GIANTS

Θεσσαλονίκη 25-9-2016

Ο Σιαμάκης στο άρθρο του Προφητολόγιο, Μελέτες 8 (βλέπε και την ιστοσελίδα του: http://www.philologus.gr/4/68-2010-01-01-01-22-30/121-2009-03-08-21-45-02?showall=&start=27), έχει μια παράγραφο όπου ερμηνεύει το χωρίο Πρμ 21,16 που περιέχει την λέξη γίγαντες και λέει:

«Μὲ εἰδικὴ ἔρευνά μου σ̉ ὅλη τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία καὶ στοὺς ἑλληνιστικοὺς αὐτογράφους ἰδιωτικοὺς παπύρους διαπίστωσα ὅτι τὸ γίγαντες σημαίνει ἔνοπλοι και στο παραπάνω χωρίο ειδικά σημαίνει μαχαιροβγάλτες».

Κατόπιν μιλάει περιφρονητικά και υβριστικά για όλους τους προηγούμενους ερμηνευτές λέγοντας:

«Κι ἔκανα αὐτὴ τὴν ἔρευνα, ἀκριβῶς ἐπειδὴ στὴν Π. Διαθήκη κατὰ τοὺς Ο΄ ἡ λέξι γίγας - γίγαντες συναντᾶται 35 φορές, καὶ σὲ πολλοὺς ἀνοήτους δημιούργησε τὴν ἐντύπωσι ὅτι σὲ 35 τοὐλάχιστο σημεῖα της ἡ Π. Διαθήκη λέει παραμύθια καὶ "ἄρα εἶναι μυθολογία". καὶ πάντοτε ἀνεξαιρέτως τὸ γίγας παρερμηνεύεται φρικτά, ἀκόμη κι ἀπὸ ἀρχαίους πατέρες τῆς ἐκκλησίας».

Και παρακάτω :

«ἀπὸ 28 ἐτῶν, ποὺ μ̉ ἀπασχόλησε τὸ θέμα τῶν βιβλικῶν γιγάντων, ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα παρόμοια, εἶχα ἀηδιάσει ἀπ̉ ὅλους τοὺς ἑρμηνευτάς»!

Και συνεχίζει καυχώμενος:

«κι αὐτὸ ὑπῆρξε τὸ ἰσχυρὸ καὶ ἀσίγαστο κίνητρό μου γι̉ αὐτὴ τὴν ἔρευνα, ἡ ὁποία καὶ καρποφόρησε. Ἐντυπωσιαζόμουν ἀπὸ 16 ἐτῶν ἀπ̉ ὅλα τὰ βιβλικὰ χωρία, ὅπου ἀναφέρονται γίγας ἢ γίγαντες, … ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα δὲν μοῦ ἔμενε παρὰ νὰ ψάξω. τί φιλόλογος ἤμουν; γιατί ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ γεννηθῶ καὶ νὰ γίνω φιλόλογος; … Ὕστερα ἀνάμεσα στὶς πολλὲς ἄλλες ἐπιστημονικὲς ἔρευνές μου ἐπιδόθηκα καὶ σ̉ αὐτὴ γιὰ τὴ λέξι γίγας, καὶ ὥρμησα σ̉ ὅλη τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ γραμματεία».

Εδώ μου έρχεται να ρωτήσω: Τα παραπάνω λόγια του Σιαμάκη δεν σας θυμίζουν την προσευχή του φαρισαίου στην περίφημη παραβολή του τελώνου και φαρισαίου; Φαίνεται λοιπόν ότι, όπως για τον φαρισαίο ο Θεός υπάρχει γιατί αυτόν τον έφτιαξε καλό και όχι σαν τους άλλους ανάξιους και αμαρτωλούς, έτσι και για τον Σιαμάκη ο Θεός υπάρχει για να τον προβάλλει και να τον φέρει στον κόσμο για να γίνει φιλόλογος και να λύσει τα προβλήματα ερμηνείας της Γραφής, αφού οι άλλοι ερμηνευτές όλοι ήταν “άξιοι αηδίας” και “φρικτά” ανίκανοι! Πώς λοιπόν να δώσει την δόξα στον Θεό;

Και πώς μπορεί να καυχιέται ότι αυτός υπερασπίζεται την αλήθεια της Βίβλου έναντι των «ανοήτων» που θεωρούν την Π. Διαθήκη μυθολογία, αφού κάθε ευσυνείδητος χριστιανός ξεκινάει την πίστη του με το δεδομένο ότι η Βίβλος είναι θεόπνευστη και άρα λέει μόνο αλήθειες, όπως μάθαμε από μικρά παιδιά στα θρησκευτικά; Επομένως τί είδους υπεράσπιση προσφέρει ο Σιαμάκης στην Βίβλο και στον Θεό; Υπεράσπιση απ’ την κινδυνολογία των απίστων; Τί τον πέρασε τον Θεό; Κανένα καημένο που αποστομώθηκε από τους κάθε λογής απίστους και αιρετικούς και κατάντησε ζητιάνος που επί 17 αιώνες έψαχνε αλλά δεν έβρισκε κάποιον αντάξιο ερμηνευτή για να τον υπερασπιστεί, ώσπου βρήκε τον Σιαμάκη;

Δυστυχώς γι αυτόν όμως ο Θεός δεν είναι τέτοιος που νομίζει, και δεν έχει ανάγκη από υπερασπιστές έναντι των απίστων, και την υπερήφανη “υπεράσπιση” του Σιαμάκη την πετάει στα σκουπίδια. Διότι η αρχαία ελληνική γραμματεία λέει άλλα για την λέξη γίγας, που μπορεί να τα βρει οποιοσδήποτε.

Ξεκινάμε λοιπόν κατά βάση απ’ το λεξικό Lidell-Scott που υπάρχει στο διαδίκτο σε 3 εκδόσεις.

Η 1η που είναι και η πληρέστερη είναι η κλασσική ελληνική έκδοση απ’ τις εκδόσεις Κωνσταντινίδη (εκδίδεται απ’ το 1906) και συντομογραφείται LSK, έχει σκαναριστεί και ψηφιοποιηθεί απ’ το πανεπιστήμιο Αιγαίου ως προς την ηλεκτρονική εύρεση λήμματος, και μπορείτε να την βρείτε εδώ:

https://myria.math.aegean.gr/lds/web/index.php .

Η 2η καλύτερη είναι η αγγλική Lidell-Scott-Jones (LSJ) και την έχει ψηφιοποιήσει το αμερικάνικο ίδρυμα Τhesaurus Linguae Graecae (TLG) στην Καλιφόρνια, τ’ οποίο έχει ψηφιοποιήσει χιλιάδες αρχαία ελληνικά κείμενα για την χρήση του ηλεκτρονικού Θησαυρού (ηλεκτρονική εύρεση λήμματος). Το πλεονέκτημα αυτής της έκδοσης είναι ότι περιέχει σε όλα τα παραδείγματα-παραπομπές κάθε λήμματος και τον αντίστοιχο σύνδεσμο για το αρχαίο κείμενο της κάθε παραπομπής. Θα το βρείτε εδώ: http://stephanus.tlg.uci.edu/lsj/#eid=1 .

Και η 3η έκδοση στο διαδίκτυο είναι πάλι η αγγλική, απ’ το ίδιο το λεξικό LSJ: https://lsj.gr/wiki/Main_Page .

Έτσι βρήκαμε τα παρακάτω:

1. Στο λήμμα γίγας: Στην Οδύσσεια αναφέρονται γίγαντες 3 φορές σαν μια άγρια φυλή υπερβολικά μεγαλόσωμων ανθρώπων: «υπέρθυμοι, λαός ατάσθαλος», Η 59, 60, «Κύκλωπές τε και άγρια φύλα Γιγάντων», Η 206, «ουκ ανδρέσσιν εοικότες αλλά Γίγασιν», Κ 120. Στην 3η περίπτωση μάλιστα, αναφέρεται στους Λαιστρυγόνες που ήταν ανθρωποφάγοι και μεγαλόσωμοι σαν γίγαντες που με μεγάλες πέτρες που μόλις μπορούσε να σηκώσει ένας άντρας, αυτοί τις ρίχνανε μ’ ευκολία, καταστρέφοντας όλα τα πλοία του Οδυσσέα εκτός μόνο του δικού του (Κ 80-135).

2. Στο λήμμα γιγαντομαχία: Στην Πολιτεία του Πλάτωνα 378C, αναφέρει τις γιγαντομαχίες σαν μάχες μεταξύ μυθικών ανθρώπων με ξεχωριστά προσόντα.

3. Στο λήμμα γιγαντολέτης: Στην Παλατινή Ανθολογία 9,524-525 αναφέρεται αυτό το επίθετο για τους θεούς Διόνυσο και Απόλλωνα, και σημαίνει «αυτόν που εξολοθρεύει γίγαντες» και άρα όχι κοινούς πολεμιστές όπως λέει ο Σιαμάκης.

Και η δεύτερη σημασία του γίγας στο λεξικό είναι σαν επίθετο: ο μεγάλος, ο δυνατός, ο υπερφυής (=υπερ φύσην αυξημένος).

Στην δε Γραφή που υπάρχει 35 φορές όπως ο ίδιος γράφει, και ότι ασπάζεται την γνώμη του Χρυσοστόμου που λέει ότι, «τας Γραφάς δια των Γραφών ερμηνεύειν», δεν φαίνεται όμως σε κανένα απ’ αυτά τα χωρία μια τέτοια σημασία για τους γίγαντες. Το αντίθετο μάλιστα, συμφωνεί με το λεξικό Lidell-Scott και με τ’ αρχαία κείμενα που παρέθεσα, εξαιρούμενη φυσικά του μυθικού στοιχείου. Διότι αναφέρει 11 φορές την λέξη όπου φαίνεται καθαρά ότι εννοεί μια ξεχωριστή ράτσα ανθρώπων που άλλοτε τους ονομάζει υιούς (=απογόνους) γιγάντων, ανήκαν στο έθνος των Αμορραίων που εξολοθρεύθηκε ολόκληρο από τον Ισραήλ επί Μωυσή (Δε 1,28, Ιη 12,4 και 13,12), και άλλοι ανήκαν στους Φιλισταίους. Οι τελευταίοι αυτοί γίγαντες εξολοθρεύθηκαν απ’ τον Ισραήλ επί Δαυίδ (Β΄ Βα 21,11-22, Α΄ Πα 20,4-6-8). Άλλοτε κάποιος απ’ αυτούς με υπερβολικό μέγεθος έχει 6 δάκτυλα σε κάθε χέρι και πόδι (Β΄ Βα 21,20), και άλλοτε βαστάνε ένα υπερβολικά βαρύ δόρυ (Β΄ Βα 21,16-19).

Ακόμα και το χωρίο που γράφει ο Σιαμάκης φανερώνει το υπερβολικό ύψος των γιγάντων, αφού οι εβραίοι μπροστά σ’ αυτούς τους υπερμήκεις (=πανύψηλους όπως μεταφράζει), αισθάνονταν σαν ακρίδες (Αρ 13,33-34). Και ο Γολιάθ ήταν τέτοιος με υπερβολικά βαρύ οπλισμό (Α΄ Βα 17,4-7). Και τις υπόλοιπες φορές στην Γραφή, όπως και στα 2 ψαλμικά χωρία Ψα 18,6 και 32,16, που φέρνει ο Σιαμάκης για να υποστηρίξει την σημασία του γίγας = ένοπλος, δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Αντίθετα στα 2 αυτά χωρία φαίνεται η αυτοπεποίθηση κάποιου στην εκ φύσεως υπερβάλλουσα σωματική κατασκευή του. Γι αυτό στο ένα χωρίο φέρνει παράδειγμα τον ήλιο σαν γίγαντα, και στο άλλο μιλάει για πλήθος ισχύος (= δυνάμεως) του γίγαντα.

Πού είναι λοιπόν η ερμηνεία του γίγας = ένοπλος ή μαχαιροβγάλτης, που λέει ο Σιαμάκης; Ας μας φέρει τα χωρία απ’ την αρχαία γραμματεία στην οποία «όρμησε» και «καρποφόρησε» όπως λέει ερευνώντας και στους ελληνιστικούς παπύρους, χωρίς να μας παρουσιάσει ούτε μια τέτοια παραπομπή! Κι από πότε το ένοπλος είναι συνώνυμο του εγκληματία μαχαιροβγάλτη;

Και η ερμηνεία του χωρίου των Παροιμιών όπου φαίνεται ότι οι γίγαντες είναι δόλια και κακοποιά στοιχεία, μπορεί να βρεθεί εύκολα αν ο αναγνώστης αντιπαραβάλλει 5 χωρία του Ιεζεκιήλ, όπου οι γίγαντες αναφέρονται 6 φορές και ονομάζονται λοιμοί (= χολέρες) που σκοτώνονται απ’ τον Θεό για τις ανομίες τους, και τα πτώματά τους καταναλώνονται από τα όρνεα και τα θηρία (κεφ. 32 και 39). Σημειωτέον ότι οι Φιλισταίοι γίγαντες ήταν ασεβείς και υβριστές προς τον Ισραήλ και τον Θεό του (Β΄ Βα 21,21) και μάλιστα ο Γολιάθ που είδε τον όμορφο Δαυίδ κατά την γνωστή μονομαχία τους, τον έβρισε χυδαία (Α΄ Βα 17,42-43). Είναι γνωστό ότι πολλές φορές η σωματική ρώμη και δύναμη προσδίδει αλαζονεία που με τη σειρά της φέρνει το θράσος και την ασέβεια, και συμφωνεί σ’ αυτό και η παραπομπή της Οδύσσειας όπως είδαμε για τους γίγαντες: υπέρθυμοι = θρασείς, αυθάδεις, αλαζόνες (λεξικό LSΚ). Και ο Αισχύλος μιλάει για τον γίγαντα Καπανέα που περιφρονούσε τους κεραυνούς του Δία (Επτά επί Θήβας, 422-430).

Είναι γνωστή επίσης η παράδοση της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας που θέλει τους γίγαντες να εξολοθρεύονται απ’ τον Ηρακλή με την βοήθεια των θεών λόγω της ασέβειάς τους και της αδικίας τους προς τους άλλους ανθρώπους. Κάνουν σχετικές αναφορές αν και όχι λεπτομερείς, ο Όμηρος στην Οδύσσεια (7,206), ο Ευριπίδης στην Τραχίνια (988), ο Ησίοδος στ’ αποσπάσματα που σώθηκαν (43a,65), ο Βακχυλίδης στους Διθύραμβους (15,63), ο Διόδωρος Σικελιώτης στην Ιστορική βιβλιοθήκη (4,21 και 5,71) και ο Αίλιος Θέων στα Προγυμνάσματα (95,27).

Το πιο αξιοσημείωτο στην υπόθεση των γιγάντων είναι ο συσχετισμός των παραπάνω μυθιστοριών με την διήγηση της Βίβλου (Γένεση 6,1-4) που μιλάει για γίγαντες. Έτσι, μπερδεύτηκε η αλήθεια με τον μύθο και προέκυψαν οι διηγήσεις των ιουδαίων ιστορικών Ευπόλεμου και Αρτάπανου και του έλληνα Αβυδηνού για την ασέβεια των γιγάντων προς τους θεούς που την συνέδεσαν οι 2 πρώτοι με τον πύργο της Βαβέλ και ο 3ος με τον πύργο της θεότητας Βήλου. (Βλέπε και την σελίδα μας,

https://michaelagainstantichrist.gr/-the-book-of-enoch-part-1-the-history-of-the-fairy-tale .)

Επομένως τόσο απ’ την Γραφή όσο κι από την μυθολογική αρχαία γραμματεία, φαίνεται ότι οι γίγαντες είτε αληθινοί είτε θρυλούμενοι, ήταν ασεβείς και αλαζόνες. Γι αυτό και προκαλούσαν την οργή των θεών και τον εξολοθρεμό τους, όπως φαίνεται στις παραπάνω σχετικές παραπομπές.

Έτσι το δίστιχο χωρίο των Παροιμιών 21,16 ερμηνεύεται βάσει της Γραφής: «Ανήρ πλανώμενος εξ οδού δικαιοσύνης, σε συναγωγή γιγάντων (= ασεβών που έχουν πεποίθηση στην υπερβάλλουσα σωματική τους ρώμη) αναπαύεται».

Αυτό το λάθος του Σιαμάκη ήταν εν μέρει εσκεμμένο, αφού δεν αναφέρει καμιά αρχαία παραπομπή με την ψεύτικη δικαιολογία ότι θα το κάνει σε μελλοντική έκδοση Μελέτης του. Ναι μεν πίστευε ότι η Γραφή δεν μπορεί να μιλάει για μυθικούς γίγαντες – όπως είναι ευνόητο και δεν χρειαζόμασταν τον Σιαμάκη να μας πει ότι η Βίβλος δεν έχει τέτοιους φοβερούς μύθους –, αλλά κατέληξε λανθασμένα ότι γίγας = ένοπλος γιατί θεώρησε ότι αυτή η σημασία ταιριάζει σε μερικά χωρία, και λέει ψέματα για τις δήθεν αρχαίες παραπομπές του, για ν’ αποδείξει έτσι, ότι κανένας πατέρας της Εκκλησίας δεν αξίζει για ερμηνευτής, παρά μόνο ο ίδιος. Και για να μπορεί κατόπιν να αυτοεπαινείται ότι μόνο αυτός που είναι φιλόλογος είναι ο ικανός. Γενικότερα, οι ερμηνείες του Σιαμάκη είναι συχνά συνδυασμός αστήρικτης επιπολαιότητας και ανακριβούς (δήθεν) επιστήμης με αρκετή δόση ψευτιάς, αυτοπροβολής του και εμπάθειας προς άλλους ερμηνευτές.

Αν έχει βρει τις παραπομπές που ισχυρίζεται, ας τις δείξει στους μαθητές του για να με βγάλει ψεύτη. Κι αν το κάνει, να τις δώσει γραπτώς για να μπορούμε να τις ελέγξουμε. Ας το κάνει αν έχει τα κότσια της άφταστης φιλολογικής ικανότητας!

Από την μέρα όμως που έδωσα αυτό το κείμενο στους μαθητές του – πράγμα που σημαίνει ότι ο Σιαμάκης το έμαθε αμέσως –, 7 μήνες πριν από την ημέρα που ανάρτησα την παρούσα σελίδα στο παλιό ιστολόγιό μου (δηλ. πριν 5 χρόνια), ο Σιαμάκης δεν έφερε καμία παραπομπή σε κανέναν μαθητή του. Κι αυτό αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι είναι ψεύτης, απατεώνας και φτηνός καυχησιάρης, κενός περιεχομένου. Η κακία και ο εγωισμός βρίσκουν στο πρόσωπο του Σιαμάκη την «επιστημονική» τους έκδοση!