THE ANTICHRIST SIAMAKIS AND ASTRONOMY (PART ΙΙ)

Θεσσαλονίκη 6-10-2016 (αρχική δημοσίευση) 16-10-2021 (δημοσίευση με προσθήκες)

ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ & ΧΑΡΟΝΤΑΣ

PLUTO & CHARON

Στο βιβλίο του Ο Ουρανός και η Γη και στη σελ. 86 ο Σιαμάκης περιγράφει τον διπλό πλανήτη Πλούτωνα-Χάροντα, και δίνει και το σχέδιο των τροχιών τους σε σκίτσο. Βλέπε και την ιστοσελίδα του όπου έχει το βιβλίο αναρτημένο σε pdf, http://philologus.gr/5/76-2010-01-31-22-28-44/263-2012-02-20-21-53-37 .

Όμως το σχέδιό του είναι λάθος. Πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα που την έκανε πολλή μεγάλη σε σχέση μ’ αυτήν του Χάροντα – και αυτό είναι το μικρότερο λάθος –, το χοντρό και μεγάλο λάθος βρίσκεται στο ότι τους έβαλε και τους 2 από την ίδια μεριά, χωρίς να σκεφτεί ότι έτσι όπως τους έβαλε, το σύστημα … μπατάρει! Διότι αν και οι 2 γυρίζουν γύρω από ένα κοινό κέντρο, αυτό πρέπει να τοποθετηθεί ανάμεσά τους. Και ο μεν Πλούτωνας σαν πιο μεγάλος θα βρίσκεται κοντύτερα στο κοινό αυτό κέντρο, ενώ ο Χάροντας μακρύτερα και από την άλλη μεριά. Αλλ’ ο Σιαμάκης, αυτό το κέντρο της κοινής βαρυτικής έλξης, το έβγαλε έξω και μακριά από τον νοητό άξονα που ενώνει τις 2 μάζες.

Για να καταλάβει και ο πιο ανίδεος στη Φυσική αναγνώστης την γκάφα του Σιαμάκη, αρκεί να φέρει στο νου του μια τραμπάλα παιδιών. Και ειδικά στη τραμπάλα που προβλέπει εναλλακτικές θήκες στο κέντρο βάρους της, ώστε σε περίπτωση παιδιών με διαφορά βάρους να μπορεί η τραμπάλα να μετακινηθεί ως προς το κέντρο της, μικραίνοντας λίγο τον βραχίονα του βαρύτερου παιδιού, ενώ συγχρόνως μεγαλώνει ο βραχίονας του ελαφρότερου παιδιού.

Ρωτάμε λοιπόν: Θα έβαζε ποτέ ένας πατέρας τα παιδιά του στην τραμπάλα απ’ την ίδια μεριά (στο ίδιο βραχίονα), για να τραμπαλιστούν; Ποτέ φυσικά. Αυτό θα το έκανε μόνο κάποιος που δεν γνωρίζει ή που δεν μπορεί να σκεφτεί πώς λειτουργεί η τραμπάλα. Ο Σιαμάκης λοιπόν μ’ αυτό που έκανε, έβαλε τους Πλούτωνα και Χάροντα απ’ την ίδια μεριά (ίδιο βραχίονα) της … βαρυτικής τραμπάλας τους! Παραθέτουμε το σχήμα του όπως το πήραμε απ' το βιβλίο του σελ. 86, και κατόπιν βάζουμε την σωστή εικόνα.

Η αναπαράσταση του συστήματος Πλούτωνα (στον μικρό κύκλο) με τον δορυφόρο του Χάροντα (στον μεγάλο κύκλο). Ο νοητός άξονας που ενώνει Πλούτωνα-κέντρο τροχιών-Χάροντα μπορεί να παρομοιαστεί με τραμπάλα που αντί να ανεβοκατεβαίνει, περιστρέφεται. https://en.wikipedia.org/wiki/Pluto#/media/File:Pluto-Charon_System.gif , συγγραφέας Stephanie Hoover , Charon (moon) - Wikipedia

Ο Σιαμάκης αποδεικνύει έτσι, ότι δεν έχει καταλάβει τον νόμο της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα παρόλο που τον βάζει στο ίδιο βιβλίο σελ. 149!

Και αναρωτιέμαι: κανένας από τους κομπιουτεράδες μαθητές του που τον βοήθησε σ’ αυτό το βιβλίο και του μάζεψε πληροφορίες από ιστοσελίδες της ΝΑΣΑ και αλλού, δεν το πρόσεξε αυτό;

Την αλαζονεία ο Θεός την απεχθάνεται και την τυφλώνει! Και ο Σιαμάκης συνεπαρμένος απ’ την αλαζονεία του, πίστεψε ότι είναι μεγάλος φυσικός και αστρονόμος, που μπορεί να γράψει βιβλία και να καταπλήξει μεγάλους αστρονόμους σαν τον αμερικανό Πάρκερ που βρήκε μετά από υπολογισμούς τον ηλιακό άνεμο το 1958, και επαληθεύτηκε λίγα χρόνια μετά! Γι αυτό μου είπε τότε που ταχυδρομούσε το «Ουρανός και Γη» (τον βοήθησα λίγο στην ταχυδρόμηση), σε όλους τους αμερικανούς αστρονόμους και άλλους ξένους καθηγητές της αστρονομίας, σαν να μονολογούσε : «άντε να δούμε τι θα γίνει». Κι εγώ απορούσα, τι να επιδιώκει άραγε και να ελπίζει. Αυτό έλπιζε λοιπόν! Να πάρουν το βιβλίο του και να θαυμάσουν τις αστρονομικές θεωρίες του! Και δεν κατάλαβε ο αλαζόνας ότι, το βιβλίο του με τέτοια χοντρά λάθη, οι μεν σοβαροί επιστήμονες θα το πετούσαν στο καλάθι των αχρήστων, οι δε άθεοι θα το κρατούσαν για να γελάνε με τις χοντράδες του «χριστιανού φυσικού».

Διότι έπρεπε μαζί με την αστρονομική φιγούρα του, ο Σιαμάκης να βάζει και βιβλικά εδάφια και να μιλάει για τον Θεό παριστάνοντας τον ιεραπόστολο. Και μέσα στον τύφο του φαρισαϊσμού του (τύφος = τύφλωση, πώρωση), δεν μπόρεσε να σκεφτεί ότι δεν κάνει έτσι ένας συνετός χριστιανός επιστήμων.

Ο συνετός και σοφός χριστιανός επιστήμων, πρώτα καταξιώνεται στην επιστήμη του, όποια κι αν είναι αυτή, και αφού καταξιωθεί και γίνει γνωστός για τις ανακαλύψεις του, τότε μπορεί να μιλήσει για τον Θεό. Για να μπορούν και κάποιοι άπιστοι να πουν : «για δες, αυτός που είναι μεγάλος επιστήμων, για να μιλάει για τον Θεό, κάτι ξέρει. Ας τον ακούσουμε». Μόνο τότε λειτουργεί και ιεραποστολικά και δοξάζεται ο Θεός. Ο συνετός χριστιανός επιστήμων δεν μιλάει για τον Θεό στην πρώτη του δημοσίευση. Διότι σκέφτεται πρώτα την δόξα του Θεού, και λέει μέσα του, : «είναι νωρίς να μιλήσω για τον Θεό στην πρώτη εργασία μου. Ας δούμε πώς θα πάει αυτή, και βλέπουμε. Μην κάνω και καμιά επιστημονική γκάφα, και μαζί με το δικό μου ρεζιλίκι, εκθέσω και τον Θεό.».

Αλλά ο Σιαμάκης δεν το σκέφτηκε αυτό. Διότι αυτός σκέφτεται μόνο την δική του δόξα. Τον Θεό τον έχει γραμμένο στα παλιά του παπούτσια. Γι αυτό και ο Θεός τον τύφλωσε και τον άφησε να γίνει ρεζίλι. Διότι και με τις βρισιές και ειρωνείες του εναντίον του παγκοσμίως γνωστού βρετανού θεωρητικού φυσικού Στήβεν Χώκιν, εξέθεσε και την εκκλησία ενώπιον των αστρονόμων. Και γελάνε οι άθεοι αστρονόμοι με τους χριστιανούς και με τις «επιστημονικές» τους γκάφες. Πού να καταλάβει ο βδελυκτός φαρισαίος Σιαμάκης, ότι ο σωστός δάσκαλος προστατεύει την υπόληψη της εκκλησίας, για την οποία έχυσε το αίμα του ο Κύριος. Και ότι δεν έχει δικαίωμα να γίνεται ο ίδιος αιτία για την δυσφήμησή της, όπως λένε και ο Ησαΐας εκ μέρους του Θεού στους ιουδαίους, κι επαναλαμβάνει ο Παύλος: «τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται.», Ησ 52,5, Ρω 2,24.

Ο ΣΙΑΜΑΚΗΣ & Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

SIAMAKIS & THE GENESIS OF THE SOLAR SYSTEM

Ο Σιαμάκης στο βιβλίο του Ο Ουρανός και η Γη σελ. 154-169, δηλαδή σε 15 σελίδες, αναπτύσσει την 2η θεωρία-μανάρι του που αφορά την γένεση του ηλιακού συστήματος, ότι δηλαδή ο ήλιος γέννησε τους πλανήτες. Και πιστεύω πως έβγαλε την θεωρία αυτή βασιζόμενος σ’ ένα ντοκιμαντέρ για τον ήλιο, που το είδε από dvd που του έδωσα εγώ. Το ίδιο ντοκιμαντέρ έκανα προβολή και στη σχολική τάξη όπου δίδασκα ως καθηγητής.

Αλλά το μόνο που καταφέρνει μ’ αυτήν την θεωρία, είναι ν’ αποδείξει ότι αγνοεί έναν από τους μεγαλύτερους νόμους της Φυσικής: τον 2ο θερμοδυναμικό νόμο. Ο οποίος διδάσκεται σήμερα στην Φυσική κατεύθυνσης της Β΄ Λυκείου. Και που λέει ότι η θερμότητα πηγαίνει πάντα, προς μία μόνο κατεύθυνση, από το ζεστό στο κρύο. Βλέπε το σχολικό βιβλίο, 4-12 Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΕΡΜΟΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ (ebooks.edu.gr) .

Και αυτό για την θερμότητα, που είναι τόσο γνωστό και εύκολα κατανοητό σε όλους, έχει ένα σπουδαίο αντίκτυπο. Ότι σ’ ένα γεγονός όπου έχουμε αποκόλληση ή σπάσιμο και απαιτήθηκε ενέργεια γι αυτό, δεν μπορούμε να επαναφέρουμε το σώμα στην αρχική του κατάσταση αν δεν προσφέρουμε την ίση ενέργεια που χάθηκε. Έτσι όταν έχουμε π.χ. το σπάσιμο ενός γυάλινου ποτηριού όπου χάθηκε ενέργεια κατά την κρούση, τα κομμάτια δεν μπορούν από μόνα τους να μας δώσουν ξανά ποτήρι. Θα πρέπει ή να κολλήσουμε τα κομμάτια, οπότε χρειάζεται ενέργεια δική μας και κόλλα, ή να ξαναλιώσουμε τα κομμάτια ώστε να ξαναφτιάξουμε νέο ποτήρι αλλά μ’ ενέργεια που θα προσδώσουμε πάλι εμείς στο σύστημα, δηλ. θέρμανση. Βλέπε το σχολικό βιβλίο, 4-4 ΑΝΤΙΣΤΡΕΠΤΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ (ebooks.edu.gr) .

Επομένως από μια έκρηξη δυναμίτη, δεν μπορούμε να πάρουμε τον ίδιο δυναμίτη ξανά, γιατί κάηκε κι έγινε στάχτη, και από τα σκέτα αποκαΐδια που πετάει το ξύλο που καίγεται και απ’ τα κάρβουνά του, δεν μπορούμε να πάρουμε ξανά ακέραιο ξύλο, και από την σκέτη σκουριά δεν μπορούμε να ξαναπάρουμε σίδηρο στην αρχική του μορφή διότι η σκουριά είναι οξειδωμένος σίδηρος που αποσαθρώθηκε. Έτσι και από τα προϊόντα ενός εργοστασίου, δεν μπορούμε να πάρουμε εργοστάσιο. Γενικά από την σκέτη αταξία, δεν μπορούμε να πάρουμε τάξη και οργάνωση.

Γι αυτό και ο 2ος θερμοδυναμικός νόμος ταυτίζεται με την έννοια της εντροπίας ή αταξίας. Η εντροπία είναι η έννοια που μπήκε στην φυσικοχημεία, για να μετρηθεί η αταξία. Και ο νόμος που διέπει την εντροπία είναι, ότι σε κάθε αυθόρμητη μεταβολή σ’ ένα απομονωμένο σύστημα – δηλαδή σε σύστημα που δεν μπορεί να δεχτεί εξωτερική ενέργεια –, η εντροπία μόνο αυξάνεται, διότι αυξάνεται η αταξία και αποδιοργάνωση του συστήματος. Έτσι, ο σίδηρος σκουριάζει αυθόρμητα, και οι ζωντανοί οργανισμοί κάνουν τον κύκλο τους και πεθαίνουν. Το αντίστροφο δεν μπορεί να γίνει αυθόρμητα. Αυτό είναι γνωστό και ως βέλος του χρόνου που δείχνει πάντα μόνο μια κατεύθυνση. Βλέπε το σχολικό βιβλίο, 4-14 ΕΝΤΡΟΠΙΑ (ebooks.edu.gr) .

Και γνωρίζουμε καλά ότι όλα τ’ αστέρια που είναι ήλιοι όπως και ο δικός μας, έχουν μέσα τους τεράστια παραγωγή ενέργειας (πυρηνικής), την οποία και ακτινοβολούν προς τα έξω, γι αυτό και λάμπουν. Έτσι κι από τον ήλιο που έχει εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας στον πυρήνα του, όταν πετάγεται από την επιφάνειά του φλεγόμενο υλικό σαν σιντριβάνια που ανεβαίνουν σ’ ένα μεγάλο ύψος και μετά ξαναπέφτουν στην επιφάνεια του ήλιου, και λέγονται προεξοχές (prominences), αυτά είναι μόνο πλάσμα, δηλ. υλικό σε υψηλή θερμοκρασία που αποτελείται από γυμνούς πυρήνες υδρογόνου και ηλίου, με τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια που έχουν αποσπαστεί να αναμοχλεύονται συνεχώς. Και όπως το φαγητό στην κατσαρόλα που βρίσκεται σε κατάσταση βρασμού και χάνει συνεχώς ατμούς, έτσι και το πλάσμα χάνει συνεχώς ηλεκτρόνια και πρωτόνια και ιοντισμένα στοιχεία που διαφεύγουν στο διάστημα υπό μορφή ηλιακού ανέμου.

Και όλα αυτά τα προϊόντα και φαινόμενα που βλέπουμε στην επιφάνεια του ήλιου (φωτόσφαιρα) και στην κορώνα του, και το υλικό του πλάσματος, δεν είναι παρά «το φαγητό που μαγειρεύεται», και δεν έχουν σχέση με την πηγή της ενέργειας που βρίσκεται στον πυρήνα του ήλιου, όπως και η κατσαρόλα με το φαγητό δεν έχει σχέση με την εστία που δίνει την φωτιά και την ενέργεια για να μαγειρέψουμε. Η πηγή της ενέργειας και τα προϊόντα του «μαγειρέματος» είναι 2 τελείως διαφορετικά πράγματα που δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε. Παρόμοια, το τηγμένο υλικό ενός ηφαιστείου αν ψυχθεί, θα μας δώσει μια κοινή και κρύα πέτρα, και ποτέ πηγή ενέργειας και θερμότητας.

Ηλιακή προεξοχή (prominence) όπως τραβήχτηκε με κάμερα υπεριωδών ακτίνων. Στη φωτό μπήκε ο Δίας και η Γη για σύγκριση μεγέθους. Solar prominence - Wikipedia . By NASA Goddard Space Flight Center - Solar Dynamics Observatory, Public Domain. https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=33910113

Στους αστέρες όπως είναι ο ήλιος με τις τεράστιες θερμοκρασίες, δεν μπορεί να υπάρξει υλικό σε στοιχειωμένη μορφή (ολοκληρωμένη μορφή ως στοιχείο ή ως χημική ένωση) γιατί η θερμότητα το διαλύει διασπώντας τους χημικούς δεσμούς. Διασπάει και τους ηλεκτροστατικούς δεσμούς (Coulomb) που συγκρατούν τα ηλεκτρόνια κοντά στον πυρήνα απογυμνώνοντας τους πυρήνες των ελαφρών στοιχείων και αποσπώντας πολλά ηλεκτρόνια των βαριών στοιχείων, κι έτσι δημιουργεί το σύνολο των φορτισμένων ηλεκτρονίων, πρωτονίων και ιόντων που λέγεται πλάσμα.

Το πλάσμα όμως κρατιέται στον ήλιο λόγω της βαρυτικής έλξης του, η οποία δεν αφήνει την μάζα του να φύγει, γι αυτό και τα σιντριβάνια (προεξοχές) ξαναπέφτουν στην επιφάνεια. Παρά μόνο αφήνει τον ηλιακό άνεμο (solar wind) να ξεφύγει σαν ατμό. Πρόκειται για το ίδιο φορτισμένο υλικό του πλάσματος που πετιέται σε ελάχιστη ποσότητα σαν σταγονίδια, και δια μέσου των δυναμικών γραμμών των μαγνητικών πεδίων που σχηματίζονται, κατευθύνονται προς τα έξω υπερνικώντας την βαρύτητα του ήλιου.

Η δυνατότητα διαφυγής των φορτισμένων σωματιδίων βασίζεται στην αρχή της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής και γενικά στα φαινόμενα του ηλεκτρομαγνητισμού που ανακάλυψε ο Faraday (19ος αι.), και στην ίδια αρχή βασίζονται και οι επιταχυντές σωματιδίων. Και τα όμορφα φαινόμενα που βλέπουμε στην αρκτική και ανταρτική ζώνη ως βόρειο και νότιο σέλας αντίστοιχα, αποτελούν συνέπεια της ίδιας αρχής, καθώς μερικά απ’ τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου που περνούν μέσα απ’ το μαγνητικό πεδίο της γης, εγκλωβίζονται στις δυναμικές γραμμές του (και όχι απ’ τη βαρύτητα της γης) και κατευθύνονται στους 2 μαγνητικούς πόλους όπου αλληλεπιδρούν με τα ιόντα της ανώτερης ατμόσφαιρας (ιονόσφαιρας) κι εκπέμπουν ορατή ακτινοβολία σχηματίζοντας τα σέλατα.

Το νότιο σέλας πάνω απ’ την Ανταρκτική και λίγο προς τη μεριά της Αυστραλίας, όπως φαίνεται από δορυφόρο. Aurora - Wikipedia , By NASA - IMAGE Spacecraft Pictures Aurora : Image of the Day, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=735517

Επομένως η συμπυκνωμένη μάζα του υλικού που λέει ο Σιαμάκης ότι μπορεί ν’ αποσπαστεί απ’ τον ήλιο, είναι μόνο προϊόν της φαντασίας του και είναι αδύνατον να συμβεί!   

Ας υποθέσουμε όμως ότι θα μπορούσε ν’ αποσπαστεί το υλικό αυτό που έχει μάζα όσο ένας μεγάλος πλανήτης. Πάλι όμως δεν μπορεί έτσι να δημιουργηθεί πλανήτης. Διότι η συμπυκνωμένη αυτή μάζα χάνει συνεχώς θερμότητα μέσα στο κρύο και παγωμένο περιβάλλον μακριά απ’ την πηγή ενέργειας του ήλιου και  ψύχεται πολύ γρήγορα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ο κοντινότερος πλανήτης στον ήλιο που είναι ο Ερμής, έχει θερμοκρασία επιφάνειας στην σκοτεινή μεριά του 180ο Κελσίου υπό το μηδέν! Πολύ γρήγορα λοιπόν το κομμάτι αυτό της ύλης θα πάγωνε και θα γινόταν μια ξερή πέτρα.

Τέτοιες ξερές και ακανόνιστες πέτρες είναι οι 2 δορυφόροι του Άρη, Φόβος και Δείμος, των οποίων το πέτρωμα είναι παρόμοιο με των αστεροειδών. Όλ’ αυτά είναι σπασμένα και πετρώδη κομμάτια από πλανήτες, και ποτέ φυσικά από αστέρες.

Ο δορυφόρος του Άρη Φόβος (Phobos) . imaged by the Mars Reconnaissance Orbiter , Moons of Mars - Wikipedia , By NASA / JPL-Caltech / University of Arizona - http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA10368, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=5191977

Ο δορυφόρος του Άρη Δείμος (Deimos). imaged by the Mars Reconnaissance Orbiter Moons of Mars - Wikipedia , By NASA/JPL-caltech/University of Arizona - http://marsprogram.jpl.nasa.gov/mro/gallery/press/20090309a.html, Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6213773

Και αν αυτές οι ποσότητες υλικού τύχει και αποκτήσουν ταχύτητα διαφυγής όπως λέει, και αποσπαστούν από την βαρύτητα του ήλιου, δεν μπορούν να μας δώσουν τους πλανήτες. Διότι οι πλανήτες όλοι όπως έχει διαπιστωθεί – εκτός από τον Πλούτωνα – έχουν μεγάλη θερμοκρασία στο εσωτερικό τους, αλλά και αρκετοί δορυφόροι τους, όπως η Σελήνη μας, και η Ιώ του Δία, και ο Τρίτωνας του Ποσειδώνα, έχουν ηφαίστεια στην επιφάνεια. Μάλιστα της Ιούς είναι σήμερα ενεργά κι έχουν φωτογραφηθεί οι εκρήξεις τους και η εκροή λάβας απ’ τις διαστημοσυσκευές που έχουμε στείλει. Επίσης στους μικρούς πλανήτες οι κρατήρες ηφαιστείων είναι ορατοί, και μάλιστα ο Άρης έχει και το μεγαλύτερο βουνό-ηφαίστειο στο ηλιακό σύστημα, ονόματι Όλυμπος με ύψος 27 χλμ., όσο 3 δικά μας Έβερεστ.

Το ηφαίστειο Tvashtar της Ιούς που πετάει τη λάβα 330 χλμ, ψηλά. Σύνθεση 5 συνεχόμενων φωτό απ’ το New Horizon spacecraft μας δείχνει την εικόνα σαν βίντεο. Io (moon) - Wikipedia , By The original uploader was Serendipodous at English Wikipedia. - http://www.planetary.org/blog/article/00000972/http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA09665Originally from en.wikipedia; description page is/was here., Public Domain, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=2229412

Άλλωστε το ίδιο εννοεί κι ο Σιαμάκης όταν αναφερόμενος στους 4 γιγαντοπλανήτες, μιλάει για “βρασμό” και “πλάσμα που αναδύεται απ’ τον πυρήνα”(σελ. 35). Και για την γη καταλάβαινε από μικρός όπως μας έλεγε, ότι είναι σαν μικρός αστέρας με σκληρό περίβλημα, αφού παράγει τηγμένο υλικό που βγαίνει απ’ τα ηφαίστεια. Γιατί μετά από τόσες δεκαετίες λέει άλλα; Ξέχασε αυτά που έλεγε; Αυτά παθαίνει κάποιος όταν τον τυλίγει η αλαζονεία και παριστάνει τον επιστήμονα!

Η ενέργεια που έχουν τα ουράνια σώματα στο εσωτερικό τους, είναι δική τους από κατασκευής. Από το πλάσμα του ήλιου και γενικά των αστέρων, δεν γίνεται να πάρουμε πλανήτες-εργοστάσια. Απαγορεύεται από τον 2ο θερμοδυναμικό νόμο. Άλλο το πλάσμα που είναι προϊόν της υπερβολικής θέρμανσης, και άλλο η πηγή ενέργειας που δίνει την θέρμανση.

Αλλά σ’ αυτό το λάθος του ο Σιαμάκης έχει κάτι κοινό με τους άθεους επιστήμονες που θεωρούν ότι το σύμπαν έγινε από μόνο του. Διότι και οι άθεοι αυτοί καταπατούν τον 2ο θερμοδυναμικό νόμο. Αλλ’ αυτοί ντύνουν την άθεη θεωρία τους μ’ επιστημονικό καμουφλάζ λέγοντας ότι, τ’ αστέρια γεννιούνται από νέφη αερίων και σκόνης, και προσθέτουν δήθεν συμπυκνώσεις, πιέσεις, θερμότητα, κλπ.. Και χρησιμοποιούν και επιστημονικοφανείς όρους όπως πρωταστέρας, νεαρό άστρο, ενήλικο άστρο κλπ.. Ενώ όλα αυτά απαγορεύονται από τον παραπάνω νόμο. Διότι όπως η σκόνη από μόνη της δεν μπορεί να συνθέσει ορυκτά και πετρώματα, έτσι κι απ’ τα σκέτα και σκόρπια νέφη αερίων δεν μπορούμε να πάρουμε εργοστάσια θερμοπυρηνικών αντιδράσεων όπως είναι τ’ αστέρια.

Όταν ο διάσημος φυσικός Στήβεν Χώκιν ρωτήθηκε σχετικά για τον 2ο θερμοδυναμικό νόμο που αντιτίθεται στις σύγχρονες θεωρίες περί Μεγάλης Έκρηξης (Bing Bang) κι επακόλουθης τυχαίας δημιουργίας του σύμπαντος με την απόλυτη αρμονία των δισεκατομμυρίων γαλαξιών που βλέπουμε, απάντησε ότι «κατά τον χρόνο έναρξης του σύμπαντος, πιθανόν να ίσχυαν διαφορετικοί νόμοι»!

Βλέπετε πως υπεκφεύγουν οι επιστήμονες την αλήθεια και αποδεικνύουν έτσι το αδιέξοδο των θεωριών τους;

Δεν τους κατηγορούμε όμως που δεν πιστεύουν στο Θεό, είναι δικαίωμά τους. Τους κατηγορούμε διότι χρησιμοποιούν την επιστήμη για να στηρίξουν την αθεΐα τους. Και ν’ αποδείξουν έτσι την ανυπαρξία του Θεού. Ότι όλα δηλαδή μπορούν να γίνουν από μόνα τους, αυτόματα, σαν την αυτόματη γένεση του Δαρβίνου, και άρα δεν χρειάζεται να υπάρχει Θεός. Ο Σιαμάκης όμως δεν έπρεπε να κάνει το ίδιο λάθος, αφού φέρεται ως χριστιανός και μάλιστα ως δάσκαλος του ευαγγελίου.

Διότι ακόμα κι αν δεν ίσχυε ο 2ος θερμοδυναμικός νόμος, πάλι εμείς οι χριστιανοί οφείλαμε να αρκούμαστε στα λόγια της Γραφής που λέει ότι, ο Θεός έφτιαξε τους φωστήρες (=αστέρια) και τους έβαλε στο στερέωμα (=ουρανό), Γε 1,14. Και εννοεί όλα τα ουράνια σώματα φυσικά, και ότι δεν άφησε κάτι για να γίνει μόνο του μετά. Διότι αν μας επιτρεπόταν να φτιάξουμε θεωρίες για την γένεση του ηλιακού συστήματος, τότε θα μπορούσαμε να πλάθουμε θεωρίες και για την γένεση της ζωής. Δηλαδή πώς σχηματίστηκαν τα κύτταρα, οι πρωτεΐνες, τ’ αμινοξέα, και δεν συμμαζεύεται, ακριβώς όπως κάνουν και οι άθεοι δαρβινιστές.

Θα μπορούσαμε οι χριστιανοί να πλάθουμε θεωρίες, μόνο όταν η Βίβλος δεν έγραφε αυτές τις υπέροχες λεπτομέρειες για την γένεση του σύμπαντος, της γης και της ζωής. Μόνο όταν θα έγραφε ότι ο Θεός, έφτιαξε την ύλη – έτσι γενικά και αόριστα – και την ευλόγησε αφήνοντάς την να εξελιχθεί από μόνη της. Μόνο τότε θα μπορούσαμε όχι μία, αλλά χιλιάδες θεωρίες να πλάσουμε και για τους αστέρες, και για τους πλανήτες, και για την ζωή. Και θα ήμασταν μέσα στα πλαίσια της Βίβλου όχι μόνο εμείς, αλλά και οι άθεοι. Αλλ’ ο σοφός Θεός που τα φρόντισε όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, δεν είναι εγωιστής που ότι κάνει το κάνει μόνο για δική του ικανοποίηση χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Ο Θεός είναι και καλός πατέρας και καλός δάσκαλος, που επειδή αγαπάει τα παιδιά του, τα μαθαίνει όλες τις λεπτομέρειες των πράξεών του, για να τον μιμούνται στην συμπεριφορά, ώστε να είναι ειλικρινή και φανερά κι εκείνα σε όλες τις πράξεις τους, και να δείχνουν αγάπη, όπως λέει κι ο ψαλμωδός :

«ᾄσατε αὐτῷ ᾆσμα καινόν, καλῶς ψάλατε αὐτῷ ἐν ἀλαλαγμῷ. 4 ὅτι εὐθὴς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, καὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πίστει· 5 ἀγαπᾷ ἐλεημοσύνην καὶ κρίσιν, τοῦ ἐλέους Κυρίου πλήρης ἡ γῆ. 6 τῷ λόγῳ τοῦ Κυρίου οἱ οὐρανοὶ ἐστερεώθησαν καὶ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ πᾶσα ἡ δύναμις αὐτῶν· 7 συνάγων ὡσεὶ ἀσκὸν ὕδατα θαλάσσης, τιθεὶς ἐν θησαυροῖς ἀβύσσους. 8 φοβηθήτω τὸν Κύριον πᾶσα ἡ γῆ, ἀπ᾿ αὐτοῦ δὲ σαλευθήτωσαν πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην· 9 ὅτι αὐτὸς εἶπε καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν. 10 Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων· 11 ἡ δὲ βουλὴ τοῦ Κυρίου εἰς τὸν αἰῶνα μένει, λογισμοὶ τῆς καρδίας αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεάν.», Ψα 32,3-11. 

Ο ψαλμός λέει ότι όλα τα έργα του Κυρίου έγιναν με πίστη (= βεβαιότητα, εγγύηση, τιμιότητα, εμπιστοσύνη, λεξικό LSK), και δείχνει ότι όλα είναι φανερά και ειλικρινή, όπως είναι η αγάπη του και το έλεός του. Συνεχίζουμε την μετάφραση απ’ τον στίχο 6:

«Αφού Αυτός έφτιαξε τους ουρανούς και όλα όσα έχουν αυτοί, με μόνο τον λόγο Του. Μάζεψε τα νερά όπως βάζει κάποιος νερό σε δερμάτινο δοχείο (ασκό), και τους αχανείς βυθούς (αβύσσους) τους αποθήκευσε. Αυτός είπε κι έγιναν όλα, έδωσε εντολή και κτίσθηκαν. Αυτός χαλάει τις σκέψεις και τα σχέδια εθνών και αρχηγών, την δική Του σκέψη του όμως, την κρατάει σταθερή και φανερή, ώστε να την γνωρίζουν όλες οι γενιές των ανθρώπων.».

Ο Σιαμάκης που φέρεται ως υπερασπιστής της Βίβλου, δεν είχε την σύνεση και την στοιχειώδη χριστιανική πίστη για να καταλάβει, ότι σ’ εμάς τους χριστιανούς δεν επιτρέπεται ν’ ασχολούμαστε με γενέσεις που ο Κύριος έκανε και τελείωσε, και μας τις άφησε γραπτές ως αιώνια διδακτική ιστορία και παρακαταθήκη, για να διδασκόμαστε την τέλεια δημιουργία. Κι εκείνα τα ωραία και θαυμάσια που μας επιτρέπονται είναι ν’ ανακαλύπτουμε και να περιγράφουμε φαινόμενα και νόμους που διέπουν την λειτουργία της, και να τα διδάσκουμε ως επιστήμη στα παιδιά μας και στους μαθητές μας.

Επιπλέον ο Σιαμάκης ξέχασε, τότε που δημοσίευε την ερμηνεία του με σχόλια στην Γένεση – πριν το 1980 στο περιοδικό Απολύτρωσις της ομώνυμης Αδελφότητας, με τ’ όνομα του Σάκκου – τ’ όμορφο παράδειγμα με το ρολόι, που έφερνε για την δημιουργία. Ότι όλο το σύμπαν είναι όπως ένα ρολόι, το οποίο ο κατασκευαστής Θεός το φτιάχνει σε χρόνο δικό του, τον κατασκευαστικό χρόνο, και μετά το αφήνει να δουλεύει σε άλλο χρόνο, τον λειτουργικό. Πώς λοιπόν έρχεται σήμερα και λέει άλλα;

Αλλ’ ο Σιαμάκης που φέρεται ως ο καλός διδάσκαλος και κήρυκας του θελήματος του Θεού που διαβάζει την Γραφή, δεν είδε την δήλωση στον παραπάνω ψαλμό, ότι ο Θεός την βουλή του δεν την αλλάζει. Και θέλει και τα παιδιά του να είναι έτσι. Και να μην αλλάζουν αυτά που λένε, μόνο και μόνο για την εγωιστική αυτοπροβολή τους.

Έτσι λοιπόν ο «δάσκαλος του ευαγγελίου» Κωνσταντίνος Σιαμάκης σήμερα πρόδωσε τις παλιές του απόψεις, και μαζί μ’ αυτές και τον Θεό. Διότι δεν χρειάζεται και δεν πρέπει, να διυλίζουμε τον κώνωπα για να παραστήσουμε τους επιστήμονες. Αυτά τα κάνουν αυτοί που νομίζουν ότι έχουν επιστημονικές απόψεις για την δημιουργία, ενώ αγνοούν θεμελιώδεις νόμους και τεχνικές της φυσικής που διδάσκονται στα σχολεία. Και σ’ αυτήν την παγίδα και τύφλωση τον έριξε ο Θεός, που σαν καρδιογνώστης έβλεπε το μικρόβιο της αλαζονείας που είχε από πάντα ο Σιαμάκης.

Εμάς τους μαθητές του μπορεί να μας ξεγελούσε τόσα χρόνια με τα φιλολογικά και θεολογικά «πυροτεχνήματα» – που δεν παρείχαν καμιά πνευματική ωφέλεια – ώστε να θαμπωθούμε, και να μην βλέπουμε τα εγκλήματά του. Αλλά τον Θεό δεν τον ξεγέλασε ποτέ. Και το ρεζίλεμα του αντίχριστου Σιαμάκη ο Θεός το έχει αρχίσει ήδη.