THE APOCRYPHAL BOOK OF ENOCH & THE FALSE SCIENTIST SIAMAKIS

Θεσσαλονίκη   24-10-2020

Στην παρούσα σελίδα μας θ’ ασχοληθούμε με την «επιστημονική» υπεράσπιση που δείχνει ο Σιαμάκης προς την Καινή Διαθήκη, καθώς προσπαθεί ν’ αποδείξει το μεταγενέστερο του ψευδο-Ενώχ απ’ την Επιστολή του Ιούδα, κατά την γνωστή υπόθεση που εξετάσαμε στις προηγούμενες σελίδες μας της ίδια ενότητας. Το ενδιαφέρον φυσικά δεν είναι τόσο ότι αποτυγχάνει, όσο ότι πρεσβεύει για τον απόστολο Ιούδα ότι βασίζεται στο εβραϊκό κείμενο της Γένεσης (υιοί του Θεού, Γε 6,2), και άρα δεν είναι δυνατόν να υιοθετεί την κακοδοξία του ψευδο-Ενώχ για τους πονηρούς αγγέλους! Θ’ αποδείξουμε λοιπόν πόσο άγευστος βασικής θεολογίας και ορθόδοξης δογματικής είναι ο Σιαμάκης!

Ο Κωνσταντίνος Σιαμάκης έχει γράψει 2 φορές για το θέμα του αποκρύφου ψευδο-Ενώχ:

Την 1η φορά στο βιβλίο Υπόμνημα στην Επιστολή του Ιούδα (1970, με τ’ όνομα του Σάκκου) των 524 σελίδων, όπου διαπραγματεύεται εν πολλοίς το θέμα του ψευδο-Ενώχ. Έτσι, αφιερώνοντας 25 σελίδες έρευνας στο α΄ μέρος του βιβλίου του (εισαγωγικό υπόμνημα) σελ. 146-170, και άλλη μισή σελίδα στο β΄ μέρος (κριτικό υπόμνημα) σελ. 286-287.

Την 2η φορά και μετά από 30 και πλέον χρόνια, σε άρθρο του στο περιοδικό Συμβολή, τριμηνιαία επιθεώρηση εκκλησιαστικού τυπικού, Αθήνα [τεύχος 3 (2003) μέχρι τεύχος 10 (2005)]. Την δημοσιεύει και στην ιστοσελίδα του,

http://www.philologus.gr/4/68-2010-01-01-01-22-30/76--i .

Ας δούμε τα επιχειρήματα του Σιαμάκη καθώς έχουν ενδιαφέρον για κάποιους που  τον θεωρούν επιστήμονα, αρχίζοντας απ’ το Υπόμνημα στην Επιστολή του Ιούδα (1970).

Τα περισσότερα απ’ αυτά που λέει ο Σιαμάκης στις 25 σελίδες, αφορούν τις γνώμες των άλλων ερευνητών και θεολόγων, ελλήνων και ξένων, και πώς αυτοί συμβιβάζουν ή δικαιολογούν την χρήση του αποκρύφου απ’ την Επιστολή του Ιούδα, καθώς όλοι σχεδόν θεωρούν το απόκρυφο αρχαιότερο (2ος-1ος αι. π.Χ.). Σε 2 απ’ αυτές τις σελίδες του αναφέρει περίληψη του αποκρύφου, καθως και σημαντικά στοιχεία του περιεχομένου του (σελ. 167-168).

Αναφέρεται και στα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας αλλά μόνο ως εν παρόδω, και μόνο στο γεγονός ότι ο Milik που θεωρείται κορυφαίος στην έρευνα για τον  ψευδο-Ενώχ (τον είδαμε κι εξετάσαμε τα κριτήριά του στην σελίδα μας της ίδιας ενότητας,

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ (ΜΕΡΟΣ Γ΄) – Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ MILIK )

χρονολογεί το Βιβλίο των Παραβολών (2ο μέρος του ψευδο-Ενώχ, 37-91) στον 2ο αι. μ.Χ. επειδή είναι το μόνο μέρος του αποκρύφου που δεν βρέθηκε στο Κουμράν (σελ. 166). Καμία άλλη αναφορά στα χειρόγραφα του Κουμράν δεν κάνει ο Σιαμάκης! 

Στο τέλος της έρευνάς του ο Σιαμάκης καταλήγει στο σωστό συμπέρασμα, ότι το απόκρυφο αντιγράφει την επίμαχη δίστιχη περικοπή και προφητεία του Ενώχ απ’ τον απόστολο Ιούδα και όχι το αντίστροφο, καθώς θεωρεί ότι ο ψευδο-Ενώχ είναι μεταγενέστερος. Για να το αποδείξει αυτό συγκεντρώνει τα επιχειρήματά του σε 9 (σελ. 169-170)! Δεν θα τα παραθέσουμε στην πλήρη ανάπτυξή τους διότι πιάνουν 1 σελίδα και κάτι. Θα τ’ αναφέρουμε κάπως συμπτυγμένα, και ακολούθως θα τ’ αξιολογήσουμε γιατί έχουν ενδιαφέρον:

Επιχειρήματα του Σιαμάκη για το μεταγενέστερο του ψευδο-Ενώχ απ’ την Επιστολή του Ιούδα

Στα 1ο, 2ο και 3ο επιχειρήματα ο Σιαμάκης ισχυρίζεται ότι ο ψευδο-Ενώχ λαμβάνει απ’ τον Ιούδα γιατί παρερμηνεύει φράσεις του (στο κάθε επιχείρημα φέρνει από μια αντίστοιχη φράση του Ιούδα) και τις δίνει άλλη κακόδοξη σημασία!

Στο 4ο επιχείρημα γράφει το συμπέρασμα που βγάζει στο επόμενο κεφάλαιο του βιβλίου του, δηλ. στο κριτικό υπόμνημα (σελ. 286-287). Αυτό θα το αφήσουμε για σχολιασμό στο τέλος. 

Στο 5ο επιχείρημα φέρνει την λέξη εγρήγοροι που χρησιμοποιεί ο ψευδο-Ενώχ για τους πονηρούς αγγέλους (που κατέβηκαν στην γη και παντρεύτηκαν τις θυγατέρες των ανθρώπων), και λέει ότι η λέξη συναντάται 1η φορά στον ιουδαίο μεταφραστή Ακύλα, δηλ. γύρω στο 130 μ.Χ.. Και άρα ο  ψευδο-Ενώχ είναι μεταγενέστερος του Ιούδα. Επίσης, παραδέχεται ότι την λέξη εγρήγοροι χρησιμοποιούν οι Ο΄ στο βιβλίο των Θρήνων του Ιερεμία (Θρ 4,14)!

Στο 6ο επιχείρημα λέει ότι επειδή δεν βρέθηκε στα χειρόγραφα του Κουμράν το 2ο μέρος του ψευδο-Ενώχ (Βιβλίο των Παραβολών, 37-91) που είναι και το ιουδαϊκότερο, αυτό σημαίνει ότι το απόκρυφο δεν ήταν γνωστό τον 1ο αι. μ.Χ.! Είδαμε ότι σε προηγούμενη σελίδα του ο Σιαμάκης έχει αναφέρει τον Milik που χρονολογεί το Βιβλίο των Παραβολών στον 2ο αι. μ.Χ. (σελ. 166).          

Στο 7ο λέει ότι τ’ αραμαϊκά αποσπάσματα του Κουμράν είναι εκτενέστερα, και άρα ο ψευδο-Ενώχ δεν είναι μετάφραση του Ιούδα αλλά διασκευή!

Στο 8ο επιχείρημα λέει ότι ο Ιούδας γνωρίζει το εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, τ’ οποίο στο χωρίο της Γένεσης 6,2 δεν έχει «άγγελοι του Θεού» αλλά «υιοί του Θεού». Επομένως λέει ο Σιαμάκης, ο Ιούδας δεν μπορεί να μιλάει για την κακοδοξία που θέλει τους πονηρούς αγγέλους να κατεβαίνουν απ’ τον ουρανό χάριν των γυναικών, όπως λέει ο ψευδο-Ενώχ.

Και στο 9ο λέει (το βάζουμε σε συντομία): «Η Καινή Διαθήκη περιέχει την υψηλότερη διδασκαλία που ακούστηκε ποτέ, και δεν ασχολείται καθόλου με επιστημονικά θέματα. Αντιθέτως το απόκρυφο ψευδο-Ενώχ έχει γραώδη και βλακώδη παραμύθια και ασχολείται πολύ με επιστημονικά θέματα εξηγώντας τα με τρόπο γελοίο. Μια άλλη σοβαρή διάκριση είναι ότι την Καινή Διαθήκη χαρακτηρίζει η έλλειψη κακίας και εθνικού φρονήματος, σε αντίθεση με τον ψευδο-Ενώχ που παρουσιάζει μεγάλη κακία και πολύ εθνικισμό! Συνεπώς λέει ο Σιαμάκης, το να δεχθεί κάποιος ότι ο ψευδο-Ενώχ επέδρασε στους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης και στον Ιούδα, είναι αυτόχρημα βλακεία.»!, Σ. Σάκκου, Υπόμνημα στην Επιστολή του Ιούδα, 1970.

Αξιολόγηση των επιχειρημάτων του Σιαμάκη

Απ’ τα 9 επιχειρήματα του Σιαμάκη όπως μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει, στα 1ο, 2ο, 3ο, 7ο και 9ο κάνει λήψη του ζητουμένου, την ίδια «μπαγαποντιά» που έκανε ο Milik, και τον μεμφθήκαμε γι αυτό! Μετατρέπει δηλ. το ζητούμενο σε δεδομένο, ότι το απόκρυφο λαμβάνει εκ του Ιούδα και άρα είναι μεταγενέστερο του Ιούδα! Να διευκρινίσουμε ότι, στο 9ο επιχείρημά του ο Σιαμάκης έχει δίκιο φυσικά για την ιδεολογική υπεροχή της Καινής Διαθήκης και την γραώδη μυθολογία του ψευδο-Ενώχ, αλλά είναι άλλο θέμα τί μας λέει η λογική, και άλλο θέμα πώς μπορούμε ν’ αποδείξουμε το ζητούμενο και λογικότερο! Και ο αριθμός 10 είναι μεγαλύτερος φυσικά απ’ το 5, αλλ’ αν μας ζητηθεί η μαθηματική απόδειξη γι αυτό, θα πρέπει να το αποδείξουμε!

Για την λέξη εγρήγοροι στο 5ο επιχείρημά του, δεν έχει δίκιο, γιατί 1) ο ίδιος παραδέχεται ότι την συναντάμε στους Θρήνους του Ιερεμία (4,14) της Μετάφρασης των Ο΄ που είναι αρχαιότερη του 2ου αι. π.Χ., και άρα και του ψευδο-Ενώχ, και 2) είναι μια ελληνική λέξη που χρησιμοποίησε ο ελληνόγλωσσος μεταφραστής του ψευδο-Ενώχ όταν σε αργότερη εποχή το μετέφρασε απ’ τ’ αραμαϊκά στα ελληνικά. Ο Σιαμάκης εδώ ξεχνάει, ότι εκείνο που πρέπει ν’ αποδείξουμε ως μεταγενέστερο της Επιστολής του Ιούδα, είναι το αραμαϊκό πρωτότυπο του αποκρύφου που βρέθηκε στο Κουμράν, και όχι η ελληνική μετάφρασή του που μπορεί να έγινε κι έναν αιώνα αργότερα!

Για το 6ο επιχείρημα του Σιαμάκη να σας πω την αλήθεια δεν το κατάλαβα, αλλά σημασία έχει ότι πάλι έχει αστοχήσει (!), διότι η επίμαχη περικοπή που μοιάζει με του Ιούδα δεν βρίσκεται στο μέρος του ψευδο-Ενώχ που δεν βρέθηκε στο Κουμράν, αλλά στα χειρόγραφα που βρέθηκαν στο Κουμράν, όπως σε προηγούμενη σελίδα μας (της ίδιας ενότητας) έχουμε παραθέσει το αντίστοιχο απόσπασμα απ’ το βιβλίο του Milik (σελ. 185), κι ας ήταν συμπληρωμένο απ’ τον Milik (αποκατάσταση λόγω φθοράς, βλέπε,

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ (ΜΕΡΟΣ Α΄) – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ).

Κι ας πάμε στο 8ο επιχείρημα του Σιαμάκη, αυτό που έχει το περισσότερο ενδιαφέρον. Καταρχήν κάνει λάθος ως προς την χρήση του Ιούδα απ’ το εβραϊκό της Παλαιάς Διαθήκης, διότι όλοι οι απόστολοι και ο Κύριος χρησιμοποιούν μόνο και πάντα την μετάφραση των Ο΄. Αλλ’ ας υποθέσουμε ότι ο Ιούδας κάνει χρήση του εβραϊκού. Σε τί μας βοηθάει αυτό; Αφού ο Ιούδας δεν μιλάει καθόλου για υιούς του Θεού, και άρα δεν αναφέρεται καθόλου στο χωρίο της Γενεσης 6,2 που χρησιμοποιεί ο ψευδο-Ενώχ. Κι έτσι δεν γεννάται θέμα για το ορθό δόγμα περί αγγέλων που έχει ο Ιούδας. Αλλ’ αυτό το επιχείρημα του Σιαμάκη μας δείχνει ότι δεν γνωρίζει κάτι σημαντικό!

Στο σημείο αυτό χρειάζεται ν’ αφήσουμε λίγο το επιστημονικό «σφυροκόπημα» προς τον αιρετικό και άνευ σοβαρής επιστήμης Σιαμάκη, και να κάνουμε μια μικρή, αλλά σημαντική θεολογική σύγκριση του Ιούδα με τον ψευδο-Ενώχ, για να καταλάβουν οι αναγνώστες το γνήσιο της αποκάλυψης του απόστολου Ιούδα σε σχέση με το σκάρτο του ψευδο-Ενώχ!

Η αποκάλυψη των αποστόλων Πέτρου και Ιούδα

Αν προσέξουμε τις Επιστολές του Ιούδα και την Β΄ του Πέτρου, και οι 2 απόστολοι λένε με σχεδόν τα ίδια λόγια ότι ο Θεός φυλάκισε τους πονηρούς αγγέλους στο σκοτάδι μέχρι την τελική κρίση τους. Παραθέτουμε τ’ αντίστοιχα χωρία:

«ἀγγέλους τε τοὺς μὴ τηρήσαντας τὴν ἑαυτῶν ἀρχὴν, ἀλλὰ ἀπολιπόντας τὸ ἴδιον οἰκητήριον εἰς κρίσιν μεγάλης ἡμέρας δεσμοῖς ἀϊδίοις ὑπὸ ζόφον τετήρηκεν·», Ιδ 6.

«εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ σειραῖς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους,», Β΄ Πε 2,4. 

Το νόημα των παραπάνω στίχων της Καινής Διαθήκης που μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους, είναι συγχρόνως θεόπνευστο και αποκαλυπτικό. Διότι δεν υπάρχει κάποια ανάλογη πληροφορία στην Γραφή για την προέλευση των πονηρών αγγέλων! Μέσα σε μια πρόταση οι 2 θεόπνευστοι συγγραφείς, ο ένας ανεξάρτητα απ’ τον άλλο, μας πληροφορούν ότι οι πονηροί άγγελοι, οι λεγόμενοι στην Γραφή και δαίμονες (Ψα 90,6 & 95,5 & 105,37, Ησ 65,11) που ευθύνονται για τους δαιμονιζόμενους ανθρώπους που συναντάμε συχνά στην Καινή Διαθήκη (Μθ 7,22 & 8,31), ήταν στην αρχή καλοί και αγαθοί άγγελοι! Αλλά αμάρτησαν, έπεσαν, και συγχρόνως έχασαν την αρχική τους αγαθότητα. 

Οι θεόπνευστοι απόστολοι πήραν επίσης την αποκάλυψη ότι αυτοί οι άγγελοι τιμωρήθηκαν τώρα να βασανίζονται, κι αυτήν την βάσανο την περιγράφουν ως δεσμά τα οποία ο μεν Ιούδας τα περιγράφει ως αΐδια (= αιώνια), ο δε Πέτρος χρησιμοποιεί την λέξη ταρταρώσας (ο δεμένος στα τάρταρα σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία είναι αδύνατον να ξεφύγει), αποδίδοντας το ίδιο νόημα! Και οι 2 επίσης χρησιμοποιούν την λέξη ζόφο (= σκότος, φόβος και τρόμος) για να περιγράψουν την αδιέξοδη και απελπιστική ψυχική κατάσταση των δαιμόνων! Και τέλος, και οι 2 απόστολοι μας πληροφορούν ότι επίκειται η μέρα της τελικής κρίσης των δαιμόνων.

Μια σχετική εικόνα του φόβου και της βασάνου επίσης παίρνουμε και απ’ τους ίδιους τους δαίμονες, όταν φοβούμενοι τον Κύριο του απαντούν:

«Καὶ ἦν ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν ἄνθρωπος ἐν πνεύματι ἀκαθάρτῳ, καὶ ἀνέκραξε 24 λέγων· ἔα, τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ Ναζαρηνέ; ἦλθες ἀπολέσαι ἡμᾶς; οἶδά σε τίς εἶ, ὁ ἅγιος τοῦ Θεοῦ.», Μκ 1,24, Λκ 4,34.  

Αυτό είναι λοιπόν το ορθό δόγμα των αποστόλων για τους πονηρούς αγγέλους, που το παίρνουν κατευθείαν απ’ το Άγιο Πνεύμα, και δεν χρειάζεται να ξέρουν τι λέει το εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, κύριε Σιαμάκη. Διότι σύμφωνα με την Γραφή στην οποία παριστάνεις τον υπερασπιστή και μεγάλο ερμηνευτή, θα έπρεπε να γνωρίζεις, ότι οι απόστολοι μόνο μέσω της θεοπνευστίας του Πνεύματος μπορούν να ερμηνεύσουν και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Επομένως δεν χρειάζεται να γνωρίζουν, αλλά να έχουν ταπεινή καρδιά και πίστη, και ο Κύριος θα τους δώσει τις θεόπνευστες αποκαλύψεις που χρειάζονται για να γράψουν αυτά που θέλει πάλι το Πνεύμα του Θεού! Όπως και μετά την Ανάστασή Του τους έδωσε το συνιέναι τὰς γραφάς, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο:

«εἶπε δὲ αὐτοῖς· οὗτοι οἱ λόγοι οὓς ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς ἔτι ὢν σὺν ὑμῖν, ὅτι δεῖ πληρωθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως καὶ προφήταις καὶ ψαλμοῖς περὶ ἐμοῦ. 45 τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς,», Λκ 24,44-45.

Απ’ την άλλη μεριά, ο ψευδο-Ενώχ αναφέρει την τιμωρία των πονηρών αγγέλων που την εκτέλεσε ο αρχάγγελος Μιχαήλ κατ’ εντολήν του Θεού. Παραθέτουμε το ελληνικό κείμενο από χειρόγραφο που μας αναμεταδίδει ο Γεώργιος Σύγγελος μοναχός (8ος-9ος αι.):

«πορεύου, Μιχαήλ, δῆσον Σεμιαζᾶν καὶ τοὺς ἄλλους σὺν αὐτῷ, τοὺς συμμιγέντας ταῖς θυγατράσι τῶν ἀνθρώπων τοῦ μιανθῆναι ἐν αὐταῖς ἐν τῇ ἀκαθαρσίᾳ αὐτῶν. καὶ ὅταν κατασφαγῶσιν οἱ υἱοὶ αὐτῶν καὶ ἴδωσι τὴν ἀπώλειαν τῶν ἀγαπη τῶν αὐτῶν, δῆσον αὐτοὺς ἐπὶ οʹ γενεὰς εἰς τὰς νάπας τῆς γῆς, μέχρι ἡμέρας κρίσεως αὐτῶν, μέχρι ἡμέρας τελειώσεως τελεσμοῦ, ἕως συντελεσθῇ κρίμα τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων. τότε ἀπενεχθήσονται εἰς τὸ χάος τοῦ πυρὸς καὶ εἰς τὴν βάσανον καὶ εἰς τὸ δεσμωτήριον τῆς συγκλείσεως τοῦ αἰῶνος.», Γεώργιος Σύγγελος, Εκλογαί Χρονογραφικαί, 25-26. 

Βλέπουμε τώρα την διαφορά της αληθινής θεοπνευστίας απ’ την ψεύτικη:

Οι Ιούδας και Πέτρος σε μια πρόταση αποκαλύπτουν τι συνέβη με τους πονηρούς αγγέλους που εξέπεσαν και τιμωρήθηκαν ανάγοντας όλα τα γεγονότα σε μια πνευματική σφαίρα, ενώ ο ψευδο-Ενώχ αφού πρώτα δικαιολογεί την τιμωρία του δεσίματος (δῆσον) των αγγέλων εξαιτίας της ασεβούς πράξης τους να πάνε με γυναίκες (συμμιγέντας), κατόπιν ο Μιχαήλ τους δένει (σύμφωνα με την εντολή) εἰς τὰς νάπας (= φαράγγια) τῆς γῆς! Τόσο δηλ. η αιτία και παράβαση, όσο και η τιμωρία των πονηρών αγγέλων, εμπλέκουν σάρκινα και γήινα στοιχεία, όμοια με του Άδη των αρχαίων ελληνικών μύθων, δογματικώς απαράδεκτα για κάποιον που πιστεύει στα πνευματικά αγγελικά όντα!

Η χρονική τιμωρία που θέτει ο ψευδο-Ενώχ με τις 70 γενιές (ἐπὶ οʹ γενεὰς) είναι απλώς προέκταση της κακόδοξης δογματικής των αποκρύφων, καθώς οι 2 απόστολοι δεν προσδιορίζουν κάποιο χρονικό διάστημα της προσωρινής βασάνου των πονηρών αγγέλων. Και το τέλος αυτού του διαστήματος που είναι η μέρα της τελικής κρίσης, απλώς ο ψευδο-Ενώχ το κλέβει απ’ τους 2 αποστόλους και ειδικά απ’ τον Ιούδα που κάνει λόγο για μεγάλη ημέρα (στην ουσία ο Ιούδας δεν διαφέρει απ’ τον Πέτρο καθώς η κρίση κάποτε θα έρθει, είτε είναι μέρα, είτε στιγμή).

Όσο για το χάος τοῦ πυρὸς καὶ τὴν βάσανον που αναφέρει ο ψευδο-Ενώχ ως τελική τιμωρία για τους πονηρούς αγγέλους, αυτό το κλέβει απ’ την Αποκάλυψη (λίμνη του πυρός και του θείου όπου θα ριχτούν ο διάβολος, το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης, Απ 19,20 & 20,10).

Απ’ τα 9 σου επιχειρήματα λοιπόν Σιαμάκη τα 8 είναι άκυρα μέχρι στιγμής! Και πάμε να δούμε το 4ο που το αφήσαμε τελευταίο, μιας κι έχει να κάνει με το κριτικό σου υπόμνημα στην Επιστολή του Ιούδα, όπου εξετάζεις τα χειρόγραφα:

Στις σελίδες 286-287 του Υπομνήματός του ο Σιαμάκης κάνει σύγκριση των χειρογράφων της Επιστολής του Ιούδα, και βρίσκει ότι το ελληνικό χειρόγραφο (περιέχει μετάφραση στα ελληνικά) του ψευδο-Ενώχ στο επίμαχο σημείο της προφητείας του Ενώχ, έχει αντιγραφεί από φθαρμένο χειρόγραφο της Επιστολής του Ιούδα που ανήκει στην Αλεξανδρινή παράδοση κειμένου. Καλό το αποτέλεσμα της έρευνάς σου Σιαμάκη, αλλά πάλι αστόχησες, διότι όπως είπαμε παραπάνω στο 5ο επιχείρημά σου, σκοπός είναι ν’ αποδείξουμε ότι το αραμαϊκό πρωτότυπο του αποκρύφου που βρέθηκε στο Κουμράν είναι μεταγενέστερο της Επιστολής του Ιούδα, και όχι τα ελληνικά χειρόγραφα που περιέχουν την μετάφραση του αραμαϊκού, και που μπορεί να έγιναν κι έναν αιώνα αργότερα!

Εξάλλου, αυτός που μεταφράζει στα ελληνικά το αραμαϊκό πρωτότυπο του αποκρύφου – και είναι το δίχως άλλο κάποιος ελληνιστής, θαυμαστής του αποκρύφου, προφανώς αιρετικός γνωστικός – είναι πολύ φυσικό να συμβουλεύεται και την Επιστολή του Ιούδα που είναι γραμμένη πρωτοτύπως στα ελληνικά, ώστε να έχει την ευχέρεια αν χρειαστεί, να «διορθώσει» ελαφρώς την προφητεία του ψευδο-Ενώχ για να δείχνει αυθεντική σαν του Ιούδα!  

Και τα 9 επιχειρήματα λοιπόν του Σιαμάκη πέφτουν στο κενό, αφού σ’ ένα σύγγραμμα 524 σελίδων που αφορά την Επιστολή του Ιούδα, και αφιερώνοντας 26 σελίδες στην έρευνά του για το απόκρυφο ψευδο-Ενώχ, δεν ασχολήθηκε σχεδόν καθόλου με τα αραμαϊκά χειρόγραφα του αποκρύφου που βρέθηκαν στο Κουμράν (παρά μόνο στο 6ο επιχείρημά του που αναφέραμε), που είναι και τα σπουδαιότερα που πρέπει ν’ αντιμετωπίσει κάποιος που θέλει να βρει την αλήθεια για το ποιο είναι αρχαιότερο, η Επιστολή του Ιούδα της Καινής Διαθήκης ή το απόκρυφο του ψευδο-Ενώχ!

            Η Εισαγωγή στην Αποκάλυψη του Σιαμάκη για τον ψευδο-Ενώχ

Ας έρθουμε τώρα στο άρθρο του Σιαμάκη Εισαγωγή στην Αποκάλυψη που έχει δημοσιεύσει στο περιοδικό Συμβολή, τριμηνιαία επιθεώρηση εκκλησιαστικού τυπικού, Αθήνα [τεύχος 3 (2003) μέχρι τεύχος 10 (2005)]. Την δημοσιεύει και στην ιστοσελίδα του,

http://www.philologus.gr/4/68-2010-01-01-01-22-30/76--i .

Εδώ ο Σιαμάκης ασχολείται με το απόκρυφο του ψευδο-Ενώχ, αλλά πολύ λιγότερο καθώς παραπέμπει στο Υπόμνημα στην Επιστολή του Ιούδα (1970, με τ’ όνομα του Σάκκου).

Όμως εδώ ο Σιαμάκης κάνει μια νέα «πρωτοτυπία» κατά τον συνήθη ψευδή τρόπο του, και λέει ότι η δοξασία του ψευδο-Ενώχ περί πονηρών αγγέλων που επιθύμησαν και έσμιξαν με τις γυναίκες των ανθρώπων, είναι αρκετά παλιά, πριν ακόμα κι απ’ τον Φίλωνα Ιουδαίο! Και όπως ήταν φυσικό, δεν φέρνει καμιά παραπομπή! Εμείς όμως αποδείξαμε, ότι την δοξασία αυτή εισήγαγε το απόκρυφο του ψευδο-Ενώχ, και ο Φίλων δεν έδωσε κανένα στοιχείο για την δοξασία αυτή, ούτε για τους γίγαντες που υποτίθεται ότι γεννήθηκαν από την μίξη αυτή, στο έργο του που μάλιστα τιτλοφορείται Περί Γιγάντων! Παραθέσαμε την αλληγορική του ερμηνεία που λέει άλλα, και γι αυτό θεωρήσαμε βέβαιο ότι ο Φίλων δεν γνώριζε τον ψευδο-Ενώχ γιατί δεν υπήρχε στην εποχή του, και ορίσαμε έτσι το κατώτερο χρονολογικό όριο στο 50 μ.Χ.. Βλέπε και τις άλλες σελίδες μας στην ίδια ενότητα,

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ (ΜΕΡΟΣ Β΄) – ΤΑ ΕΠΙΒΛΑΒΗ ΑΠΟΚΡΥΦΑ & Η ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ .

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΝΩΧ (ΜΕΡΟΣ Δ΄) – ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΝΕΚΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (ΚΟΥΜΡΑΝ) & ΕΣΣΑΙΟΙ – ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ .

Κατά τ’ άλλα ο Σιαμάκης επαναλαμβάνει τα ίδια επιχειρήματα που έχει στο Υπόμνημα, όμως αρκετά συμπτυγμένα. Αξίζει να τα παραθέσουμε αφού είναι μόνο 3:

«῞Οτι δὲ ἡ ᾿Αποκάλυψις ᾿Ενὼχ [εννοεί τον ψευδο-Ενώχ] εἶναι τῶν χρόνων τῆς δεύτερης ἰουδαϊκῆς ἐπαναστάσεως (132-135 μ.Χ.) τὸ τεκμηριώνω ἀπὸ τὰ ἑξῆς.

1. ῾Ο πλαστογράφος ἀντλεῖ πλῆθος λέξεων, φράσεων, καὶ νοημάτων ἀπὸ τὰ Εὐαγγέλια, τὶς ᾿Επιστολὲς τοῦ Παύλου, τὶς ᾿Επιστολὲς τῶν ἄλλων ἀποστόλων, καὶ τὴν ᾿Αποκάλυψι, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα παρανοεῖ μὲ τρόπο κωμικό, …  ἂν οἱ συντάκτες τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀντλοῦσαν ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ γελοῖο ἀπόκρυφο, θὰ ἔπρεπε ὅλοι οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ Χριστιανοὶ τῶν ἡμερῶν τους νὰ τὸ εἶχαν ὡς τὴν κύρια Βίβλο τους καὶ Σύμβολο Πίστεως !  εἶναι γελοῖο καὶ νὰ τὸ σκεφτῇ κανείς.

2. ῾Ο ψευδοπροφήτης τῆς ᾿Αποκαλύψεως ᾿Ενὼχ μερικὲς φορὲς παραθέτει ἢ ἔχει ὑπ᾿ ὄψι του σφαλερὲς γραφὲς ἢ παραναγνώσεις τῆς Βίβλου, ὅπως τοῦ Γε 6,2 καὶ ᾿Ιδ, 14-15 καὶ ᾿Ιδ, 22-23, …

3. Χρησιμοποιεῖ γιὰ τοὺς ἀγγέλους τὴν ἀπὸ τὸ Δανιὴλ γνωστὴ ὀνομασία τους εἲρ (= ἀκοίμητοι) (Δα 4,10) μεταφρασμένη ὡς ἐγρήγοροι, ποὺ εἶναι μετάφρασι τοῦ ᾿Ακύλα (120-130 μ.Χ.) καὶ ἀργότερα τοῦ Συμμάχου (230).

῾Υπάρχουν κι ἄλλα πολλὰ καὶ ἰσχυρὰ τεκμήρια, ποὺ χρονολογοῦν τὴν ᾿Αποκάλυψιν ᾿Ενὼχ στὰ χρόνια 130-135 μ.Χ..»!

Όπως βλέπουμε ο Σιαμάκης εδώ κάνει μια σύνοψη-σύντμηση των 9 επιχειρημάτων που βάζει στο Υπόμνημα του Ιούδα στ’ οποίο παραπέμπει. Στα 2 πρώτα φαίνεται καθαρά η λήψη του ζητουμένου που κάνει, και στο 3ο αντιστοιχεί το 5ο απ’ τα παραπάνω που είδαμε με την λέξη εγρήγοροι!  Τίποτα νέο δηλαδή δεν προσθέτει στα ήδη άκυρα επιχειρήματά του που έβαλε πριν από 30 και πλέον έτη! Οπότε δεν χρειάζεται να κάνουμε σχολιασμό γι αυτά, αφού τον κάναμε παραπάνω!

Αξίζει μόνο να επισημάνουμε ότι στο 3ο επιχείρημα που βάζει εδώ, δεν αναφέρει ότι την λέξη εγρήγοροι την έχουν και οι Ο΄ στους Θρήνους του Ιερεμία (Θρ 4,14), κάτι που το αναφέρει στο Υπόμνημά του όπως είδαμε παραπάνω! Αυτή του η «παράλειψη» εδώ, βέβαια δεν λέει τίποτα στους αναγνώστες μας, αλλά σε μας όμως που ξέρουμε τον Σιαμάκη πολύ καλά, είναι κάτι που λέει πολλά, όπως και το «επιστημονικό» του ψέμα χωρίς παραπομπή! Και θα εξηγήσω αμέσως και συντόμως, γιατί είναι πράγματα που έχουμε επαναλάβει σε άλλες σελίδες μας. Απλώς εδώ μας δίνεται άλλη μια ευκαιρία.

Ο Σιαμάκης υπήρξε ένας απατεώνας της επιστήμης και συστηματικός ψεύτης, που ήθελε πάντα να είναι πρωτότυπος και μοναδικός για να καυχιέται! Και πώς να γνωρίζει ένας τέτοιος πλάνος την σωστή θεολογία της Καινής Διαθήκης; Η απάτη του όμως πρόκοβε σιγά σιγά με τον χρόνο, κι αυτό ήταν που μας ξεγελούσε και δεν τον «καταλάβαμε» απ’ την αρχή!  Το 1970 όταν έγραφε το Υπόμνημα του Ιούδα, είχε ακόμα την ειλικρίνεια να παραδεχθεί το χωρίο των Θρήνων ανάμεσα στο υπόλοιπο ψέμα του επιστημονικού του καμουφλάζ. Και ακόμα τότε, έβαζε παραπομπές για ότι έλεγε! Το 2003 ή 2004 όμως που έγραφε αυτό το άρθρο, η προκοπή του στην απάτη έγινε μεγάλη και η παραμικρή του ειλικρίνεια χάθηκε, και του έμεινε μόνο το ψέμα! Και το ψέμα, ή δεν χρειάζεται παραπομπές, ή χρειάζεται ψευδείς τέτοιες!

Παράλληλα με την απάτη του, μεγάλωσε και η σκληρή του αίρεση, ώστε έφτασε να διαλύει οικογένειες, κατά τα θεόπνευστα χωρία του Παύλου:

«οὕτω καὶ οὗτοι ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ, ἄνθρωποι κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν. … πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.», Β΄ Τιμ 3,8-13.

«Εἰσὶ γὰρ πολλοὶ καὶ ἀνυπότακτοι, ματαιολόγοι καὶ φρεναπάται, …, οἵτινες ὅλους οἴκους ἀνατρέπουσι διδάσκοντες ἃ μὴ δεῖ αἰσχροῦ κέρδους χάριν.», Τιτ 1,10-11.

  Το αισχρό κέρδος που αναφέρει ο Παύλος στο τελευταίο χωρίο, δεν είναι απαραίτητα χρήμα ή άλλο οικονομικό όφελος, αλλά μπορεί να είναι η αρπαγή γυναικών απ’ τους συζύγους τους, ή οικογενειών απ’ τους πατεράδες τους, ή διάλυση οικογενειών, όπως ακριβώς τα περιγράφει ο απόστολος με την φράση οἵτινες ὅλους οἴκους ἀνατρέπουσι!

Όσο για την αθεολόγητη «δογματική» του Σιαμάκη που είχε από παλιά, δηλ. αυτά που λέει ότι ο απόστολος Ιούδας χρειαζόταν να συμβουλευθεί για τους πονηρούς αγγέλους το εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, και όχι την αποκάλυψη του Αγίου Πνεύματος, δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο. Ψευδοπροφήτες σαν τον Σιαμάκη, μόνο ψευδή «θεολογία» διδάσκουν, σαν τον αποκρυφογράφο του ψευδο-Ενώχ!