Θεσσαλονίκη  2-9-16

Στην Καινή Διαθήκη και συγκεκριμένα στην Αποκάλυψη, ο συγγραφέας της και μαθητής του Χριστού ευαγγελιστής Ιωάννης, μας δίνει ανάγλυφα μια εικόνα μάχης (Απ 12,7-12):

  "7 Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, 8 καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ. 9 καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ' αὐτοῦ ἐβλήθησαν. 10 καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν· Ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἐβλήθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός. 11 καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου. 12 διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς σκηνοῦντες· οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει."

Η γλώσσα του Ιωάννη αν και αρχαία είναι πολύ απλή και βατή ακόμα και σήμερα, και δεν χρειάζεται μετάφραση.Η εικόνα της περικοπής αυτής μας δίνει στο τέλος 2 συμπεράσματα, ένα ευχάριστο κι ένα δυσάρεστο. Το ευχάριστο είναι ότι ο αρχάγγελος Μιχαήλ με τους αγγέλους του νικάει τον Διάβολο και τους δαιμονικούς αγγέλους του στον ουρανό, και τους τρέπει σε φυγή. Το δυσάρεστο είναι ότι ο Διάβολος με τους δαίμονές του καταφεύγουν στην γη, και όντας θυμωμένος εξ αιτίας της ουράνιας ήττας του, ορμάει στην γη βάζοντας τα δυνατά του αφού γνωρίζει ότι έχει λίγο χρόνο για δράση.Η μάχη αυτή ερμηνεύεται από τους περισσότερους ερμηνευτές αρχαίους και νεωτέρους ως εξής :Ο αρχάγγελος Μιχαήλ και οι άγγελοί του, που είναι λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα απ' τον Θεό (Εβ 1,14), δίνουν μάχη με τον Διάβολο ή Σατανά (εβραϊκή λέξη σατάν (= αντιρρησίας), και δείχνει τον πρώτο άγγελο που αμφισβήτησε τον δημιουργό του Θεό και κατέφυγε στο σκοτάδι δηλ. μακριά από την αρχική και φωτεινή δόξα του, ενώ η λέξη διάβολος είναι ελληνική και βγαίνει απ’ το ρήμα διαβάλλω (= κατηγορώ ψευδώς), γι αυτό και τον ονομάζει κατήγορο των αδελφών που τους κατηγορεί ημέρα και νύκτα δηλ, συνεχώς) και τους αγγέλους του (που έγιναν κι αυτοί αντιρρησίες και ακολούθησαν τον Σατανά, (Β΄ Πε 2,4, Ιδ 6).  Η μάχη αυτή είναι συνεχής και ακατάπαυστη και πνευματική, και δεν έχει να κάνει με σάρκα και αίμα (Εφ 6,12). Έχει να κάνει με τις ψυχές των ανθρώπων που προστατεύονται από τους αγίους αγγέλους του Θεού, και παρατάνε αυτήν την προστασία μόνο εφόσον το θέλουν για χάρη του εγωισμού των. Δηλαδή για χάρη των φιλοδοξιών, ανέσεων, και γήινων απολαύσεων στα οποία τους παρασύρει ο Διάβολος πείθοντάς τους ότι τα αξίζουν, επειδή δήθεν είναι καλύτεροι απ' τους άλλους, και η ζωή είναι μόνο η γήινη και δεν υπάρχει άλλη, και Θεός δεν υπάρχει, κι αν υπάρχει Θεός, σίγουρα κάποτε τους έχει αδικήσει όπως έχει αδικήσει τόσους και τόσους ανθρώπους που υποφέρουν ή που έχουν πεθάνει νέοι, οπότε γιατί να πιστεύουν σε τέτοιο Θεό; Τους πείθει λοιπόν ν’ αμαρτήσουν όσο μπορούν περισσότερο!

Ο ουρανός δεν είναι το πραγματικό πεδίο της μάχης, αλλά το κερδισμένο πεδίο απ' τον Μιχαήλ και τους αγγέλους του και αντιπροσωπεύει τον τόπο της ειρήνης και χαράς των ανθρώπων που "νίκησαν με το αίμα του αρνίου (Ιησού Χριστού)". Κι έτσι ο Διάβολος δεν έχει καμιά εξουσία στον ουρανό. Αλλά και στην γη η εξουσία του είναι μόνο στους ανθρώπους που θα ενδώσουν στο απατηλό ψέμμα του Διαβόλου. Αλλά το αίμα του Ιησού Χριστού που χύθηκε στον σταυρό για τις αμαρτίες όλου του κόσμου, είναι πολύ δυνατότερο απ' τον Διάβολο, και σβήνει τις αμαρτίες του ανθρώπου, αρκεί να το θελήσει και να μετανοήσει, και να εξομολογηθεί, όσο μεγάλα αμαρτήματα κι αν διέπραξε. Και επιπλέον ο Κύριος δήλωσε τον λίγο χρόνο που μένει μέχρι την τελική κρίση, οπότε και θα έρθει το τέλος του πονηρού Διαβόλου και των πονηρών αγγέλων του (Μθ 24,29-33 και 25,41). Συνεπώς ο Διάβολος που είναι πληγωμένο θηρίο αφού με την Πρώτη παρουσία του και ακολούθως με την σταύρωση και την ανάστασή του ο Χριστός, του κατάφερε καίριο χτύπημα στο κεφάλι (Γε 3,15, Λκ 10,18) και βλέπει το τέλος του να πλησιάζει, προσπαθεί όπως θα λέγαμε "με νύχια και με δόντια" να παρασύρει στην αμαρτία όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Ακόμα και τους εκλεκτούς, δηλαδή τους μέχρι τώρα πιστούς (Μθ 24,11-12 και 24). Και αλίμονο σ' αυτούς που θα τους καταφέρει. 

Το νόημα της ερμηνείας αυτής περικλείει συνοπτικά και το νόημα όλης της Καινής Διαθήκης, απεικονίζοντας την πάλη των ανθρώπων με τον πονηρό Διάβολο. Και παρόλο που ο άνθρωπος έχει κάποιον άγγελο φωτός να τον προστατεύει, σύμφωνα με την περικοπή μπορεί να νικήσει μόνο με 2 όπλα. Το αίμα του αρνίου (Χριστού) που είναι πάντα στην διάθεσή του, και τον λόγο της μαρτυρίας του που είναι το ζητούμενο. Μαρτυρία ή μαρτύριο είναι το στοιχείο της κατάθεσής του (και αργότερα έφτασε να σημαίνει μαρτύριο (= βασανιστήριο) από τις μαρτυρικές καταθέσεις των χριστιανών στους διωγμούς [ότι δεν αρνούνται τον Χριστό], που τις πλήρωναν με βασανιστήρια μέχρι και θάνατο όπως λέει και η παραπάνω περικοπή στον στίχο 11).

Αυτό λοιπόν που ζητείται απ' τους ανθρώπους είναι η κατάθεσή τους, η ομολογία τους, η ειλικρινής συντριβή λόγω της ενοχής τους, ότι "ναι, είμαι ένοχος για πολλά παραπτώματα" όπως λέει ο απ. Ιάκωβος (Ια 3,2), και η ομολογία της πίστης τους στο όνομα του Χριστού, ότι "ναι, ο σωτήρας μου είναι μόνο ο Ιησούς Χριστός" (Πρξ 2,38, Κλ 2,13-14, Φπ 2,5-11, Εφ 1,20,23, Ρω 3,22-25, Β΄Κο 5,17,21, Α΄Πε 1,18,21, Α΄Ιω 2,1-2, Απ 1,5). Η συντριβή όμως αυτή πρέπει να είναι συνεχής και να μην επαναπαυόμαστε ποτέ ότι κάναμε το χρέος μας απέναντι στον Θεό, σύμφωνα και με την παραβολή του δούλου που γυρίζει απ' το χωράφι, (Λκ 17,7-10). Και να προσέχουμε την υγιή διδασκαλία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που έχει μεταδοθεί μέσω των προφητών και αποστόλων και έχει αποτυπωθεί μέσα στην Αγία Γραφή. Αυτά τα βιβλία της Γραφής είναι που γράφτηκαν για την διδασκαλία μας, και που στηρίζουν την υπομονή μας και αποτελούν την παρηγοριά μας (Ρω 15,4). Κι όπως λέει ο μεγάλος πατέρας της Εκκλησίας μας Μ. Αθανάσιος - που πολέμησε όντας διάκονος ακόμα την πρώτη και μεγάλη αίρεση του Αρειανισμού που εμφανίστηκε 10 χρόνια αμέσως μετά που σταμάτησαν οι διωγμοί των χριστιανών - που αποστόμωσε τους Αρειανούς κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο (325) φέρνοντας μόνο χωρία της Γραφής, (με αποτέλεσμα να καταδικαστούν και ο Άρειος και οι οπαδοί του και η διδασκαλία του που έλεγε ότι ο Χριστός σαν Υιός δεν είναι ίσος με τον Πατέρα Θεό αλλά είναι κτίσμα του Πατέρα του), λέει λοιπόν σ’ ένα έργο του όπου ονομάζει και απαριθμεί τα γνήσια βιβλία της Αγίας Γραφής : "Αυτά τα βιβλία είναι οι πηγές του σωτηρίου" (Μ. Αθανασίου ΛΘ΄ Εορταστική Επιστολή, 367). 

Κι επειδή ουκ ολίγοι διδάσκαλοι και ποιμένες όπως ο Άρειος που ήταν πρεσβύτερος, εμφανίστηκαν στην ιστορία της Εκκλησίας να θέλουν να περάσουν την δική τους γραμμή λόγω της αλαζονείας τους, παρασυρόμενοι απ' τον πατέρα τους και πατέρα του ψεύδους Διάβολο (Ιω 8,44) ότι δήθεν είναι πιστότεροι και καλύτεροι απ’ τους άλλους και άρα οι άλλοι πρέπει να κάνουν υπακοή σ’ αυτούς, στρεβλώνοντας την ορθή ερμηνεία της Γραφής και γενόμενοι έτσι παραχαράκτες του λόγου του Θεού και άρα βλάσφημοι κατά του Αγίου του Πνεύματος, γι αυτό η Εκκλησία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού επαναλαμβάνει συνεχώς τα λόγια του, και τα λόγια των αποστόλων και των προφητών : "Προσέχετε από τους πλάνους και αντίχριστους που είναι λύκοι με μορφή προβάτου (Μθ 7,15, Μρκ 13,22, Πρξ 20,29)". "Διότι και τώρα ακόμη υπάρχουν πολλοί αντίχριστοι (Α΄ Ιω 2,18). Έτσι λοιπόν σύμφωνα με την Γραφή, αντίχριστοι ή ψευδόχριστοι ή ψευδοπροφήτες (Μθ 24,24), είναι εκείνοι οι δάσκαλοι και ποιμένες της Εκκλησίας που παραχαράζουν με διάφορα κόλπα την υγιή διδασκαλία του Ευαγγελίου του Χριστού, για να ελκύσουν τους πιστούς και να τους έχουν υποχείριά τους. Το κίνητρό τους μπορεί να είναι μόνο η ικανοποίηση της φιλοδοξίας και αλαζονείας τους ή και άλλα έμμεσα κέρδη ή οφέλη.   
Πώς μπορούμε λοιπόν να καταλάβουμε τους αντίχριστους για να τους αποφύγουμε;

Μόνο αν τους εξετάσουμε με το φίλτρο της Αγίας Γραφής. Διότι οι απόστολοι σαφώς αναφέρονται στα χαρακτηριστικά τους, και τους διακρίνουν σε 2 κατηγορίες. 1) Σ’ αυτούς που για να περάσουν τα κόλπα τους κολακεύουν τους μαθητές με ωραία λόγια, και πολλές φορές πορίζονται απ’ αυτούς χρηματικά ή άλλα οφέλη (Ρω 16,18, Β΄Κο 7,2).2).  Και 2) Σ’ αυτούς που παριστάνουν τους πολύ πιστούς και τηρητές του θελήματος του Θεού όπως ήταν οι φαρισαίοι, έχουν αυστηρές αρχές και απαιτούν καταπιεστικά απ’ τους μαθητές διάφορες πρακτικές που αν δεν τις κάνουν αντιμετωπίζονται με ψυχρότητα ή και διωγμό. Τέτοιοι ήταν οι φαρισαίοι που ελέγχθηκαν απ' τον Χριστό και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, και οι ιουδαΐζοντες χριστιανοί δάσκαλοι που ανάγκαζαν τους χριστιανούς εξ εθνών να περιτέμνονται, και ελέγχονται απ' τον Παύλο όπως θα δούμε παρακάτω. 
Όταν λοιπόν οι αντίχριστοι στην δραστηριότητά τους εμφανίζουν χρηματικά κέρδη ή οφέλη είναι εύκολο ν’ αναγνωριστούν.Αν έχουν όμως σαν κίνητρο μόνο την προσωπική τους φιλοδοξία, που πολλές φορές προσπαθούν να την κρύψουν, τότε είναι δύσκολο να τους καταλάβει κάποιος τουλάχιστον στην αρχή. Γι αυτό, αυτός ο τύπος αντίχριστου είναι πιο ύπουλος και πιο επικίνδυνος. Αν επιπλέον διαθέτει προσόντα όπως ρητορική, ή και θεολογικές και άλλες επιστημονικές γνώσεις, τότε καθίσταται από τους πλέον διαβολικούς και επικίνδυνους της εκκλησιαστικής ιστορίας. Όμως ο Κύριος που μας άφησε την Γραφή του για να διδασκόμαστε, μας δείχνει κι εδώ τον δρόμο της ασφάλειας. 

         Ο απ. Παύλος στην Β΄ Επιστολή του στους Κορίνθιους, αντιπαραβάλει τον εαυτό του και τους συνεργάτες του αποστόλους με κάποιους ιουδαίους χριστιανούς δασκάλους που παριστάνουν τους εαυτούς τους πιο γνήσιους απ' τον Παύλο, και λέει : 
          "Οὐ γὰρ τολμῶμεν ἐγκρῖναι ἢ συγκρῖναι ἑαυτούς τισιν τῶν ἑαυτοὺς συνιστανόντων· ἀλλὰ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς ἑαυτοὺς μετροῦντες καὶ συγκρίνοντες ἑαυτοὺς ἑαυτοῖς οὐ συνιοῦσιν. 13 ἡμεῖς δὲ οὐχὶ εἰς τὰ ἄμετρα καυχησόμεθα, ἀλλὰ κατὰ τὸ μέτρον τοῦ κανόνος οὗ ἐμέρισεν ἡμῖν ὁ Θεὸς μέτρου, ἐφικέσθαι ἄχρι καὶ ὑμῶν" (Α΄ Κο 10,12-13). Και κατόπιν λέει : 
"Ὁ δὲ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω· 18 οὐ γὰρ ὁ ἑαυτὸν συνιστῶν, ἐκεῖνός ἐστι δόκιμος, ἀλλ' ὃν ὁ Κύριος συνίστησιν." (Α΄ Κο 10,17-18).
Βάζουμε την μετάφραση του Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα για τα παραπάνω λόγια του Παύλου:
  "Πράγματι δεν έχομεν την τόλμην να συναριθμήσωμεν τους ευατούς μας η και να τους συγκρίνωμεν με μερικούς, που συσταίνουν τους εαυτούς των ως μεγάλους και ισχυρούς. Αυτοί όμως είναι άνθρωποι που αυτοθαυμάζονται μετρούντες τον εαυτόν των με τους εαυτούς των και συγκρίνοντες τον εαυτόν των προς εαυτούς και δεν καταλαβαίνουν ούτε τι είναι ούτε τι λέγουν.  Ημείς δε δεν θα καυχηθώμεν κατά τρόπον υπερβολικόν και έξω από την αλήθειαν, αλλά θα καυχηθώμεν σύμφωνα με το μέτρον της δικαιοδοσίας, που εξεχώρισεν εις ημάς ο Θεός σαν περιοχήν της αποστολικής μας δράσεως και που μας έχει αξιώσει να φθάσωμεν μέχρις εις σας. ... Ας εφαρμόζεται και εις ημάς ο λόγος της Γραφής· “εκείνος που καυχάται, ας καυχάται όχι αλαζωνικώς, αλλά με ταπείνωσιν αποδίδων στον Κυριον την δόξαν δια τα καλά έργα, που αυτός ο ίδιος ο Θεός του έχει δώσει δύναμιν και χάριν να τα κάμη”.Διότι ενάρετος και ευάρεστος στον Θεόν δεν είναι εκείνος ο οποίος αυτοσυσταίνεται και αυτοεγκωμιάζεται, αλλ' εκείνος τον οποίον συσταίνει και εγκωμιάζει ο Θεός."
          Και στο επόμενο κεφάλαιο τους χαρακτηρίζει με τα λόγια: 
"οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ. 14 καὶ οὐ θαυμαστὸν· αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. 15 οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν.", (Β΄Κο 11,13-15), 
και τα οποία δεν χρειάζονται μετάφραση.
        Και στην Επιστολή του προς τους Γαλάτες, λέει ότι αυτοί που τους αναγκάζουν να περιτέμνονται το κάνουν μόνο για να καυχώνται στην σάρκα τους, ότι δηλαδή τους εξουσιάζουν (Γα 6,12-13).
  Και στην Επιστολή του προς Φιλιππισίους τους ονομάζει κύνας, κακούς εργάτες, κατατομή (= πετσοκομένοι, επειδή περιτέμνονταν), Φπ 3,2.  
    Έτσι λοιπόν ο θεόπνευστος Παύλος δίνει το στίγμα της αναγνώρισής των ψευδαποστόλων ή ψευδοποιμένων: η καυχησιολογία τους και ο αυτοέπαινός τους.             

          Ο απ. Ιωάννης δίνει άλλη πτυχή των αντίχριστων:
"Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον. 2 ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· 3 καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου, ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη. ... Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, καὶ πᾶς ὁ ἀγαπῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται καὶ γινώσκει τὸν Θεόν. 8 ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν." (Α΄ Ιω 4,1-8).
    Έτσι λοιπόν ο Ιωάννης μας δείχνει την άλλη πλευρά του νομίσματος των αντιχρίστων: την έλλειψη αγάπης.
  
     Ο Παύλος σε άλλο σημείο λέει για τους παραχαράκτες της υγιούς διδασκαλίας: 
"μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ' οὐ κατ' ἐπίγνωσιν. 3 ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν.", Ρω 10,3. 

   Έτσι λοιπόν τα αναγνωριστικά στοιχεία για τους ψευδείς και επικίνδυνους αντίχριστους δασκάλους είναι η καυχησιολογία τους που δεν μπορούν να κρύψουν λόγω αλαζονείας, και την εκφράζουν στις ομιλίες και στα γραπτά τους, και η έλλειψη αγάπης που τους κάνει να φέρονται σκληρά στους μαθητές τους και πολλές φορές να τους διώχνουν. Κι όλα αυτά διότι νομίζουν ότι σαν δάσκαλοι έχουν την τέλεια γνώση, και στήνουν την δική τους δικαιοσύνη παραμερίζοντας την δικαιοσύνη του Θεού και παραχαράζοντας έτσι τον λόγο του.    

            Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια διευκρίνηση : Ενώ τα Ευαγγέλια και πολλές Επιστολές των αποστόλων μιλάνε για πολλούς αντίχριστους που εμφανίζονται σε κάθε εποχή, μόνο 2 βιβλία μιλάνε για έναν μεγάλο αντίχριστο που θα εμφανιστεί στο τέλος λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Η Β΄ προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του απ. Παύλου και η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Και ο μεν Παύλος τον ονομάζει "άνθρωπο της αμαρτίας", "υιό της απωλείας " και "άνομο" (Β΄Θε 2,3 και 7), ο δε Ιωάννης τον ονομάζει "θηρίο" (Απ 13). Αυτός ο αντίχριστος δεν θα μας απασχολήσει εδώ, διότι τα γεγονότα που τον συνοδεύουν είναι μεγάλης κλίμακας αφού συμφωνούν και οι 2 απόστολοι ότι η παρουσία του θα ενισχύεται από μεγάλα θαύματα και η προσκύνησή του θα είναι καθολική εξαιρουμένων μόνο των αληθινών πιστών. Έτσι μάλλον βγαίνει το συμπέρασμα ότι δεν ήρθε ο καιρός του. Όσον αφορά το φημισμένο χάραγμα "666" που αναφέρεται σ' αυτό το θηρίο της Αποκάλυψης (Απ 13,18) και έχει σπείρει τόσο φόβο στους ανθρώπους, αξίζει να σημειώσουμε ότι : 

Το 666 συμπεριλαμβάνεται πια σε όλα εκείνα τα θρησκευτικά και μεταφυσικά στοιχεία που προκαλούν πολλές φορές τον φόβο ή το δέος, όχι μόνο σε χριστιανούς αλλά και γενικά σε θρήσκους και θρησκόληπτους και απλώς δεισιδαίμονες ανθρώπους και τα στοιχεία αυτά είναι οι δαίμονες και τα φαντάσματα, οι μάγοι και τα μάγια, η αστρολογία, το μάτιασμα και το ξεμάτιασμα, κ. ά.. Έχει καταντήσει λοιπόν το 666 σε παρόμοια μοίρα των στοιχείων που ανέφερα, δηλαδή ένα είδος υπερβολής λόγω φήμης. Έτσι οι αληθινοί χριστιανοί όπως δεν φοβούνται και δεν δίνουν σημασία στα άλλα που ακόμα κι αν κάποια απ' αυτά έχουν πράγματι σχέση με τον διάβολο, διότι είναι στεριωμένοι στην πίστη τους και πιστεύουν ότι αυτά δεν τους απειλούν, ότι έχουν αρκετή προστασία απ' τον Θεό γι αυτά όπως λέει και ο ψαλμωδός:
         "καὶ ὑπὸ τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐλπιεῖς· ὅπλῳ κυκλώσει σε ἡ ἀλήθεια αὐτοῦ. 5 οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας, 6 ἀπὸ πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου, ἀπὸ συμπτώματος καὶ δαιμονίου μεσημβρινοῦ"  
       Μετάφραση: "και κάτω απ' τα φτερά (του Θεού) θα βρίσκεσαι μ' ελπίδα. Θα έχεις γύρω σου την αλήθεια του σαν όπλο. Έτσι δεν θα φοβηθείς από νυχτερινό φόβητρο, από βέλος που πετάει αδέσποτο την ημέρα, από δαιμονική σκιά που πορεύεται στο σκοτάδι, από δυστύχημα κι από δαιμόνιο του μεσημβρινού ύπνου.", Ψα 90,4-6. 
       Έτσι δεν πρέπει να φοβούνται και το 666.  
    Υπάρχουν κι άλλα να πούμε για το 666, αλλά θα γραφτούν αργότερα.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται εδώ, τα περισσότερα αφορούν τον Σιαμάκη, αλλά ο επισκέπτης μπορεί να βγάλει χρήσιμα γενικά συμπεράσματα για κάθε αντίχριστο.