τετραπόδων.», βλέπε την σελίδα, https://www.nature.com/nature/journal/v496/n7445/full/nature12027.html , Nature 496, 311–316 (18 April 2013).

Ο δίπνοος είναι ψάρι του γλυκού νερού που ζει σε μικρά βάθη κι έχει διπλό αναπνευστικό σύστημα, όπως δείχνει και η ονομασία του. Δηλαδή διαθέτει βράγχια όπως όλα τα ψάρια, αλλά κι ένα είδος πνευμόνων για ν’ αναπνέει κατευθείαν τ’ οξυγόνο του αέρα όπως τα ζώα της ξηράς. Γι αυτό και στην αγγλική λέγεται lungfish (πνευμονόψαρο). Έτσι κάθε μισή ώρα πρέπει ν’ αναπνέει αέρα γιατί αλλιώς θα πνιγεί! Υπάρχει και κάτι άλλο πιο θαυμαστό στον δίπνοο, αλλά θα το δούμε στο τέλος.

Το παραπάνω πόρισμα των βιολόγων έφερε άλλη μια απογοήτευση στην θεωρία της εξέλιξης. Διότι ήταν μεγάλη ευκαιρία ν’ αποδείξουν την εμφάνιση των τετραπόδων απ’ τον ζωντανό κοιλάκανθο μέσω της ανάλυσης του DNA (γονιδιωματική). Κι αυτή ήταν η 2η απογοήτευση που δοκίμασε η θεωρία της εξέλιξης με τον κοιλάκανθο. Η 1η ήταν το 1938 όταν ψαρεύτηκε ζωντανός και παρόμοιος με τους αρχαίους προγόνους του (πού είναι λοιπόν η εξέλιξη;), τότε που οι έρευνες για το DNA ήταν ακόμη στα σπάργανα, αφού η πλήρης περιγραφή της δομής του έγινε απ’ τους J. Watson και F. Crick το 1953.

Έτσι σήμερα οι εξελικτικοί αναγκάζονται ν’ αλλάξουν την εικόνα του γενεαλογικού δέντρου, και να βάλουν τον δίπνοο (lungfish = πνευμονόψαρο) ως πιο κοντινό συγγενή των τετραπόδων. Το νέο σχήμα φαίνεται παρακάτω.

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ The African coelacanth genome provides insights into tetrapod evolution 2013_Article_nature_Fig1_HTML , https://www.nature.com/nature/journal/v496/n7445/full/nature12027.html

Έτσι, έχασε κι επίσημα ο κοιλάκανθος την θέση του ελλείποντα κρίκου μεταξύ ψαριών και τετραπόδων.

Ας δούμε τώρα τί συμβαίνει με τον δίπνοο, αλλά και με τ’ άλλα γένη που υποτίθεται μεσολάβησαν ανάμεσα στα ψάρια και στα τετράποδα.

Παίρνοντας τ’ απολιθώματα που βρέθηκαν απ’ τον 19ο αιώνα ακόμα, οι παλαιοντολόγοι ονόμασαν και ζωγράφισαν τα εξαφανισμένα ζώα που πιθανότερα βγήκαν στην ξηρά, καθώς και τους προγόνους τους που ξεκίνησαν απ’ τα ψάρια. Έτσι στην προγονική θέση είχαν βάλει το Eusthenopteron μαζί με τον κοιλάκανθο (Coelacanth), όπως φαίνεται στο παρακάτω σκίτσο.

Ύστερη Δεβόνια περίοδος – Ψάρια με λοβο-πτερύγια και αμφίβια τετράποδα Graphic by dave souza , 16 November 2008 (UTC), CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=694329 Coelacanth - Wikipedia

Το παραπάνω σκίτσο (graphic) του Dave Souza βάζει η Wikipedia σε όλα τα είδη-λήμματα που περιλαμβάνονται σ’ αυτήν. Θεωρείται απ’ τους εξελικτικούς τόσο πετυχημένo που τo παραθέτουν και επιφανείς εξελικτικοί στις παρουσιάσεις τους.

Ας πάρουμε λοιπόν πρώτα το Eusthenopteron.

Eusthenopteron

Η Wikipedia αναφέρει για το είδος Eusthenopteron foordi την δήλωση που έκαναν 4 γάλλοι παλαιοντολόγοι σε δημοσίευσή τους στο επίσημο διεθνές περιοδικό Journal of Paleontology (2007):

«possibly occasional excursions on dry land are absent in E. foordi. Thus, recent data on sarcopterygian morphology are congruent with recent paleoecological interpretations that E. foordi lived in a marginal marine or estuarine environment and had an aquatic lifestyle.» = «πιθανές περιστασιακές εξορμήσεις σε ξερό έδαφος απουσιάζουν στο E. Foordi. Έτσι, πρόσφατα δεδομένα στην σαρκοπτερυγιακή μορφολογία του συμφωνούν με τις πρόσφατες παλαιοοικολογικές ερμηνείες ότι το  E. foordi ζούσε σε οριακό θαλάσσιο περιβάλλον ή εκβολές ποταμών και είχε υδρόβιο τρόπο ζωής.», http://jpaleontol.geoscienceworld.org/content/81/1/143 .

Έτσι λοιπόν έχουμε την ομολογία απ’ τους ίδιους τους εξελικτικούς ότι όπως ο κοιλάκανθος που βρέθηκε να ζει σε βάθος μέχρι και 700 μέτρων στην θάλασσα, έτσι και το Eusthenopteron, είναι καθαρά υδρόβιο ψάρι.

Πάμε όμως να δούμε τί έχει βρεθεί, και τί λέγεται για τα ψάρια που υποτίθεται ότι βγήκαν στην ξηρά αφού πρώτα ανέπτυξαν τα πτερύγιά τους σε μια πρωτόγονη μορφή ποδιών. Γι αυτό και ονομάστηκαν αλλιώς και fishapods (= ποδόψαρα).

Tiktaalik (Α΄ μέρος : τα μπροστινά άκρα του)

Το κρατικό αμερικάνικο κανάλι PBS (Public Broadcasting Servises) προβάλλει την τηλεοπτική επιστημονική σειρά NOVA που εκπέμπεται εδώ και 4 δεκαετίες στις ΗΠΑ. Η NOVA με τη σειρά της γράφει στην ιστοσελίδα της (χρονολογία κατασκευής ιστοσελίδας Οκτώβριος 2007 σύμφωνα με την υποσημείωση κάτω δεξιά) τα εξής:

«FOSSIL EVIDENCE (= ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΩΝ) In 2004, a field crew digging in the Canadian Arctic unearthed the fossil remains of a half-fish, half-amphibian that would all but confirm paleontologists' theories about how land-dwelling tetrapods (four-limbed animals, including us) evolved from their fish ancestors. The animal was a so-called lobe-finned fish that lived about 375 million years ago. Named Tiktaalik roseae by its discoverers, it is a classic example of a transitional form, one that bridges the evolutionary gap between two quite different types of animal.».

Μετάφραση. «Το 2004, ένα πλήρωμα παλαιοντολογικών ανασκαφών πεδίου σκάβοντας στην καναδική Αρκτική έφερε στην επιφάνεια τ’ απολιθωμένα υπολείμματα ενός μισού ψαριού, μισού αμφίβιου που δεν θα μπορούσε παρά να επιβεβαιώσει τις θεωρίες των παλαιοντολόγων για το πώς τα τετράποδα ξηράς (ζώα με 4 άκρα, συμπεριλαμβανομένων κι εμάς) εξελίχθηκαν από τα ψάρια-προγόνους τους. Το ζώο ήταν ένα λεγόμενο ψάρι με λοβοπτερύγια που ζούσε περίπου 375 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ονομάστηκε Tiktaalik rosae από τους ευρετές του, και είναι ένα κλασικό παράδειγμα μεταβατικής μορφής, που γεφυρώνει το εξελικτικό χάσμα ανάμεσα σε δύο πολύ διαφορετικούς τύπους ζώων (αυτόν του νερού με αυτόν της ξηράς).».

Και πιο κάτω λέει:

«FISH TO AMPHIBIANS (= ΨΑΡΙΑ ΠΡΟΣ ΑΜΦΙΒΙΑ) Eusthenopteron looked and behaved a lot like modern fish, but hidden within its fins were the precursors of the arm and leg bones of four-limbed land animals. The later Tiktaalik took a further step toward terrestrial life with early wrist and finger bones that allowed the animal to prop itself up and poke its head from the water of the shallow swamps it favored.».

Μετάφραση. «Το Eusthenopteron έμοιαζε στην εμφάνιση και στις κινήσεις πολύ σαν μοντέρνο ψάρι, αλλά κρυμμένα μέσα στα πτερύγιά του ήταν οι πρόδρομοι των οστών των χεριών και των ποδιών των τετραπόδων χερσαίων ζώων. Το μεταγενέστερο Tiktaalik έκανε ένα ακόμα βήμα προς την στεριανή ζωή με πρώιμα οστά καρπού και δακτύλων που επέτρεπαν στο ζώο ν’ ανασηκώνεται και να βγάζει το κεφάλι του έξω απ’ το νερό των ρηχών βάλτων τα οποία προτιμούσε.».

Βάζουμε παρακάτω και την ζωγραφιά της NOVA που έχει στην ίδια σελίδα, όπως την παίρνει φυσικά από εξελικτικούς επιστήμονες.

Τ’ όνομα του Tiktaalik δόθηκε απ’ τους ερευνητές που το ανακάλυψαν, Daeschler, Shubin & Jenkins, 2006, και οι οποίοι το πήραν από την λέξη της ινδιάνικης φυλής των Inuit που σημαίνει burbot και είναι ψάρι του γλυκού νερού. http://www.pbs.org/wgbh/nova/id/tran-nf.html

Ο Neil Subin που σε συνεργασία με την ομάδα του έκαναν την όλη επιχείρηση ανασκαφής, είναι παλαιοντολόγος και εξελικτικός βιολόγος (evolutionary biologist) και καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Σικάγου, ΗΠΑ. Γράφει γι αυτόν χαρακτηριστικά μια επιστημονική ιστοσελίδα εκπαιδευτικής βιολογίας:

«Ever since he was a graduate student, Neil Shubin has been obsessed with finding fossils of the creature that marked the transition from fish to land-dwelling animals.».

Μετάφραση. «Από τότε που ήταν πτυχιούχος φοιτητής, ο Neil Shubin έχει εμμονή με την εύρεση απολιθωμάτων του πλάσματος που σηματοδότησε τη μετάβαση από ψάρια σε ζώα που κατοικούν στην ξηρά.», βλέπε την σελίδα, Neil Shubin • iBiology .

Ο επιστήμονας όμως που έχει εμμονή με κάτι, δεν μπορεί να βγάλει απροκατάληπτα συμπεράσματα από μια έρευνα, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό που ψάχνει να βρει – όταν μάλιστα έχει ήδη δαπανήσει 2 δεκαετίες χωρίς να το βρει –, έχει σχηματιστεί μέσα του ως «αυτό που πρέπει να βρει», και όχι ως «αυτό που αν υπάρχει, ίσως και να το βρει». Βλέπουμε λοιπόν ότι στις φωτογραφίες των άκρων του ψαριού δεν φαίνεται ότι έχουμε πρώιμα ή πρωτόγονα δάκτυλα, παρά μόνο πτερύγια.

Η επιστημονική ομάδα του Subin αναπαριστά το ζώο με ζωγραφιά που βάζει στην επίσημη ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του Σικάγου, http://tiktaalik.uchicago.edu/ .

Σε διπλανή σελίδα παραθέτει την φωτογραφία του απολιθώματος που ανακαλύφθηκε στον αρκτικό Καναδά – και την οποία παραθέτουμε κι εμείς πιο κάτω –, κι εκεί αναφέρεται καθαρά ότι τα πτερύγια του Tiktaalik είναι πτερύγια ψαριού, παρόλο που δείχνεται και η μεγέθυνση του μπροστινού πτερυγίου πατώντας τα κουμπιά με τις λέξεις fins και fin skeleton, http://tiktaalik.uchicago.edu/meetTik2.html .

Και σε άλλη διπλανή σελίδα δίνονται οι κινήσεις με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και με την ανάλογη ζωγραφιά – που με το κατάλληλο κουμπί την κάνει να κινείται – που μπορούσε να κάνει το Tiktaalik:

«Tiktaalik could paddle and do push-ups …» (= Το Τικτααλίκ μπορούσε να κολυμπάει και να κάνει πουσάπς).

Και κάτω απ’ αυτόν τον τίτλο έχει 2 ζωγραφιές με το ψάρι. Στην 1η που κολυμπάει χρησιμοποιώντας τα μπροστινά πτερύγια ως κουπιά (fin as a paddle), και στην 2η χρησιμοποιώντας τα για ν’ ανασηκώνεται (fin as a prop). Και στο κείμενο που υπάρχει δίπλα στις ζωγραφιές θέτει σαν τίτλο την ερώτηση:

«Could Tiktaalik walk or live on land?» = «Μπορούσε το Tiktaalik να περπατήσει ή να ζήσει στην ξηρά;»

Και σαν απάντηση από κάτω γράφει:

«Based on the structure of its front fin and its shoulder, we know that it was capable of swimming and propping itself up in a push-up position. … But the front fin's limited range of motion would have prevented Tiktaalik from swinging its fins forward to walk the way an amphibian does.».

Μετάφραση. «Με βάση τη δομή του πρόσθιου πτερυγίου και του ώμου του, γνωρίζουμε ότι ήταν ικανό να κολυμπάει και να προωθείται σε μια θέση πους απ (push-up). ... Αλλά το περιορισμένο εύρος κίνησης του πρόσθιου πτερυγίου θα εμπόδιζε το Tiktaalik να περιστρέψει τα πτερύγια του προς τα εμπρός για να περπατήσει με τον τρόπο που κάνει ένα αμφίβιο.».

Το συμπέρασμα της σελίδας για την δυνατότητα κίνησης του Tiktaalik δίνεται καθαρά σε κίτρινο και μεγαλογράμματο φόντο:

«Tiktaalik most likely inhabited shallow streams, using its fins to push off the bottom.», = «Το Tiktaalik πιθανότατα διαβίωνε σε ρηχά ρέματα, χρησιμοποιώντας τα πτερύγιά του για ν’ ανασηκώνεται λίγο απ’ τον βυθό.», βλέπε την σελίδα, http://tiktaalik.uchicago.edu/meetTik3.html

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η τρισδιάστατη απεικόνιση του Tiktaalik που έφτιαξαν οι ερευνητές ως μουσειακό έκθεμα. Έτσι, στην ιστοσελίδα αυτή αν πάμε στην επάνω οριζόντια μπάρα και πατήσουμε στην λέξη Galleries, και κατόπιν πατήσουμε στο Photo Gallery, θα μας βγάλει πολλές φωτογραφίες από 4 κατηγορίες. Στην κατηγορία Images from the Lab και στην 1η φωτό της 3ης σειράς, μπορούμε να δούμε αυτήν την τρισδιάστατη απεικόνιση του Tiktaalik, (reconstruction model by Tyler Keillor), http://tiktaalik.uchicago.edu/photos.html .

Αναπαριστά το Tiktaalik στο φυσικό του περιβάλλον, σε ρηχά και γλυκά νερά που βγάζει το κεφάλι του έξω απ’ το νερό. Αν και το φτιαχτό μοντέλο είναι λίγο μεγαλύτερο απ’ το απολίθωμα, όμως το μπροστινό πτερύγιο είναι εμφανέστατα διπλάσιο απ’ το απολιθωμένο, επίτηδες φυσικά για την υποτιθέμενη ανύψωση (push up) του ψαριού που θέλουν να φανεί, ώστε να υποστηρίξουν έτσι το προγονικό ή πρώιμο πόδι!

Ας δούμε όμως τα στοιχεία του αρχείου των απολιθωμάτων και τί ακριβώς βρήκε η ομάδα του Subin. Εκτός από τις πολλές ζωγραφιές που μπορεί κάποιος να βρει στο ίντερνετ που προσπαθούν να αναπαραστήσουν το Tiktaalik, βρήκαμε και τις παρακάτω φωτογραφίες απ’ τ’ απολιθώματα:

Tiktaalik roseae in the Field Museum, Chicago. By Eduard Solà - Own work, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=22100994 Tiktaalik - Wikipedia

Φωτό 1 (αριστερά) και 2 (δεξιά) των μπροστινών άκρων του Tiktaalik όπως κοιτάζουμε απ’ το πτερύγιο προς τον ώμο, photographed at Science Museum, London.  Photographed by Richard G. Clegg, tweaked by dave souza – Tik_limb_1a.jpg, CC BY-SA 3.0 https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Tiktaalik_fossils Tiktaalik - Wikipedia

Παρατηρώντας τώρα προσεκτικά τις 3 παραπάνω φωτογραφίες συμπεραίνουμε τα εξής:

1.       Στην φωτογραφία όλου του ψαριού, το πτερύγιο που φαίνεται (μέση της φωτό και κάτω), είναι ένα καθαρό πτερύγιο που συνδέεται με το ευκρινές οστό του ώμου.

2.       Στις φωτό 1 και 2 τα κομμάτια οστών, χωρίς να παρουσιάζουν ίδια εικόνα, τοποθετούνται σε τέτοια θέση ώστε να φανεί ότι υπάρχει καρπός και άρθρωση, ενώ θα μπορούσαν να εκπροσωπούν απλώς τον λοβό που μεσολαβεί ανάμεσα στο πτερύγιο και στον ώμο.

Και για να θυμηθούμε το αντίστοιχο λοβοπτερύγιο του κοιλάκανθου, παραθέτουμε την παρακάτω φωτογραφία,

Θωρακικό πτερύγιο κοιλάκανθου (Latimeria chalumnae), γαλλικό Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, Παρίσι. By © Citron, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=29350305 Coelacanth - Wikipedia

Έτσι λοιπόν πέρα απ’ το γεγονός ότι τ’ απολιθώματα του σώματος του Tictaalik δείχνουν ένα καθαρό ψάρι, τα απολιθώματα των μπροστινών άκρων του δεν επαρκούν για να τεκμηριώσουν το λεγόμενο «μεταβατικό στάδιο» απ’ το νερό στην ξηρά, δηλ. ότι τα πτερύγιά του έγιναν πόδια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που συνάγεται απ’ τις φωτογραφίες και τα ίδια τα λόγια των εξελικτικών. Υπάρχει επιπλέον και μια σειρά δημοσιευμάτων που ακολούθησαν την μεγάλη ανακάλυψη του Tictaalik, κι έχουμε το προνόμιο σήμερα να δούμε όλο το ιστορικό.

Όπως είδαμε η μεγάλη ανακάλυψη του απολιθωμένου Tictaalik έγινε το 2004. Όμως επειδή οι ερευνητές χρειάστηκαν 2 χρόνια για να μελετήσουν και να τακτοποιήσουν τα οστά, καθώς και να συμπεράνουν την αναπαράσταση του Tictaalik, η θριαμβευτική δημοσίευση έγινε το 2006 στο περιοδικό Nature, τ’ οποίο μιλάει για «functional wrist joint = λειτουργικό σύνδεσμο καρπού» στο Tictaalik [Nature 440, 757-763 (6 April 2006), βλέπε την σελίδα, https://www.nature.com/nature/journal/v440/n7085/full/nature04639.html ].

Αυτό ήταν το πρώτο και το τελευταίο άρθρο της θριαμβολογίας του Tictaalik για τα περίφημα μπροστινά άκρα του. Μετά απ’ αυτό ο θρίαμβος του Tictaalik άρχισε να ξεθωριάζει, ύστερα προφανώς και από μια πιο λεπτομερή εξέταση των απολιθωμάτων, η οποία ανάγκασε σιωπηρά τους εξελικτικούς να σταματήσουν την θριαμβολογία. Κι έτσι ξαφνικά οι ειδικοί απ’ το 2007 έψαχναν για πιο τεκμηριωμένα στοιχεία για τον ενδιάμεσο κρίκο ψαριών και τετραπόδων! Τότε ακολούθησαν οι εξής δημοσιεύσεις:

Nature 453, 1199-1204 (26 June 2008) όπου μιλάει για το Ventastega, ενδιάμεσο γένος ανάμεσα στα Panderichthys και Tiktaalik, βλέπε την, https://www.nature.com/nature/journal/v453/n7199/full/nature06991.html ,

Nature 455, 925-929 (16 October 2008) όπου μιλάει για τον ενδοκρανιακό σκελετό του Tictaalik και όχι για τα οστεωμένα πτερύγιά του, βλέπε την https://www.nature.com/nature/journal/v455/n7215/full/nature07189.html .

Κι ενώ η δημοφιλία των μπροστινών άκρων του Tictaalik πέφτει κατακόρυφα, ένα άλλο ποδόψαρο (fishapod) κερδίζει έδαφος στο προσκήνιο ως «ενδιάμεση μορφή» ανάμεσα στα ψάρια και στα τετράποδα, το Panderichthys.

Panderichthys

Έτσι, στο αμέσως επόμενο άρθρο του Nature [Nature 456, 7222 (21 September 2008): 636-638] δημοσιεύεται έρευνα για το Panderichthys με ηλεκτρονικό σκανάρισμα των απολιθωμάτων του. Λέει σχετικά η Wikipedia:

«However, recent reexamination of existing Panderichthys fossils using a CT scanner shows four very clearly differentiated distal radial bones at the end of the fin skeletal structure.».

«The study performed by Boisvert et al. in 2008 examined the pectoral fins of Panderichthys and found that the fins of Panderichthys are oriented anteroposteriorly, which is different from the limbs of tetrapods that project at an angle from the body. …These finger-like bones show neither muscle development nor joints and they are extremely small, but nonetheless show an intermediate form between fully fish-like fins and tetrapods.».

Μετάφραση. «Ωστόσο, η πρόσφατη επανεξέταση των υφιστάμενων απολιθωμάτων Panderichthys χρησιμοποιώντας CT σαρωτή παρουσιάζει τέσσερα πολύ σαφώς διαφοροποιημένα περιφερικά ακτινικά οστά στο τέλος της σκελετικής δομής του πτερυγίου.».

«Η μελέτη που εκτελείται από τους Boisvert et al. το 2008, εξέτασε τα θωρακικά πτερύγια του Panderichthys και διαπίστωσε ότι τα πτερύγια των Panderichthys είναι προσανατολισμένα αντιθέτως, διαφορετικά από τα άκρα των τετραπόδων που προεξέχουν σε μια γωνία από το σώμα. … Αυτά τα οστά που μοιάζουν με δάχτυλα δεν δείχνουν ούτε ανάπτυξη των μυών ούτε αρθρώσεις και είναι εξαιρετικά μικρά, παρ’ όλα αυτά παρουσιάζουν ενδιάμεση μορφή ανάμεσα σε πτερύγια ψαριών και πόδια τετράποδων.», βλέπε την ιστοσελίδα, https://en.wikipedia.org/wiki/Panderichthys .

Για την τελευταία αυτή έρευνα πάνω στο Panderichthys, μιλάνε και τα νέα του National Geographic:

«Missing Link – Curiously, the radial bones of Panderichthys are more finger-like than those of Tiktaalik, a fish with stubby leg-like limbs that lived about five million years later. Many scientists regard Tiktaalik as a "missing link": the crucial transitional animal between fish and the first tetrapods. One possibility, Alhberg said, is that finger development took a step backward with Tiktaalik, and that Tiktaalik's fins represented an evolutionary return to a more primitive form.».

Μετάφραση. «Ελλείπων κρίκος – Περιέργως, τα ακτινωτά οστά των Panderichthys είναι πιο δάχτυλα από αυτά του Tiktaalik, ενός ψαριού με πενιχρά σκέλη που έζησε περίπου πέντε εκατομμύρια χρόνια αργότερα. Πολλοί επιστήμονες θεωρούν το Tiktaalik ως έναν "ελλείποντα κρίκο": το κρίσιμο μεταβατικό ζώο μεταξύ των ψαριών και των πρώτων τετραπόδων. Μια πιθανότητα, δήλωσε ο Alhberg (μέλος της ερευνητικής ομάδας), είναι ότι η ανάπτυξη των δακτύλων έκανε ένα βήμα προς τα πίσω με το Tiktaalik, και ότι τα πτερύγια του Tiktaalik αντιπροσωπεύουν μια εξελικτική επιστροφή σε μια πρωτόγονη μορφή.»

Βλέπε την σελίδα με πολλές γνώμες δαρβινιστών για το θέμα, The Rise and Fall of Tiktaalik? Darwinists Admit “Quality” of Evolutionary Icon is “Poor” in Retroactive Confession of Ignorance (Updated) | Evolution News [= Η άνοδος και η πτώση του Τικτααλίκ; Οι δαρβινιστές παραδέχονται «Η ποιότητα της εξελικτικής εικόνας είναι φτωχή» στην Αναδρομική Ομολογία της Άγνοιας (Επικαιροποιημένο) / Τα Νέα της Εξέλιξης].

Όμως εκτός απ’ το «πισωγύρισμα της εξέλιξης» που πιθανολογείται στο Tictaalik και αναφέρουν οι ειδικοί στα νέα του National Geographic, αναφέρεται και μια ένσταση για το εύρημα στο Panderichthys απ’ τον ίδιο επιστημονικό χώρο της εξελικτικής έρευνας (!) :

«Michael Coates, an evolutionary biologist at the University of Chicago, called the new findings "intriguing" but is not convinced that the digit-like structures in Panderichthys's fin are the equivalent of our fingers. For one thing, they seem unusually flat for radial bones, Coates said. "Radials are generally cylindrical. When you look at [a] cross-section [of the digit], they're dumbbell-shaped." The structures are so peculiar, they might just be fragments of damaged bone, he added.».

Μετάφραση. «Ο Michael Coates, ένας εξελικτικός βιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, κάλεσε τα νέα ευρήματα "ενδιαφέροντα", αλλά δεν είναι πεπεισμένος ότι οι δομές που μοιάζουν με ψηφία δακτύλων στο πτερύγιο του Panderichthys είναι ισοδύναμες με τα δάχτυλά μας. Για ένα πράγμα, φαίνονται ασυνήθιστα επίπεδα για ακτινωτά οστά, είπε ο Coates. "Τα ακτινωτά είναι γενικά κυλινδρικά. Όταν κοιτάζετε μια διατομή [του οστού], έχει σχήμα μακρόστενα πλατύ σαν του αλτήρα." Οι δομές είναι τόσο περίεργες, μπορεί να είναι απλά τεμάχια οστών που έχουν υποστεί βλάβη, πρόσθεσε.». Βλέπε την παραπάνω σελίδα.

Και πάνω που ο θρίαμβος του Tictaalik έπεφτε αισθητά και κατακόρυφα σε σημείο που να μιλάνε οι εξελικτικοί για πισωγύρισμα στην εξέλιξη, και κατόπιν να προβάλλουν το Panderichthys ως πιο αντιπροσωπευτικό για ελλείποντα κρίκο, έρχεται το 2010 η ανακάλυψη που τάραξε για τα καλά τα νερά της θεωρίας της εξέλιξης.

Τα απολιθωμένα ίχνη στα πολωνικά βουνά

Το περιοδικό Nature δημοσιεύει άρθρο (2010) πολωνών και σουηδών παλαιοντολόγων με απολιθωμένα ίχνη τετραπόδων που βρέθηκαν στην Πολωνία, και στην περίληψη του οποίου γράφει:

«The fossil record of the earliest tetrapods (vertebrates with limbs rather than paired fins) consists of body fossils and trackways. The earliest body fossils of tetrapods date to the Late Devonian period and are preceded by transitional elpistostegids such as Panderichthys and Tiktaalik that still have paired fins.»

Μετάφραση. «Το αρχείο απολιθωμάτων των πρώιμων τετραπόδων (σπονδυλωτών με άκρα παρά με ζεύγη πτερυγίων) αποτελείται από απολιθώματα σώματος και από ίχνη βάδισης. Τα πρώιμα απολιθώματα σώματος των τετραπόδων χρονολογούνται στην Ύστερη Δεβόνια περίοδο και προηγούνται απ’ τις θεωρούμενες μεταβατικές ελπιστοστεγίδες όπως τα Panderichthys και Tiktaalik που έχουν ακόμα ζεύγη πτερυγίων,», Nature 463, 43-48 (7 January 2010), βλέπε την https://www.nature.com/nature/journal/v463/n7277/full/nature08623.html .

Η ανακάλυψη αυτή ανέτρεψε όλη την εξελικτική θεώρηση πάνω στο μεταβατικό στάδιο ψαριών προς τετράποδα, και ανάγκασε κάποιους επιφανείς εξελικτικούς να κάνουν μια σοβαρή ομολογία. Έτσι μια μέρα πιο μπροστά (6 Ιανουαρίου 2010) η λονδρέζικη εφημερίδα Guardian δημοσιεύει άρθρο όπου μιλάνε ο Philippe Janvier του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού και η Jennifer Clack παλαιοντολόγος (και ειδική στην εξελικτική βιολογία που μελετά την μετάβαση απ’ τα ψάρια με λοβοπτερύγια στα τετράποδα), και εκφράζονται με τα εξής χαρακτηριστικά λόγια:

Philippe Janvier: «We now have to invent a common ancestor to the tetrapods and elpistostegids.» = «Τώρα θα πρέπει να εφεύρουμε έναν κοινό πρόγονο για τα τετράποδα και τις ελπιστοστεγίδες.»!

Jenny Clack: «It blows the whole story out of the water, so to speak,» = «Εδώ που τα λέμε, αυτό τινάζει ολόκληρη την ιστορία έξω απ’ τα νερά («στον αέρα» θα λέγαμε στα ελληνικά),». http://www.theguardian.com/science/2010/jan/06/footprints-tetrapods-walked .

Παρόμοιο δημοσίευμα με τον Philippe Janvier του Μουσείου του Παρισιού και τον John Long παλαιοντολόγο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λος Άντζελες, εμφανίζει τις ίδιες μέρες και η εφημερίδα USA TODAY, παραπέμποντας στο αντίστοιχο άρθρο του Nature, και δίνοντας στο άρθρο της τον τίτλο:

«Four-legged finding muddies paleontological waters» = «Εύρημα ιχνών τετράποδου λασπώνει τα νερά των παλαιοντολόγων»

Στο άρθρο ο John Long μιλάει για το πιο αξιοθαύμαστο και απροσδόκητο εύρημα στην παλαιοντολογία για δεκαετίες, πιθανόν και για έναν αιώνα. Βλέπε, http://usatoday30.usatoday.com/tech/science/2010-01-07-tracks07_ST_N.htm .

Την ίδια μέρα και το αγγλικό κανάλι BBC μιλάει για την ανατροπή που έφερε το νέο εύρημα στην εξελικτική θεώρηση, δημιουργώντας αντίθεση στην ερμηνεία του πρώην ευρήματος του 2004 του Tictaalik, και παραπέμπει κι αυτό στο άρθρο του Nature. Αναφέρει μάλιστα ότι τα ίχνη ανήκουν σε πολλά άτομα ενός είδους, που ήταν αμφίβιο τύπου κροκόδειλου και που μπορούσε να ξεπερνάει τα 2 μέτρα. Οι ειδικοί μάλιστα, δίνουν και το σκίτσο τόσο του ζώου όσο και της κίνησής του (http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/8443879.stm ):

Μετά απ’ αυτήν την ανακάλυψη στα πολωνικά βουνά, το εύρημα του Tiktaalic ξεθώριασε για τα καλά.

Όμως η ομάδα του Neil Subin δεν το έβαλε κάτω. Έτσι μετά 4 χρόνια, το 2014 επιστρέφει στο προσκήνιο δημοσιεύοντας στο ηλεκτρονικό φύλλο του PNAS κάτι που βρήκε πάνω στο Tiktaalik, και που αυτήν την φορά αφορά τα πίσω άκρα του!

Tiktaalik (Β΄ μέρος : τα πίσω άκρα του)

Ανακοινώνουν λοιπόν το 2014 ότι μετά από μακρά έρευνα που έκαναν στα κομμάτια πέτρας που έφεραν απ’ τον αρκτικό Καναδά, βρέθηκε η υποδοχή του ισχίου όπου έμπαινε το πίσω πτερύγιο! Και στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του Σικάγου προσθέτουν την νέα ανακάλυψη με την αντίστοιχη ζωγραφική αναπαράσταση, όπου πάνω στην όρθια θέση των πτερυγίων για να φαίνεται η υποτιθέμενη στήριξη και το ανασήκωμα του ψαριού έχουν βάλει οι ειδικοί και την αναπαράσταση των επίμαχων οστών απ’ όπου βγαίνουν τ’ άκρα, βλέπε την σελίδα, http://tiktaalik.uchicago.edu/pelvis.html .

Μ’ έκπληξη όμως διαβάζουμε κάτω απ’ την ζωγραφιά ότι:

«Although no femur was found, Tiktaalik's fin rays and several other bones suggest the hind fin was comparable in size and complexity to the front fin. The shape and size of the hip socket reveal that the fin was capable of a wide range of movements, from swimming to supporting weight, and rotating more like a tetrapod limb. But the overall structure of the pelvis is still more fish-like. Whereas tetrapods have a pelvis made of three parts, Tiktaalik's pelvis is still made of one, like fish.».

Μετάφραση. Αν και δεν βρέθηκε μηρός, οι ακτίνες του πτερυγίου του Tiktaalik και πολλά άλλα οστά υποδεικνύουν ότι το οπίσθιο πτερύγιο ήταν συγκρίσιμο σε μέγεθος και πολυπλοκότητα με το πρόσθιο πτερύγιο. Το σχήμα και το μέγεθος της υποδοχής ισχίου αποκαλύπτουν ότι το πτερύγιο ήταν ικανό για ένα ευρύ φάσμα κινήσεων, από κολύμπι μέχρι και τη στήριξη του βάρους, και περιστροφή περισσότερο σαν άκρο τετράποδου. Αλλά η συνολική δομή της λεκάνης είναι ακόμα περισσότερο ψαροειδής. Ενώ τα τετράποδα έχουν μια λεκάνη που αποτελείται από τρία μέρη, η λεκάνη του Tiktaalik είναι ακόμα κατασκευασμένη από ένα μέρος, όπως τα ψάρια.»! Βλέπε την ίδια σελίδα, http://tiktaalik.uchicago.edu/pelvis.html .

Παρόλα τα εμπόδια λοιπόν που υπάρχουν όπως ότι «δεν βρέθηκε μηρός», και ότι «η συνολική δομή της λεκάνης είναι ακόμα περισσότερο ψαροειδής», το νέο πόρισμα που βγάζουν οι εξελικτικοί, είναι «το ευρύ φάσμα κινήσεων του πίσω πτερυγίου».

Αλλά τώρα το πράγμα ή μάλλον το πόρισμα των ερευνητών μπερδεύει. Ενώ δηλ. η νέα σελίδα του πανεπιστημίου μιλάει για «ευρύ φάσμα κινήσεων των πίσω πτερυγίων» (wide range of movements of the hind fins) τα οποία εκτός απ’ το μπορούν να βοηθούν στην κολύμβηση μπορούν και να σηκώνουν βάρος, η διπλανή και παλιά σελίδα όπως είδαμε στα προηγούμενα (Tiktaalik Α΄ μέρος) μιλάει για «περιορισμένο φάσμα κίνησης των μπροστινών πτερυγίων» (limited range of motion of the front fin) που μπορούν να κάνουν push up! Τελικά ποια πτερύγια βοηθούν – το ομολογούμενο απ’ τους ίδιους ερευνητές ως ψάρι – για το ανασήκωμα ή push up, τα μπροστινά ή τα πίσω; Κι αν βοηθούν τα μπροστινά πτερύγια σύμφωνα με την αναπαράσταση που δίνεται στην σελίδα http://tiktaalik.uchicago.edu/meetTik3.html , τότε ποια ήταν η χρησιμότητα των πίσω εκτός απ’ την κολύμβηση;

Την απάντηση έρχεται η ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Σικάγου να την δώσει στο τέλος της νέας αυτής σελίδας, και όπως δείχνει το πράγμα, είναι αρκετά επαναστατική για τα μέχρι τώρα παλαιοντολογικά δεδομένα που η ίδια η κοινότητα των εξελικτικών ερευνητών καθιέρωσε (!):

«before this discovery, we thought the front fins held the key to how vertebrates began to walk on land. The "front wheel drive" theory that fish dragged themselves out of the water with strong front fins and puny hind fins no longer holds. It appears that an "all-wheel" or even a "rear-wheel drive" system is a more appropriate analogy as the hind fins were just as important and may have even been involved in a walking behavior first.»

Μετάφραση. «Πριν από αυτή την ανακάλυψη, θεωρούσαμε ότι τα μπροστινά πτερύγια κρατούσαν το κλειδί για το πώς τα σπονδυλωτά άρχισαν να περπατούν στη γη. Η θεωρία "μπροστινής κίνησης" ότι τα ψάρια έσυραν τον εαυτό τους έξω από το νερό με δυνατά μπροστινά πτερύγια και μικροκαμωμένα οπίσθια πτερύγια, δεν στέκεται πλέον. Φαίνεται ότι ένα σύστημα "4-κίνησης" ή ακόμα και ένα σύστημα "πίσω κίνησης" είναι μια πιο κατάλληλη αναλογία, καθώς τα οπίσθια πτερύγια ήταν εξίσου σημαντικά και ίσως έχουν εμπλακεί πρώτα στην σειρά για την στάση περπατήματος.», βλέπε την ίδια σελίδα, http://tiktaalik.uchicago.edu/pelvis.html .

Παρακαλώ, μην μπερδευτεί κανείς και νομίζει ότι ο λόγος γίνεται ... γι αυτοκίνητα! Φαίνεται λοιπόν ότι η ομάδα του Subin προκειμένου να στηρίξει το εύρημά της, το Tiktaalik, είναι αποφασισμένη να γυρίσει ανάποδα όλη την εξελικτική παλαιοντολογία επικαλούμενη όρους απ’ … τ’ αυτοκίνητα! Νομίζω πως η υπόθεση έφτασε πια στα όρια της γελοιότητας!

Εκείνο όμως το ερώτημα που η ομάδα του Subin δεν απάντησε, είναι πώς εξηγείται το εύρημα των ιχνών τετραπόδων του 2010 στα πολωνικά βουνά που φέρνει την εμφάνιση των τετραπόδων πολύ νωρίτερα απ’ το αποδεκτό καθεστώς. Αν λοιπόν το Tiktaalik που θεωρείται πρόδρομος των τετραπόδων χρονολογείται πριν 375 εκατομμύρια χρόνια, πώς εξηγείται η εμφάνιση των τετραπόδων των οποίων βρήκαμε τα ίχνη τους πάνω σε πέτρωμα ηλικίας 395 εκατ. ετών;

Όλα οι παραπάνω απόψεις που αλλάζουν ή αναιρούνται από νέα ευρήματα, οδηγούν αναμφίβολα στο συμπέρασμα ότι το αρχείο των απολιθωμάτων δεν προσφέρει τ’ αποδεικτικά στοιχεία που επαρκούν για την μια ή την άλλη εξελικτική άποψη.

Και φθάνουμε στην Ιχθυόστεγα.

[Η συνέχεια στο ΜΕΡΟΣ Β΄]