“CURSE THE POPE” OF FATHER-KOSMAS AND THE TWO-FACED SIAMAKIS (PART II) - Interesting comments

Θεσσαλονίκη 13-7-2019

[Συνέχεια απ’ την σελίδα μας, «ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ» ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ & Ο ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΣΙΑΜΑΚΗΣ (ΜΕΡΟΣ Α΄) - Ενδιαφέροντα σχόλια ]

Η φράση «τον πάπα να καταράσθε»

Ερχόμαστε τώρα στον πατρο-Κοσμά, τον απλοϊκό και αγνό αυτόν ιεραπόστολο, που συμμερίζονταν τον πόνο και την δυστυχία των ελλήνων στην δύσκολη εκείνη περίοδο της τουρκοκρατίας. Η γλώσσα που μιλούσε ήταν εξίσου απλοϊκή και είχε όλα τα στοιχεία της δημοτικής γλώσσας της εποχής του, την οποία μιλούσε κι ο λαός. Γι αυτό και ο λαός ρουφούσε τα λόγια του και τον λογάριαζε γι άγιο! Άγιο παπά τον ονομάζει κι ο Μακρυγιάννης 50 περίπου χρόνια μετά τον θάνατο του Κοσμά, και 130 χρόνια πριν την αγιοποίησή του που έγινε το 1961. Κι ο άγιος αυτός παπάς που μιλούσε την γλώσσα του λαού, έλεγε μόνο πράγματα που ο λαός καταλάβαινε. Κι όταν είπε (ή αν είπε) «τον πάπα να καταράσθε», εννοούσε ακριβώς αυτό που έλεγε! Εννοούσε την βαριά κατάρα που συνοδεύεται με την αιώνια καταδίκη της κόλασης. Πώς όμως θα στηρίξουμε βιβλικά την φράση για να κατοχυρώσουμε ότι είχε το δικαίωμα να το πει;

Λυπούμαστε που ο π. Λαυρέντιος παρόλο που ξεκίνησε την απάντησή του με χωρία απ’ την Καινή Διαθήκη, δεν μπόρεσε να την ολοκληρώσει γιατί όπως είδαμε, το 1ο χωρίο που μιλάει για καταραμένους αναφέρεται στην τελική κρίση, και τα 2 επόμενα χωρία μιλούν γι αφορισμό και όχι για κατάρα. Κι είδαμε την διαφορά του αφορισμού απ’ την τελική κατάρα (= αιώνια καταδίκη) του Κυρίου.

Υπάρχουν όμως άλλα 2 χωρία της Καινής Διαθήκης που μιλούν για κατάρα:

1.     Λέει ο απ. Παύλος, γι αυτούς που βαπτίστηκαν κάποτε κι έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος αλλά μετά πέσανε πάλι σε βαριά αμαρτήματα, ότι είναι αδύνατον ν’ ανακαινιστούν σε μετάνοια. Και συνεχίζει:

«γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ' αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετόν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι' οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ· 8 ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.», Εβ 6,7-8.

Μετάφραση: «διότι η γη που πίνει την βροχή που πέφτει πολλές φορές επάνω της και γεννάει την φυτική τροφή, είναι κατάλληλη για εκείνους που την καλλιεργούν, και συμμετέχει στις ευλογίες του Θεού.

Αν όμως βγάλει αγκάθια και τριβόλια, είναι ανάξια και η κατάρα γι αυτήν είναι κοντά, και το τέλος της είναι για να καεί.».

2.     Λέει ο απ. Πέτρος, για τους αιρετικούς νικολαΐτες που εισάγουν στις εκκλησίες της Μ. Ασίας την πορνεία ως κάτι αθώο:

«ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας, δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους, καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας ἔχοντες, κατάρας τέκνα!», Β΄ Πε 2,14.

Μετάφραση: «(αυτοί) έχουν τα μάτια τους γεμάτα μοιχεία και ακατάπαυστη αμαρτία, δελεάζουν αστήρικτες ψυχές, έχοντας καρδιά που είναι γυμνασμένη στην απληστία, είναι κατάρας τέκνα!».

Βλέπουμε ότι οι 2 απόστολοι δεν διστάζουν να καταδικάσουν κάποιους στην αιώνια κόλαση από τώρα, πριν δηλ. την τελική κρίση, αφού αυτοί το έχουν παραξηλώσει στην αμαρτία και παρασέρνουν και άλλους. Κι ενώ σ’ αυτά τα 2 παραπάνω χωρία αναφέρουν την λέξη κατάρα, υπάρχουν κι άλλα χωρία χωρίς αυτήν, όπου οι απόστολοι καταδικάζουν κάποιους ανεπιστρεπτί, όπως τα παρακάτω (τα βάζουμε μεταφρασμένα):

«Αλίμονο σ’ αυτούς, διότι την οδό του Κάιν πορεύτηκαν, και στην πλάνη του Βαλαάμ και της αμοιβής του ξεχύθηκαν, και στην αντιλογία του Κορέ χάθηκαν (ἀπώλοντο => αόριστος του ρήματος ἀπόλλυμαι).», Ιδ 11.

«Ελάτε λοιπόν οι πλούσιοι, κλάψτε για τις ταλαιπωρίες σας που έρχονται, … ο χρυσός σας και ο άργυρος σκούριασε, και η σκουριά των στέκεται ως μαρτυρία εις βάρος σας που θα φάει τις σάρκες σας σαν φωτιά. … Να ο μισθός των εργατών που δούλευσαν στα χωράφια σας και τον στερήθηκαν από σας, φωνάζει, και οι βοές των θεριστών έφτασαν στ’ αυτιά του Κυρίου Σαβαώθ. Απολαύσατε άνετα πάνω στη γη και σπαταλήσατε, και θρέψατε τις καρδιές σας όπως τα ζώα που είναι για σφαγή.», Ιακ 5,1-5.

«Να προσεύχεσθε λοιπόν αδελφοί για μας, για να διαδίδεται ο λόγος του Κυρίου και να δοξάζεται, αλλά και για να μας σώζει από άτοπους και πονηρούς ανθρώπους. Διότι η πίστη δεν είναι για όλους.», Β΄ Θεσ 3,1-2.

«Διότι λέει η Γραφή για τον φαραώ, ότι “σ’ αυτό σε ξεσήκωσα, όπως δείξω μέσω σου την δύναμή μου, και όπως αναγγελθεί τ’ όνομά μου σε όλη τη γη”. Άρα λοιπόν ο Θεός όποιον θέλει ελεεί, κι όποιον θέλει σκληρύνει. … Ή μήπως δεν μπορεί ο Θεός, όταν θέλει να δείξει την οργή του και να γνωρίσει την δύναμη του, να φέρει με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής φτιαγμένα για την απώλεια;», Ρω 9,17-22.

«Διότι αυτοί είναι ψευδαπόστολοι, εργάτες δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι σε αποστόλους Χριστού. Κι αυτό δεν είναι κάτι θαυμαστό. Διότι αυτός ο σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα και οι διάκονοι του σατανά να μετασχηματίζονται σε διακόνους δικαιοσύνης, των οποίων το τέλος θα είναι κατά τα έργα τους.», Β΄ Κο 11,13-15.

«κατά την σκληρότητά σου και αμετανόητη καρδία σου θησαυρίζεις οργή που θα έρθει την μέρα της οργής και αποκαλύψεως και δίκαιης κρίσης του Θεού», Ρω 2,5.

Και υπάρχουν κι άλλα χωρία που δείχνουν την εμμονή στην αμαρτία και την αμετανοησία κάποιων ανθρώπων, και βλέπουμε τους αποστόλους να τους καταδικάζουν από τώρα, πριν δηλ. την τελική κρίση.

Κι όποιος καταδικάζεται είτε από τώρα με την αμετανοησία των συνεχιζόμενων πονηρών έργων του, είτε στην τελική κρίση που έρχεται, είναι τέκνο κατάρας και καταραμένος από τώρα, σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη!

Ο Σιαμάκης τώρα, δεν καταδέχθηκε καν ν’ ανοίξει την Καινή Διαθήκη, για να δει αν αναφέρεται η λέξη κατάρα σ’ αυτήν. Τυφλωμένος απ’ το πάθος της φιλοδοξίας του για την ευκαιρία που του δόθηκε απ’ το περιβάλλον του Καντιώτη για να τον υπερασπιστεί, έριξε όλη την βαρύτητα στο να προβληθεί ως ειδικός επιστήμων επί των χειρογράφων. Γι αυτό και αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της απάντησής του στο χειρόγραφο των διδαχών του Κοσμά, που συγκεκριμένα είναι το χειρό­γραφο 19 του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), που περιέχει την «κατὰ Καντιώτην Η΄ Διδαχὴ τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ». Βάζουμε πάλι την σελίδα όπου φιλοξενεί την απάντηση και τα επιχειρήματα του Σιαμάκη: http://www.symbole.gr/chrtoms/chrphi/967-augkan .

Και προσπαθεί έτσι να θολώσει τα νερά ο ειδήμων επί των χειρογράφων Σιαμάκης, ξεφεύγοντας απ’ το θέμα στ’ οποίο αμφισβητείται η γνησιότητα της φράσης. Διότι η κυρίως αμφισβήτηση δεν τίθεται για το τί ακριβώς γράφει το χειρόγραφο, αλλά για το αν αυτός που κατέγραψε την συγκεκριμένη Διδαχή, πρέπει να θεωρηθεί αξιόπιστος ως προς αυτά που κατέγραψε. Αφού είναι γνωστό, ότι ο Κοσμάς δεν κατέγραψε τίποτα δικό του, και τις διδαχές του κατέγραψαν οι πιστοί ακροατές του. Έτσι, αυτήν την αμφισβήτηση δεν μπορεί φυσικά και λογικά να την άρει ποτέ κανείς (!), και μπορεί να χρησιμοποιείται πάντα. Γι αυτό κι εμείς δεν ασχολούμαστε με την αμφισβήτηση, αν δηλ. το είπε ή δεν το είπε ο Κοσμάς (όπως ήδη επισημάναμε), αλλά με κάτι βαθύτερο: αν είχε το δικαίωμα σαν χριστιανός να το πει!

Έτσι ο Σιαμάκης ξεφεύγοντας πολύ πονηρά απ’ το θέμα, ασχολείται με το χειρόγραφο, φέρνει φωτογραφία, και κάνει τις σχετικές επεξηγήσεις. Και κατά την πάγια τακτική του, σε όλο το άρθρο του λούζει τους Μενούνο και Δεληδήμο με αντίχριστες ύβρεις και ειρωνείες! Και λέει και ψέματα όπως μας αποκάλυψε ο αδερφός μας Γιάννης! Και μετά απ’ αυτά, πιστεύει ο πονηρός και άτοπος αυτός άνθρωπος ότι εκτέλεσε την εκδούλευσή του προς τον Καντιώτη θαυμάσια!

Στην πραγματικότητα όμως μας αποδεικνύει πόσο απατεώνας είναι, και ξένος με το πνεύμα της Καινής Διαθήκης αφού δεν θυμάται βασικά σημεία και διδάγματά της, αυτός που παριστάνει τον ανεπανάληπτο βιβλικό επιστήμονα.

Η δε φιγούρα του για την επιστημοσύνη του στα χειρόγραφα, είναι γνωστή ως μέρος της γενικότερης αυτοπροβολής με την οποία εκφράζεται σε πολλά άρθρα του. Αλλά έρχονται φορές που τρώει τα μούτρα του και στο πεδίο των χειρογράφων, όπως έχουμε αποδείξει με τ’ όνομα του Δαβίδ (βλέπε τις σελίδες μας, ΠΏΣ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Τ' ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ, ΔΑΥΙΔ Ή ΔΑΒΙΔ ; - Ο ΣΙΑΜΑΚΗΣ ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΠΑΕΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥ , H Πέργαμος και ο άκαρδος Σιαμάκης .

Έτσι λοιπόν η εξέταση των χειρογράφων δεν χρειαζόταν καθόλου, απ’ την στιγμή που η Καινή Διαθήκη μας παρέχει τα εφόδια για να χαρακτηρίσουμε τον αμετανόητο πάπα – που διψάει για χρήμα κι εξουσία παριστάνοντας τον αρχηγό κράτους – ως ψευδαπόστολο, διάκονο του σατανά και κατάρας τέκνο!

Τον δε χαρακτηρισμό αντίχριστο για τον πάπα δεν χρειάζεται καν να εξετάσουμε, αφού η λέξη είναι γνωστή απ’ την Καινή Διαθήκη, και τον στιγματίζει μ’ αυτήν επάξια. Αρκεί να σκεφτούμε και μόνο το γεγονός, ότι έχει μετατρέψει το Βατικανό σε τουριστική βιομηχανία καθώς είναι ο Νο 1 προορισμός παγκοσμίως με πάνω από 5.000.000 τουρίστες τον χρόνο! Τα τελευταία χρόνια όμως ο πάπας και οι οικονομικές υπηρεσίες του βρήκαν κι άλλη χρυσή πηγή εσόδων, τα γραμματόσημα! Εκδίδουν λοιπόν σπάνιες συλλογές γραμματοσήμων οι οποίες πουλιούνται με ουρές (!): 300.000 - 500.000 αντίγραφα για το καθένα σπάνιο γραμματόσημο πουλιούνται ετησίως! Υπολογίστε τώρα το κάθε ένα γραμματόσημο προς 10 € (τιμή που βάλαμε ενδεικτικά χαμηλή), και θα βρείτε 3.000.000 – 5.000.000 € = το ελάχιστο ποσό που εισπράττει ο πάπας για το κάθε ένα σπάνιας συλλογής γραμματόσημο! Όπως βλέπετε ο άνθρωπος κάνει μπίζνες στ’ όνομα του Χριστού, όχι αστεία! Κι εμείς νομίζαμε ότι τα 30 αργύρια που πήρε ο Ιούδας Ισκαριώτης όταν πούλησε τον Χριστό – και αντιστοιχούσαν στην αξία ενός κτήματος αφού με τα λεφτά αυτά αγοράστηκε ο αγρός του κεραμέως απ’ τους φαρισαίους (Μθ 27,7-10) –, ήταν σεβαστό ποσό! Καταλαβαίνετε λοιπόν τώρα, ότι ο Ισκαριώτης μπροστά στον πάπα που πουλάει τον Χριστό, ήταν απλώς … ψιλικατζής!

Για τα παραπάνω έσοδα του Βατικανού βλέπε και την πτυχιακή εργασία 2 ελλήνων φοιτητών που υπάρχει στη σελίδα, Τουρισμος στο Βατικανο – ResearchGate .

Και στην παρακάτω σελίδα της Καθημερινής θα δείτε, ότι στο Βατικανό παραπονιούνται οι 3.000 ξεναγοί (!) που συνεργάζονται στα μουσεία του ότι πρέπει να βάλουν όρια στον τουρισμό, διότι τα πλήθη που συρρέουν είναι υπερβολικά πολλά! https://www.kathimerini.gr/993264/article/epikairothta/kosmos/orio-toyristwn-sto-vatikano .

Επομένως ποιό το νόημα να εξακριβώσουμε αν τις επίμαχες αυτές φράσεις τις είπε ή δεν τις είπε ο πατρο-Κοσμάς αφού μπορεί ο κάθε χριστιανός να χαρακτηρίσει τον πάπα μ’ αυτές;

Επειδή όμως κάποιοι θερμόαιμοι ορθόδοξοι μπορεί να παρεξηγήσουν λίγο αυτά που είπαμε, και ν’ αρχίσουν σήμερα να καταριούνται τον πάπα, θεωρούμε αναγκαία μερικά ακόμη σχόλια.

Η θρησκευτική επιρροή του πάπα στην τουρκοκρατία

Η θέση του πατρο-Κοσμά απέναντι στον πάπα συνεκτιμάται με την κατάσταση της θρησκευτικής κυριαρχίας που προσπαθούσε να επιβάλλει ο παπισμός στα ελληνικά εδάφη στην περίοδο της τουρκοκρατίας.

Κι εδώ δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε το επιχείρημα που ακούστηκε για την εν λόγω φράση, ότι ο πατρο-Κοσμάς δεν είχε λόγο να μιλήσει για τον πάπα ή να τον καταραστεί, γιατί επισκέφτηκε μόνο τα ελληνικά μέρη όπου δεν υπήρχε παπική δράση ή επίδραση, και άρα εκεί δεν ήξεραν τί είναι ο πάπας! Το επιχείρημα αυτό δεν στέκει για τους παρακάτω ιστορικούς λόγους:

1.     Αδιάκοπα μέσα στους αιώνες μετά τ’ οριστικό σχίσμα (1054), ορθόδοξοι και μορφωμένοι εκκλησιαστικοί άντρες απ’ όλα τα μέρη του γεωγραφικού ελληνισμού, γνώριζαν τις κακοδοξίες της Δύσης και συχνά σπούδαζαν και σε λατινικές πόλεις. Έτσι, άλλοτε συζητούσαν μαζί τους για την ένωση της Ανατολικής Εκκλησίας μας με τον δυτικο-παπισμό, ενώ άλλοτε απλώς θεωρούσαν την περίπτωση των δυτικών ανίατη. Αυτοί λοιπόν, τόσο με τα γραπτά έργα τους, όσο και με το κατηχητικό, σχολικό και γενικώς διδακτικό έργο τους – οι περισσότεροι ήταν διδάσκαλοι όπως ο πατρο-Κοσμάς – δεν άφηναν τα πράγματα ή προβλήματα της Ορθοδοξίας να ξεφύγουν απ’ την επικαιρότητα, με την οποία πάντα ξεδιψούσε ο λαός για να ξεφύγει λίγο απ’ τα προβλήματά του. Ακόμα και στην περίοδο της τουρκοκρατίας ο λαός γνώριζε κι εντρυφούσε στα εκκλησιαστικά πράγματα, πολύ περισσότερο τότε αφού η εκκλησία ήταν το σημείο αναφοράς κι ενότητας των ελλήνων.

2.     Τα καλά και τα κακά νέα πάντα ταξίδευαν ανάμεσα στον λαό και μαθεύονταν, τότε βέβαια όχι με την σημερινή ταχύτητα, αλλά πάντως μαθεύονταν! Αυτό γίνονταν ανέκαθεν σε κάθε έθνος και περιοχή. Θα θυμίσω 2 περιπτώσεις απ’ την Αγία Γραφή:

α) Το κεφ. 22 του βιβλίου των Κριτών, διηγείται την ιστορία όπου παραλίγο θα συνέβαινε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των φυλών του Ισραήλ. Συγκεκριμένα οι αντίπαλες πλευρές θα ήταν απ’ την μια οι φυλές που εγκαταστάθηκαν δυτικά του Ιορδάνη, και απ’ την άλλη εκείνες που πήγαν ανατολικά του Ιορδάνη. Και αφορμή στάθηκε η ανέγερση ενός βωμού απ’ τις τελευταίες στα Γάλγαλα που βρίσκεται κοντά στον Ιορδάνη. Αυτός ο βωμός παρεξηγήθηκε απ’ τις πρώτες (δυτικές) φυλές που νόμισαν ότι πρόκειται για αποστασία των ανατολικών φυλών απ’ τον Θεό, αφού απαγορεύονταν απ’ τον Νόμο οποιοδήποτε λατρευτικό κτίσμα εκτός απ’ την ήδη παραδεδομένη απ’ τον Θεό Σκηνή του Μαρτυρίου που επείχε την θέση της αποκλειστικής λατρευτικής κατασκευής! Πολύ γρήγορα λοιπόν η είδηση για το κτίσιμο του βωμού ταξίδεψε μέχρι και τις βόρειες και νότιες δυτικές περιοχές, και κατόπιν όλες αυτές οι φυλές επιστρατεύθηκαν σε πόλεμο και παρατάχθηκαν κοντά στον Ιορδάνη. Σύντομα όμως η παρεξήγηση λύθηκε και πήγαν όλοι στα σπίτια τους, καθώς οι ανατολικές φυλές ξεκαθάρισαν ότι δεν έκτισαν τον βωμό για λατρεία, αλλ’ ως σημείο μνήμης και τίποτ’ άλλο!

β) Η σοφία του Σολομώντα διαδόθηκε μέχρι την Αιθιοπία, που θεωρείται ως η πιθανή πατρίδα της βασίλισσας του Σαβά, και η οποία κίνησε με πλούσια δώρα κι επισκέφτηκε τον Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ για να θαυμάσει από κοντά την σοφία του (Γ΄ Βα 10,1-13).

Έτσι, και η δράση του πάπα που ήθελε ν’ απλώσει την θρησκευτική κυριαρχία του στα νησιά του Αιγαίου και αλλού, μαθεύονταν σε κάθε ελληνική γωνιά, και ακόμη περισσότερο μαθεύονταν και οι άτιμοι και ύπουλοι τρόποι που αυτός χρησιμοποιούσε.

Γι αυτό και ο Μακρυγιάννης, 50 χρόνια και πλέον μετά τον θάνατο του πατρο-Κοσμά, χαρακτηρίζει τον πάπα τρισκατάρατο που θέλει τους έλληνες φραγκεμένους, και στέλνει ανθρώπους του στην Ελλάδα για να το πετύχει (παίρνω τις λέξεις απ’ το απόσπασμα του Μακρυγιάννη που δημοσιεύει η διαδικτυακή σελίδα του φιλικού περιβάλλοντος του Καντιώτη, http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=8353 ).

Επίσημα, η δύναμη κι επιρροή του πάπα στην Ελλάδα κράτησε όσο περίπου και η Ενετοκρατία (τελευταία στα Επτάνησα μέχρι το 1797), ενώ στην δυτική Ευρώπη κράτησε μέχρι περίπου το 1810, οπότε ο Ναπολέων του έκοψε αρκετές απ’ τις φιλόδοξες βλέψεις του.

Μέχρι το 1830 όμως, οπότε αναγνωρίστηκε το Ελληνικό κράτος απ’ τις ευρωπαϊκές λεγόμενες Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία), ο πάπας εκμεταλλευόμενος την δύσκολη εποχή της σκλαβιάς μαζί και τον πόλεμο των ελλήνων γι ανεξαρτησία, προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να λεηλατήσει το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού στα μέρη όπου «περνούσε η μπογιά του». Δηλ. σ’ εκείνα τα μέρη που ήταν κάποτε κατεχόμενα απ’ τους φράγκους και τους Σταυροφόρους ιππότες.

Έτσι, μπροστά στην ακατήχητη μεν αλλά σταθερή πίστη των ελλήνων, ο πάπας λειτουργούσε είτε με την αποστολή μισσιοναρίων κηρύκων από μοναχικά τάγματα και κάτω απ’ την λαδωμένη (= πληρωμένη) σιωπή των τούρκων, είτε ύπουλα σαν τον κλέφτη με το να στέλνει ιερείς του που παρίσταναν τους ορθόδοξους για να ξεγελούν τον απλό λαό (ουνίτες). Αλλά και μ’ αυτούς τους τρόπους ο πάπας δεν κατάφερε πολλά πράγματα.

Η υπερβολική ανησυχία τώρα του στρατηγού Μακρυγιάννη για τον κίνδυνο της φραγκιάς όπως λέει – που μάλιστα την εκφράζει 35 και πλέον χρόνια μετά την λήξη της Ενετοκρατίας κι ενώ τα ιταλικά κράτη περνούν την περίοδο παρακμής τους –, οφείλεται στο γεγονός ότι τότε στους κύκλους των ελλήνων πατριωτών, ο (φραγκο-) πάπας με την ειδωλολατρική και αντίχριστη πλεονεξία του για χρήμα κι εξουσία, συγχέονταν με τον εκπολιτισμό και την οικονομική ανάπτυξη που θα έφερνε η «φράγκικη» Δύση. Και η θρησκευτική περηφάνια του Μακρυγιάννη δεν μπορεί ν' ανεχθεί τον αντίχριστο πάπα θέλει να τον κάνει καταπιεστικά κουμάντο όπως έκανε στην Δυτική Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, γι αυτό και λέει την φράση:

«Τελευταίως κάποιοι δικοί μας ανάξιοι λέγουν ότι αν τα φτιάξουμε με τον δικέρατον Πάπαν, θα ολιγοστέψουν οι κίντυνοι, τα βάσανα και η φτώχεια μας, τρομάρα τους». (Βλέπε την σελίδα, http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=8353 ).

[ Παρατήρηση της εγκυκλοπαίδειας Βικιπαίδειας: «Από τους κατοίκους των ελληνικών, σλαβικών και μουσουλμανικών χωρών Φράγκοι ονομάζονταν αδιακρίτως (και σε ορισμένες περιπτώσεις ονομάζονται ακόμη) οι λατινικής και γερμανικής καταγωγής λαοί της Ευρώπης. Η λέξη υποδήλωνε επίσης τη ρωμαιοκαθολική πίστη (φραγκοκκλησιά, φραγκόπαπας, φραγκεύω).». [Βλέπε την σελίδα, https://el.wikipedia.org/wiki/Φράγκοι ]

Ενώ στην πραγματικότητα αυτοί που ήθελαν τότε να δυτικοποιήσουν την Ελλάδα δεν ήταν τόσο ο πάπας (που είχε κι αυτός βέβαια το δικό του συμφέρον), όσο οι δυτικές ευρωπαϊκές Μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Αυστροουγγαρία, ενώ η Ρωσία που είχε κι αυτή συμφέροντα, δεν υπαγόταν στην Δύση αλλά στην κομμουνιστική Ανατολή), η καθεμιά απ’ τις οποίες είχε το δικό της ιδιοτελές συμφέρον για να μας βοηθήσει στην επανάσταση, μια που η Ελλάδα ήταν πάντοτε ένα γεωγραφικό κλειδί για το διεθνές εμπόριο (το καλύτερο οικόπεδο στη πιάτσα, όπως θα λέγαμε σήμερα στη γλώσσα της αγοράς, ή ο ομφαλός της γης, όπως θα έλεγε ένας γεωπολιτικός αναλυτής).

Και στο τέλος βέβαια αποδείχτηκε, ότι ο Μακρυγιάννης δεν είχε δίκιο παρόλο που η Ελλάδα δυτικοποιήθηκε, αφού απελευθερώθηκε και αναπτύχθηκε κατά τα δυτικά πρότυπα και με την βοήθεια της φράγκικης Δύσης, χωρίς όμως ν’ αλλάξει ο ελληνικός λαός την ορθόδοξη πίστη του!

Το ίδιο και σήμερα όπως και κατά τον 19ο αιώνα, δεν υπάρχει δραστηριότητα του πάπα ανάλογη μ’ εκείνη στην περίοδο του πατρο-Κοσμά, και τα λίγα παπικά στοιχεία που υπάρχουν σήμερα στον ελληνικό χώρο φυτοζωούν, κι αυτό μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές που υπήρχαν καθολικοί πληθυσμοί, όπως στην Σύρο, όπου ζουν αρμονικά και οι 2 κοινότητες καθολικών και ορθοδόξων, χωρίς να προπαγανδίζει η μια την άλλη. Και μάλιστα γίνονται και γάμοι μεταξύ τους, στους οποίους πολλές φορές το ορθόδοξο στοιχείο επικρατεί!

Απ’ την άλλη μεριά τα σεξουαλικά σκάνδαλα των παπικών που απορρέουν απ’ την βλάσφημη υποχρεωτική αγαμία του κλήρου τους, η παιδεραστία τους που στις μέρες μας καταδικάζεται από ευρωπαϊκά και αμερικανικά δικαστήρια, και η υποκριτική απάθεια και αναισθησία που δείχνει ο πάπας για τα σκάνδαλα αυτά αφού δεν αφορίστηκε ποτέ κληρικός του (!), είναι πράγματα που τον φθείρουν αρκετά στην συνείδηση των ορθοδόξων χριστιανών.

Οι κίνδυνοι που διατρέχει σήμερα η Εκκλησία (γενικός και ειδικός)

Ο γενικός κίνδυνος

Αυτός ο κίνδυνος σήμερα από ξένα θρησκευτικά στοιχεία (και παπικά αν θέλετε), έχει αντικατασταθεί με την παγκοσμιοποίηση ή ενοποίηση των θρησκειών, που συμμερίζονται και ορθόδοξοι εκκλησιαστικοί ηγέτες, και πρώτος ο πάπας φυσικά. Αυτή η διαθρησκειακή ενοποίηση μοιάζει με νέα αίρεση, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για τον πιο μοντέρνο και ακραίο τύπο εκκοσμίκευσης της εκκλησίας. Διότι το σύνθημα αυτής είναι: “πιστέψτε σε όποιο θεό θέλετε, κι ας ζήσουμε όλοι μαζί ενωμένοι στον ίδιο βάλτο των ελευθερίων ηθών χωρίς να μας δεσμεύει ο όρος αμαρτία”. Βλάσφημη παρωδία δηλαδή της ενότητας της εκκλησίας του Χριστού, που δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ την αρχαία ειδωλολατρία στην οποία κάθε έθνος, ενώ λάτρευε συγκεκριμένες και ονομασμένες θεότητες, ταυτόχρονα δεν είχε πρόβλημα να υιοθετήσει και θεότητες οποιουδήποτε άλλου έθνους!

Όμως η εξέλιξη αυτή δεν είναι τυχαία. Διότι δεν θα μιλούσαμε σήμερα για θρησκειακή ενοποίηση αν είχαμε μια ζωντανή εκκλησία του Χριστού με ποιμένες επισκόπους που αγωνίζονται και θυσιάζονται για το ποίμνιό τους. Και στο κατάντημα αυτό οφείλεται η ήδη προχωρημένη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας που υφίσταται πιεστικά απ’ τον κόσμο που την περιβάλλει. Διότι αν το ποίμνιο στο μεγαλύτερο ποσοστό του διατηρούσε την καθαρότητα της πίστεως και αγάπης, δεν θα επέτρεπε την διαφθορά των επισκόπων του. Θα τους γυρνούσε την πλάτη!

Κι έτσι η Εκκλησία σήμερα δεν κινδυνεύει από αλλότρια δόγματα όπως κινδύνευε κάποτε που είχε ακόμα την δύναμη και πίστη κι αντιστεκόταν στις αιρέσεις, αλλά σήμερα κινδυνεύει με την ανοχή ή και τη διαφθορά των επισκόπων που ενδιαφέρονται για την δόξα και το χρήμα (όπως και ο πάπας, και κάθε άλλος θρησκευτικός ηγέτης που αδιαφορεί για το ποίμνιο όπως πολύ ωραία το περιγράφει ο Παύλος:

«τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, 19 ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες!», Φλπ 3,18-19).

Και η διαφθορά των επισκόπων τρέφει και τρέφεται απ’ το παρόμοιο πνεύμα του κόσμου – της ατομικής καλοπέρασης και διασκέδασης – που την πιέζει να μεταβληθεί σε θρησκεία μόνο κατ’ όνομα, δηλ. σκέτη τυπολατρία, χωρίς καμιά τήρηση των ηθικών εντολών της Καινής Διαθήκης, εξομοιώνοντας την πρακτική ζωή των χριστιανών με την πρακτική του κόσμου που βρίσκεται και ζει μακριά απ’ τον Θεό.

Αυτόν τον κίνδυνο προσπαθεί ν’ αποτρέψει ο απόστολος και αδελφός του Κυρίου Ιάκωβος φωνάζοντας:

«οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.», Ιακ 4,4.

Γιατί βλέπετε το ποτάμι του κόσμου είναι ορμητικό, και μπορεί να παρασύρει πολλούς, και να κάνει την εκκλησία ποταμοφόρητη, όπως ακριβώς ο Ιωάννης εκφράζει την ανησυχία του μέσω της προφητείας στην Αποκάλυψη, όπου παρουσιάζει την εκκλησία ως γυναίκα που τρέχει να ξεφύγει απ’ τον δράκοντα:

«καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ.», Απ 12,15.

Αλλά κατόπιν δίνει την εικόνα της σωτηρίας:

«καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ. 17 καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ.», Απ 12,16-17.

Παρόλη την τελική σωτηρία, ο πόλεμος με τον δράκοντα (= διάβολο) μαίνεται ακόμα. Και πρέπει να μην αποκάνουμε απ’ τα χτυπήματα του άρχοντα του κόσμου τούτου (Ιω 14,30). Σύμμαχός μας έρχεται πάλι ο Ιωάννης και μας δίνει ελπίδα λέγοντας:

«Κάθε τι που είναι γεννημένο απ’ τον Θεό νικάει τον κόσμο, κι αυτή είναι η νίκη που νίκησε τον κόσμο, η πίστη μας.», Α΄ Ιω 5,4.

Κι ακόμη μας υπενθυμίζει τα λόγια του Χριστού:

«Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη. Αλλά πάρτε θάρρος, εγώ νίκησα τον κόσμο.», Ιω 16,33.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να εντοπίζουμε στο πρόσωπο του πάπα τον κίνδυνο για την εκκλησία – παρόλο που είναι αντίχριστος αφού αγγέλλεται τον Χριστό ψευδώς –, για τον απλούστατο λόγο ότι ο πάπας δεν στέλνει σήμερα άτομα για προπαγάνδα, ούτε πιστεύουμε αυτά που λέει στα κανάλια των media, ούτε θέλουμε να μας επηρεάζει με κάποιο τρόπο. Και γενικά επειδή βρίσκεται εκτός εκκλησίας, δεν έχει πρόσβαση στην Ορθοδοξία, και οι περιορισμένες επαφές του με ορθόδοξους ηγέτες εκθέτουν μόνο τους ίδιους και όχι το ορθόδοξο πλήρωμα.

Μην ξεχνάτε ότι η ευθύνη της πίστης μας ενώπιον του Χριστού και Θεού, ανάγεται στον κάθε χριστιανό ξεχωριστά και ατομικά, και δεν μας την εκπροσωπεί κανείς επίσκοπος ή πατριάρχης.

Γι αυτό και δεν χρειάζεται σήμερα να καταριόμαστε τον πάπα, αφού η σιχαμερή βρωμιά του δεν μας απειλεί άμεσα!

Ο ειδικός κίνδυνος

Λυπούμαστε για την αφέλεια του περιβάλλοντος του Καντιώτη που έδωσε στον υβριστή, αλαζόνα, σκληρόκαρδο, προδότη και ξένο της χριστιανικής αλήθειας Σιαμάκη, το βήμα για να προσφέρει την γλοιώδη και σιχαμερή του εκδούλευση ως υπεράσπιση στον Καντιώτη. Ενώ θα μπορούσαν ν’ ανοίξουν την Καινή Διαθήκη και να πάρουν την απάντηση!

Και τέλος λυπούμαστε και για τους αδερφούς μας χριστιανούς που εκτιμούν τον Σιαμάκη, και γι αυτό θέλουμε να τους θυμίσουμε τα εξής:

Οι συνειδητοί χριστιανοί δεν κινδυνεύουν απ’ τον πάπα, διότι η διαβολιά του είναι φανερή κι επιπλέον βρίσκεται εκτός (Ορθοδόξου) Εκκλησίας. Κινδυνεύουν όμως απ’ αυτούς που είναι μέσα στην Εκκλησία και είναι δίπλα τους, καθώς παριστάνουν τους ορθόδοξους και φωτισμένους δασκάλους του Ευαγγελίου, επειδή εμφανίζουν κάποιες γνώσεις κι επειδή προσφέρουν ορθόδοξη υπεράσπιση σε αγίους! Ενώ στην πραγματικότητα είναι φίδια που δαγκώνουν ύπουλα και ανυποψίαστα, καθώς την διαβολιά τους ξέρουν να την κρύβουν επιμελώς, πουλώντας στους χριστιανούς θεωρία καλοστολισμένη με γνώσεις! Και ο μόνος τρόπος για να τους καταλάβει κάποιος, είναι τα έργα τους όπως ακριβώς προειδοποιεί ο σοφός Κύριος:

«Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσιν λύκοι ἅρπαγες. 16 ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς· μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ τριβόλων σῦκα; 17 οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ· 18 οὐ δύναται δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν.», Μθ 7,15-18.

Και τα έργα του Σιαμάκη είναι διάλυση οικογενειών, φανατισμός, μίσος και αλαζονεία, που τρέφουν στις καρδιές τους όσοι τον πιστεύουν!

Περίληψη

Παραθέσαμε το σχόλιο του αγαπητού αδερφού μας Γιάννη Στεφούλη, διδάκτορος Θεολογίας, με τ’ οποίο αποδεικνύεται η ψευδής υπεράσπιση του Σιαμάκη που έκανε το 2010 προς τον τότε γέροντα και πρώην επίσκοπο Φλωρίνης Αυγουστίνο Καντιώτη. Εμείς το ενισχύσαμε χαρακτηρίζοντας την «υπεράσπιση» του Σιαμάκη ως «σιχαμερή εκδούλευση» όμοια μ’ αυτήν που «προσφέρουν» τα πονηρά φίδια του τύπου των φαρισαίων, εκείνων που ονομάζει οχιές ο Ιωάννης ο Βαπτιστής!

Ο Σιαμάκης αποδείχτηκε γι άλλη μια φορά, όχι μόνο ψεύτης που λέει ψέματα για να προβληθεί, αλλά και ύπουλος και απεχθής κόλακας και μάλιστα σε ανθρώπους τους οποίους λίγο αργότερα θα κατηγορήσει με τον ίδιο απεχθή τρόπο, όπως αποδείξαμε εδώ ότι έκανε με τον Νικόδημο Αγιορείτη! Αλλά και πριν την σιχαμερή κολακεία του πάλι τους κατηγορούσε, ιδιαιτέρως στους μαθητές του όπως έκανε με τον Καντιώτη! Γνήσια συμπεριφορά προδοτικού και διπρόσωπου ατόμου που δεν έχει ιερό και όσιο!

Παρόλο όμως που εκφράσαμε την λύπη μας για την υπεράσπιση που ανατέθηκε τότε στον Σιαμάκη εκ μέρους του περιβάλλοντος του Καντιώτη, σήμερα χαιρόμαστε που το περιβάλλον αυτό δεν φιλοξενεί την απάντηση στο ομώνυμο site που φέρει τ’ όνομα του αείμνηστου επισκόπου, κι ούτε κάποιο άλλο απ’ τα ανούσια άρθρα του Σιαμάκη! Τον έχουν αποκηρύξει και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως γι αυτό! Το site αυτό είναι: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/ .

Όσο για τον πάπα εμείς δεν έχουμε να πούμε τίποτα! Τα λέει η ιστορία με τα εγκλήματα και την τρομοκρατία της Ιεράς Εξέτασης κατά τον Μεσαίωνα, και τα σημερινά νέα στις ειδήσεις με τ’ ατέλειωτα σκάνδαλα πορνείας και παιδεραστίας του παπικού κλήρου που έχει υιοθετήσει ως δόγμα την βλάστημη υποχρεωτική αγαμία του κλήρου απ’ το 305 (Σύνοδος της Ελβίρας)[2]! Δώσαμε επίσης και μερικά στοιχεία απ’ τις επιχειρηματικές δραστηριότητες του πάπα, αφού το μόνο του επάγγελμα είναι να παριστάνει τον επιχειρηματία αρχηγό κράτους που πουλάει … Χριστό, ο αντίχριστος!

Κι επειδή βρίσκεται εκτός εκκλησίας, δεν χρειάζεται σήμερα να καταριόμαστε τον πάπα, όπως το έκανε τότε ο Μακρυγιάννης αδίκως μεν, αλλά αγανακτισμένος και πολιτικά σκεπτόμενος. Κι όπως δίκαια ένιωθε και το έκανε πιο παλιά ο πατρο-Κοσμάς, αν δεχθούμε φυσικά ότι είπε την εν λόγω επίμαχη φράση. Κι αν δεν την είπε, θα μπορούσε κάλλιστα και χριστιανικά να την πει!

Τα πονηρά έργα του διαβόλου όμως συνεχίζονται. Κι εμείς νηφάλιοι όντες αλλά θυμωμένοι με τον δίκαιο θυμό του Χριστού που πήρε το μαστίγιο και εκδίωξε τους τραπεζίτες που πουλούσαν συνάλλαγμα και τους εμπόρους με τα ζώα τους απ’ τον Ναό των Ιεροσολύμων, καταγγέλλοντάς τους ότι μετέτρεψαν τον οίκο του Θεού σε σπήλαιο ληστών (Μθ 21,13, Μκ 11,17, Λκ 19,46), καταγγέλλουμε κι εμείς με την σειρά μας τους επισκόπους που ενδιαφέρονται μόνο για την κοιλιά τους, το χρήμα και την δόξα. Διότι από την μια οδηγούν την Εκκλησία στην πλήρη εκκοσμίκευση δεχόμενοι ή συμπροσευχόμενοι με αλλότρια προς την Εκκλησία δόγματα, κι απ’ την άλλη αδιαφορούν πλήρως για το ποίμνιο και για την δράση των αιρετικών και προβατόσχημων λύκων σαν τον Σιαμάκη που εισέβαλαν στην Εκκλησία και αλωνίζουν σκορπώντας τα πρόβατα. Σε τέτοιους επισκόπους-ποιμενάρχες ταιριάζει ο χαρακτηρισμός του προφήτη Ησαΐα:

«ἴδετε ὅτι ἐκτετύφλωνται πάντες, οὐκ ἔγνωσαν φρονῆσαι, πάντες κύνες ἐνεοί, οὐ δυνήσονται ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι = Δέστε ότι όλοι έχουν τυφλωθεί, δεν γνώρισαν σύνεση, όλοι μοιάζουν με σκύλους που δεν μπορούν να γαυγίσουν, έχουν μείνει χωρίς φωνή γιατί αγάπησαν τον ύπνο», Ησ 56,10.

Η παρομοίωση του Ησαΐα αφορούσε τους πνευματικούς ποιμένες (ιερείς, γραμματείς και νομοδιδασκάλους) που έπρεπε να αγρυπνούν και να φυλάγουν τον λαό του Ισραήλ απ’ τον κίνδυνο της ειδωλολατρίας και της γενικής διαφθοράς, αλλ’ αυτοί κατάντησαν σαν τα μαντρόσκυλα του κοπαδιού που λόγω εγκληματικής αδιαφορίας, αντί να γαυγίζουν μπροστά στον κίνδυνο, κοιμούνται και ονειρεύονται, αφήνοντας τα πρόβατα του λαού απροστάτευτα στο έλεος των λύκων!

Σ’ αυτούς λοιπόν λέμε ότι τους περιμένει η οργή του Θεού, όπως περιμένει και τον αντίχριστο πάπα, και τον αντίχριστο Σιαμάκη, της κατάρας τέκνα!

Υποσημείωση

[2] Με τον ίδιο τρόπο δηλ. με την δυτική μέθοδο, η υποχρεωτική αγαμία του κλήρου προτάθηκε 20 χρόνια αργότερα και στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (325, Νίκαια), αλλά χάρις στα άγια επιχειρήματα του Οσίου Παφνούτιου που είπε ότι κάτι τέτοιο θα έβλαπτε την Εκκλησία, καθώς «ο γάμος είναι τίμιος και η κοίτη αμίαντος» (Εβ 13,4), η πρόταση απορρίφθηκε ολοσχερώς! Βλέπε και απόσπασμα απ’ το βιβλίο «Καθημερινές ιστορίες Αγίων και αμαρτωλών στο Βυζάντιο», εκδ. Μαΐστρος, σ. 85-88, του Ηλία Βουλγαράκη, καθηγητού Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, που δημοσιεύει η ιστοσελίδα, https://www.pemptousia.gr/2013/10/monachos-sozi-ton-engamo-kliro/ .

Κατάφεραν όμως 4 αιώνες περίπου μετά οι παπικοί μέσω των επισκόπων του Ανατολικού Ιλλυρικού το οποίο υπάγονταν τότε στον πάπα Ρώμης (όπως ο Γορτύνης Κρήτης, ο Θεσσαλονίκης, ο Κορίνθου – σύμφωνα με τον κανονολόγο Θεόδωρο Βαλσαμών και όπως μας παραδίδει ο Νικόδημος Αγιορείτης στο Πηδάλιο, σελ. 121 κατά την 2η έκδοση του Κ. Γκαρπολά, Αθήνα, 1841 –), καθώς και του λατίνου επίσκοπου Ραβέννης, να εγκαθιδρύσουν την υποχρεωτική αγαμία στους επισκόπους της Ορθόδοξης και Ανατολικής Εκκλησίας με την Πενθέκτη σύνοδο (692). Ο τουλάχιστον απαράδεκτος και μη χριστιανικός αυτός θεσμός διακρίνεται εύκολα στην κοινή ανθρώπινη λογική, για το παράλογο όσο και τραγελαφικό που παρουσιάζεται ανάμεσα στους 2 κανόνες της Πενθέκτης 12ο και 13ο, που παραθέτουμε αμέσως παρακάτω:

12ος Κανόνας της Πενθέκτης

«Καὶ τοῦτο δὲ εἰς γνῶσιν ἡμετέραν ἦλθεν, ὡς ἔν τε τῇ Ἀφρικῇ καὶ Λιβύῃ, καὶ ἑτέροις τόποις, οἱ τῶν ἐκεῖσε θεοφιλέστατοι πρόεδροι, συνοικεῖν ταῖς ἰδίαις γαμεταῖς, καὶ μετὰ τὴν ἐπ᾿ αὐτοῖς προελθοῦσαν χειροτονίαν, οὐ παραιτοῦνται, πρόσκομμα τοῖς λαοῖς τιθέντες, καὶ σκάνδαλον. Πολλῆς οὖν ἡμῖν σπουδῆς οὔσης, τοῦ πάντα πρὸς ὠφέλειαν τῶν ὑπὸ χεῖρα ποιμνίων διαπράττεσθαι, ἔδοξεν, ὥστε μηδαμῶς τὸ τοιοῦτον ἀπὸ τοῦ νῦν γίνεσθαι. Τοῦτο δέ φαμεν οὐκ ἐπ᾿ ἀθετήσει, ἢ ἀνατροπῇ τῶν ἀποστολικῶς νενομοθετημένων, ἀλλὰ τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἐπὶ τὸ κρεῖττον προκοπῆς τῶν λαῶν προμηθούμενοι, καὶ τοῦ μὴ δοῦναι μῶμόν τινα κατὰ τῆς ἱερατικῆς καταστάσεως. Φησὶ γὰρ ὁ θεῖος Ἀπόστολος· Πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖτε· ἀπρόσκοποι γίνεσθε καὶ Ἰουδαίοις, καὶ Ἕλλησι, καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ· καθὼς κἀγὼ πάντα πᾶσιν ἀρέσκω, μὴ ζητῶν τὸ ἐμαυτοῦ συμφέρον, ἀλλὰ τὸ τῶν πολλῶν, ἵνα σωθῶσι· μιμηταί μου γίνεσθε, καθὼς κἀγὼ Χριστοῦ· εἰ δέ τις φωραθείη τὸ τοιοῦτον πράττων καθαιρείσθω.».

Μετάφραση σε συντομία: «Μάθαμε ότι κάποιοι επίσκοποι (θεοφιλέστατοι πρόεδροι) που ήταν πριν την χειροτονία τους παντρεμένοι, εξακολουθούν και μετά την χειροτονία τους να συζούν με τις γυναίκες τους, βάζοντας έτσι πρόσκομμα και σκάνδαλο στους λαούς (!). Όμως για την ωφέλεια των ποιμνίων τους αυτό δεν πρέπει να γίνεται. Και δεν το λέμε αυτό προς αθέτηση ή ανατροπή των αποστολικώς νομοθετημένων (!), αλλά για την σωτηρία και την προκοπή των λαών! Διότι ο απ. Παύλος λέει: “Τα πάντα να τα κάνετε για την δόξα του Θεού, …” (Α΄ Κο 10,31-11,1)! Αν λοιπόν κάποιος επίσκοπος συνεχίσει να κάνει το ίδιο (δηλ. να συζεί με την γυναίκα του), να καθαιρείται!

13ος Κανόνας της Πενθέκτης

«Ἐπειδὴ τῇ Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ ἐν τάξει κανόνος παραδεδόσθαι διέγνωμεν, τοὺς μέλλοντας διακόνου, ἢ πρεσβυτέρου χειροτονίας ἀξιοῦσθαι, καθομολογεῖν, ὡς οὐκέτι ταῖς αὐτῶν συνάπτονται γαμεταῖς· ἡμεῖς τῷ ἀρχαίῳ ἐξακολοθοῦντες κανόνι τῆς ἀποστολικῆς ἀκριβείας καὶ τάξεως, τὰ τῶν ἱερῶν ἀνδρῶν κατὰ νόμους συνοικέσια, καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν ἐῤῥῶσθαι βουλόμεθα, μηδαμῶς αὐτῶν τὴν πρὸς γαμετὰς συνάφειαν διαλύοντες, ἢ ἀποστεροῦντες αὐτοὺς τὴν πρὸς ἀλλήλους κατὰ καιρὸν τὸν προσήκοντα ὁμιλίας. Ὥστε, εἴ τις ἄξιος εὑρεθείη πρὸς χειροτονίαν ὑποδιακόνου, ἢ διακόνου, ἢ πρεσβυτέρου, οὗτος μηδαμῶς κωλυέσθω ἐπὶ τοιοῦτον βαθμὸν ἐμβιβάζεσθαι, γαμετῇ συνοικῶν νομίμῳ· μήτε μὴν ἐν τῷ τῆς χειροτονίας καιρῷ ἀπαιτείσθω ὁμολογεῖν, ὡς ἀποστήσεται τῆς νομίμου πρὸς τὴν οἰκείαν γαμετὴν ὁμιλίας, ἵνα μὴ ἐντεῦθεν τὸν ἐκ Θεοῦ νομοθετηθέντα, καὶ εὐλογηθέντα τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ γάμον καθυβρίζειν ἐκβιασθῶμεν· τῆς τοῦ Εὐαγγελίου φωνῆς βοώσης· Ἃ ὁ Θεὸς ἔζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω· καὶ τοῦ Ἀποστόλου διδάσκοντος· Τίμιον τὸν γάμον, καὶ τὴν κοίτην ἀμίαντον· καί, Δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν. … Εἴ τις οὖν τολμήσοι παρὰ τοὺς ἀποστολικοὺς κανόνας κινούμενος, τινὰ τῶν ἱερωμένων, πρεσβυτέρων, φαμέν, ἢ διακόνων, ἢ ὑποδιακόνων, ἀποστερεῖν τῆς πρὸς τὴν νόμιμον γυναῖκα συναφείας τε καὶ κοινωνίας, καθαιρείσθω· ὡσαύτως καὶ εἴ τις πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα προφάσει εὐλαβείας ἐκβάλλει, ἀφοριζέσθῳ· ἐπιμένων δέ, καθαιρείσθω.».

Μετάφραση σε συντομία: «Γνωρίζουμε τον κανόνα που ισχύει στην εκκλησία των Ρωμαίων για την υποχρεωτική αγαμία του κλήρου. Εμείς όμως ακολουθούντες τον κανόνα αποστολικής ακριβείας και τάξεως, φρονούμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα διαλύσουν τον γάμο τους οι πρεσβύτεροι και διάκονοι, ούτε ποτέ θ’ αποστερήσουν αλλήλους απ’ την προσήκουσα συζυγική ένωση. Ώστε όποιος είναι άξιος και νόμιμα παντρεμένος, να μην εμποδίζεται να χειροτονηθεί. Κι ούτε όταν χειροτονείται να υποχρεώνεται ν’ απέχει απ’ την νόμιμη συνεύρεσή του με την γυναίκα του. Για να μην βρεθούμε ότι εξυβρίζουμε τον νομοθετημένο κι ευλογημένο απ’ τον Θεό γάμο (!). Και την φωνή του Ευαγγελίου που φωνάζει, “Ἃ ὁ Θεὸς ἔζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω” (Μθ 19,6, Μκ 10,9), και του Αποστόλου που διδάσκει, “Τίμιον τὸν γάμον, καὶ τὴν κοίτην ἀμίαντον” (Εβ 13,4) και “Δέδεσαι γυναικί; μὴ ζήτει λύσιν.” (Α΄ Κο 7,27). … Αν λοιπόν κάποιος τολμήσει παρά τους αποστολικούς κανόνες κινούμενος, ν’ αποστερήσει την νόμιμη συνάφεια και κοινωνία γυναίκας απ’ τους πρεσβυτέρους, διακόνους ή υποδιακόνους, να καθαιρείται. Ομοίως, και όποιος πρεσβύτερος ή διάκονος εκβάλλει την γυναίκα του με πρόφαση ευλάβειας, να τίθεται σε αργία. Κι αν επιμένει, να καθαιρείται.».

Παραθέτουμε επίσης για σύγκριση τον 5ο αποστολικό Κανόνα:

«Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα μὴ ἐκβαλλέτω προφάσει εὐλαβείας· ἐὰν δὲ ἐκβάλῃ, ἀφοριζέσθω· ἐπιμένων δέ, καθαιρείσθω.».

Όπως βλέπουμε, οι τελευταίες φράσεις του 13ου κανόνα της Πενθέκτης, αναφέρονται στον 5ο αποστολικό Κανόνα (ίδιο χρώμα φόντου), μόνο που λείπει η λέξη επίσκοπος φυσικά, αφού τους επισκόπους μόλις τους εξαίρεσε ο 12ος κανόνας της! Δηλαδή όπως βλέπετε, σύμφωνα με την ρητή δήλωση του 13ου κανόνα, ακολουθούνται πιστά οι αποστολικοί κανόνες αφού πρώτα … καταργούνται! Φαίνεται αυτοί που θέσπισαν αυτούς τους κανόνες της Πενθέκτης, δεν διάβασαν το χωρίο της Καινής Διαθήκης που λέει:

«ὅστις γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονε πάντων ἔνοχος.», Ιακ 2,10.

Το ακατανόητο όμως είναι, γιατί σύμφωνα με το 12ο κανόνα οι λαοί σκανδαλίζονται με τον γάμο των επισκόπων, και δεν σκανδαλίζονται με τον γάμο των πρεσβυτέρων και διακόνων που ευλογεί και προστατεύει ο 13ος κανόνας! Διότι πώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι η πρακτική που ακολουθούσε η εκκλησία απ’ την ίδρυσή της και επί 6,5 αιώνες δεν πρόβλεψε τον σκανδαλισμό των λαών, ούτε κι αυτός ο απ. Παύλος που μιλάει για το έγγαμο των επισκόπων (Α΄ Τιμ 3,2, Ττ 1,6-7)! Μάλλον σ’ αυτό το σημείο οι παπικοί αντίχριστοι που έχουν όλους τους βαθμούς άγαμους – καταργώντας πλήρως τα λόγια του Παύλου –, έχουν ορθότερη λογική συνέπεια! Διότι πρέπει να παραδεχθούμε ότι, άλλο θέμα είναι να είσαι αντίχριστος, και άλλο θέμα να είσαι παράλογος! Βλέπετε ένας αντίχριστος, καταργεί πλήρως τα θεόπνευστα λόγια του Παύλου ή της Καινής Διαθήκης, ενώ ένας παράλογος τα καταργεί … μερικώς!

Τέλος, το πιο τρελό απ’ όλα είναι ότι τόσο ο 12ος κανόνας της Πενθέκτης που διαλύει γάμους, όσο και ο 13ος κανόνας της που διακηρύσσει και προστατεύει το αδιάλυτο του γάμου, κατοχυρώνονται αμφότεροι με χωρία της Καινής Διαθήκης!

Πού ήσουν τότε άγιε Ιωάννη Χρυσόστομε για ν’ αναφωνήσεις: «Ώ, της βλασφημίας κατασκεύασμα!»!! Βλέπε και την σελίδα μας, ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ (ΜΕΡΟΣ Γ΄) – ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ & Η ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ , όπου αναλύουμε ενδεικτικά 5 θέματα (η υποχρεωτική αγαμία είναι ένα απ’ αυτά) στα οποία διαφωνούν τόσο οι σύνοδοι όσο και οι μεμονωμένοι πατέρες σε κανόνες τους, καθώς και τη σελίδα μας, ΕΡΓΑΣΙΑ - ΤΟΠΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΙ , σελ. 32-40, όπου αφιερώνουμε σημαντικό μέρος για τον γάμο των διακόνων στην αρχαία εκκλησία και πώς αυτός εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου στην υποχρεωτική αγαμία των κληρικών, μελετώντας όλους τους σχετικούς κανόνες των τοπικών και οικουμενικών συνόδων.

Να πούμε κι ένα τελευταίο που δείχνει την αντίχριστη ιδιότητα των παπικών και σχετίζεται με την αντίχριστη αγαμία τους. Ως γνωστόν οι πάπες Ρώμης από πολύ νωρίς διεκδίκησαν το πρωτείο πάνω σε όλους τους επισκόπους – ήδη απ’ την εποχή της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου (451) –, ισχυριζόμενοι την διαδοχή τους μέσω του απ. Πέτρου. Εδώ είναι όμως που πιάνονται αδιάβαστοι. Διότι ο Πέτρος ήταν ο μόνος απόστολος για τον οποίο η Καινή Διαθήκη μας παραδίδει ότι ήταν παντρεμένος, αφού είχε πεθερά (Μθ 8,14, Μκ 1,30, Λκ 4,38)! Έτσι, διαδοχή απ’ τον Πέτρο απ’ την μια, και αγαμία απ’ την άλλη, δεν συμβιβάζονται! Αν τους είχε μείνει μυαλό, θα πρότειναν διαδοχή απ’ τον Παύλο που ήταν και ο μόνος μαρτυρημένος άγαμος (Α΄ Κο 7,7)!

Αλλά όλα ξεκινούν απ’ την φιλαρχία τους. Η αντίχριστη φιλαρχία των παπών, τους έχει αρρωστήσει τόσο πολύ το μυαλό που δεν βλέπουν μπροστά τους (!), γι αυτό και ο Θεός τους ωθεί έτσι, ώστε όλες τους οι ενέργειες από κει και πέρα να είναι μόνο αντίχριστες!