THE ANTICHRIST AND ANTI-EDUCATOR AND RACIST SIAMAKIS WROTE A BOOK ABOUT EDUCATION!

                                                           Θεσσαλονίκη  28-9-16

Δεν του έφτανε η σκληρότητά του με την οποία συμβούλευε τους μαθητές του να κλειδώνουν τα 17χρονα παιδιά τους έξω απ’ το σπίτι, κι όταν γίνουν 18 να τα διώχνουν, αλλά ο Κωνσταντίνος Σιαμάκης είχε το θράσος να γράψει και βιβλίο για την παιδεία με τον τίτλο Παιδεία !!! Αλλ’ αυτά δεν τα προτείνει στο Παιδεία. Διότι αν έγραφε τέτοια θα τον πετροβολούσαν! Και δεν σκεφτόταν ότι αν τα παιδιά αυτά μην έχοντας που να πάνε κατέληγαν στο έγκλημα, θα την πληρώνανε οι γονείς αφού ήταν ανήλικα όταν τα κλείδωναν έξω για όλη την νύχτα. Αποδεικνύεται έτσι ότι δεν νοιαζόταν ούτε για τους γονείς που ήταν μαθητές του. Σκληρότητα και αγάπη δεν πάνε μαζί. Αυτός δεν είχε αγάπη ποτέ. Είχε μόνο σκληρότητα προς τους άλλους και φιλοδοξία για τον εαυτό του και για την προβολή του ως του μεγαλύτερου ερμηνευτή της Βίβλου.

Γράφει λοιπόν στο Παιδεία (σελ. 130, βλέπε την σελίδα του, http://philologus.gr/6/82-/264-2012-03-25-20-48-44 , και από κει συνδέεστε στην, www.philologus.gr/files/PAIDEIA.PDF ,

και μας το έχει πει και προφορικά, ότι τιμώρησε κατασκηνωτή να μην φάει τίποτα μέχρι το βράδυ, επειδή πέταξε το μεσημεριανό του πιάτο που δεν του άρεσε. Και καυχιέται ότι δεν ανακάλεσε την τιμωρία μέχρι το βράδυ παρ’ όλο που του ζητούσε ο κατασκηνωτής κλαίγοντας για να φάει. Και δεν κατάλαβε ο σκληρός κι εκβιαστικός αυτός άνθρωπος παρ’ όλη την μακρόχρονη βιβλική μελέτη του, ότι ο Θεός θέλει να τον μιμούμαστε, κι όπως αυτός στέλνει την βροχή του και τ’ αγαθά του σε πιστούς και πονηρούς χωρίς να εκβιάζει κανέναν για μετάνοια (Μθ 5,45), έτσι δίνει το παράδειγμα να φερνόμαστε κι εμείς στους άλλους και κυρίως στα παιδιά μας. Κι όταν ένα παιδί δεν τρώει επειδή δεν του αρέσει το φαγητό, δεν το εξαναγκάζουμε να μην φάει καθόλου αλλά το περιορίζουμε μόνο στο να μην φάει τίποτ’ άλλο παρά μόνο το φαγητό του. Κι αν έχει τόσο πείσμα και δεν το φάει, καταδικάζεται μόνο του στην πείνα, όπως καταδικάζονται μόνοι τους οι αμετανόητοι. Κανείς δεν τους εκβίασε. Αντί λοιπόν ο Σιαμάκης να πιάσει αυτά τα τόσο απλά νοήματα του ευαγγελίου, προτιμάει να εκβιάζει και να καταπιέζει τους άλλους. Τόσο πολύ τον τύφλωσε ο Θεός. Εδώ ισχύει το του Παύλου:

 «ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει. … εἰ δὲ θέλων ὁ Θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν,», Ρω 9,18-22.

Γράφει επίσης στο Παιδεία (Η γυναίκα μετά το λύκειο, σελ. 139): «Γυναίκα στο πανεπιστήμιο, για φυσιολογική κοινωνία, δεν πρέπει να πηγαίνει. Η επιστήμη προάγεται χωρίς την γυναίκα. Την προάγουν οι άνδρες»!! Και στη σελ. 137 (Τα δύο φύλα στην εκπαίδευση) λέει: «στην τάξη μου όλα τα κορίτσια ήταν στις επιδόσεις από το μέσον και κάτω, και δεν σπούδασε καμία.»!! Δέστε πόσο “αθρόα” υποβιβάζει την γυναίκα. Και ρωτάω: Μα καλά, όταν ο Σιαμάκης πήγε στο πανεπιστήμιο, δεν είδε γυναίκες φοιτήτριες, που μας έλεγε ότι υπήρχαν έστω και πολύ λίγες; Αυτές από ποια σχολική τάξη ξεφύτρωσαν; Και δεν μπορεί ο Σιαμάκης να σκεφτεί και να θυμηθεί, ότι στα μεταπολεμικά χρόνια που πήγαινε αυτός στο σχολείο, στις περισσότερες οικογένειες που ήταν πάμφτωχες και οι μητέρες δούλευαν και στα χωράφια και στο σπίτι, και χωρίς τα σημερινά ηλεκτρικά πλυντήρια και κουζίνες, τον ρόλο της μητέρας για τα μωρά και νήπια του σπιτιού, αναλάμβαναν τα κορίτσια των 12-16 ετών, όπως μεγάλωσε και τον ίδιο η αδερφή του Γραμμάτω (όπως μας έλεγε); Πώς λοιπόν περίμενε αυτά τα κορίτσια να έχουν καλές επιδόσεις; Γι αυτό και η αδερφή του Γραμμάτω δεν σπούδασε, για να φροντίζει τον Σιαμάκη και όλα τα μικρά της αδέρφια, ενώ η μικρότερη αδερφή του Βαΐα, σπούδασε. Την θυσία της αδερφής του Γραμμάτως και όλων αυτών των κοριτσιών, ο σκληρός και χωρίς αγάπη Σιαμάκης την περνάει για σχολική μετριότητα!!

Και πού το βρήκε αυτό το ρατσιστικό συμπέρασμα ότι η γυναίκα δεν πρέπει να πάει στο πανεπιστήμιο; Γράφει πουθενά η Γραφή τέτοιο πράγμα; Αυτός δεν ήταν που γνώριζε πολύ καλά την Αγγελική Τσαούση, την παιδίατρο που πρόσφερε τις υπηρεσίες της δωρεάν στην μισή Θεσσαλονίκη, και μας την επαινούσε ως πολύ πιστή; Και γιατί η επιστήμη προάγεται χωρίς την γυναίκα; Γράφει πουθενά η Βίβλος ότι έχει λιγότερο μυαλό ή λιγότερες ικανότητες απ’ τον άνδρα;

Ούτε ξέρει ο Σιαμάκης πόσο προάχθηκε η επιστήμη με τις γυναίκες. Διότι στο βιβλίο του Ουρανός και Γη κάνει μια σοβαρή παράλειψη. Ενώ αντιγράφει αστρονομικούς πίνακες με αποστάσεις γαλαξιακής κλίμακας, δεν αναφέρει πώς υπολογίστηκαν αυτές οι αποστάσεις, ούτε ότι ο υπολογισμός αυτός ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κλειδιά της αστρονομίας που ανακαλύφθηκαν στον 20ό αιώνα κι έγινε από γυναίκα. Αυτός που παριστάνει τον μεγάλο αστρονόμο δεν αναρωτήθηκε πώς υπολογίστηκαν αυτές οι αποστάσεις; Έτσι, ενώ γράφει για τους Κηφείδες σελ. 184-185, δεν αναφέρει την μεγάλη ανακάλυψη που σχετίζεται με αυτούς. Η Henrietta S. Leavitt (αστρονόμος και διευθύντρια του Τμήματος Αστρικής Φωτομετρίας του Αστεροσκοπείου του Χάρβαρντ), βρήκε το 1908 ύστερα από μελέτη χιλιάδων Κηφειδών, ότι υπάρχει διακριτή σχέση ανάμεσα στην λαμπρότητα και την περίοδο αναλαμπής των Κηφειδών, και ότι μπορεί αυτό να χρησιμεύσει ως μέτρο σύγκρισης και μέτρησης αποστάσεων μέσα κι έξω απ’ τον γαλαξία μας. Και χρησιμοποιείται σαν μέτρο από τότε μέχρι και σήμερα. Κι αυτό το γράφουν όλα τα εκλαϊκευμένα βιβλία αστρονομίας, όπως το Amazing Universe της National Geographic που το έχω από το 1982.

[Σύντομα θ’ αφιερώσω ξεχωριστή σελίδα του ιστολογίου για το βιβλίο του Ουρανός και Γη που το αναρτά στην ιστοσελίδα του (βλέπε, http://philologus.gr/5/76-2010-01-31-22-28-44/263-2012-02-20-21-53-37 ).

Το βιβλίο αυτό που έχει ως αντικείμενο την αστρονομία, το έγραψε ο φιλόλογος και θεολόγος Κωνσταντίνος Σιαμάκης, για ν’ αποδείξει ότι κατέχει πολύ καλά και τις θετικές επιστήμες, και μάλιστα όπως μας έλεγε, όταν ήταν μικρός είχε μεράκι να γίνει φυσικός και αστρονόμος. Και μάλιστα μόλις το έγραψε, κατευθείαν το έστειλε σε μεγάλους αστρονόμους ανά τον πλανήτη! Γιατί άραγε; Η απάντηση είναι εύκολη, με το δεδομένο ότι το βιβλίο είναι γεμάτο από χοντρά λάθη και ανυπόστατες θεωρίες. Κάντε λίγο υπομονή και θα δείτε όλη την μωρία και τύφλωση που ρίχνει ο Θεός, για να εκδικηθεί την αλαζονεία του Σιαμάκη που τόσο πολύ φούσκωσε, ώστε ήθελε να παραστήσει και τον αστρονόμο, εφαρμόζοντας την λαϊκή ρήση «πήγε ξυπόλυτος στ’ αγκάθια»!]

Μετά κατηγορεί τους μουσουλμάνους για ρατσιστές και μισογύνηδες. Ενώ ο Σιαμάκης δεν είναι μισογύνης. Είναι ο χειρότερος ρατσιστής που υποβαθμίζει τις γυναίκες με θεωρητικά επιχειρήματα, όπως είδατε, και γυναικοσυλλέκτης για να τις εξουσιάζει, αφού τις χωρίζει απ’ τους άνδρες τους για να τις εξουσιάζει αυτός, μαζί και τις κόρες των.

Εμείς φταίμε που τον ακολουθούσαμε και στην ουσία τον βάλαμε στη θέση του Θεού, και δεν καταλάβαμε ότι η εκκλησία δεν πρέπει ποτέ να λειτουργεί εκβιαστικά όπως ορίζει ο Σιαμάκης. Οι χριστιανοί δεν πρέπει ποτέ να κάνουν κάτι επειδή εκβιάζονται, αλλά να λειτουργούν ελεύθερα. Κι αν αυτό που κάνουν είναι αμαρτία ή λάθος, ο δάσκαλος πρέπει να τους νουθετεί με πραότητα. Κι ο έλεγχος χρειάζεται ακόμα και σκληρός, μόνο όταν υπάρχουν καταφανή αδικήματα. Οι σπουδές και η εργασία της γυναίκας, μπορούν να θεωρηθούν καταφανή αδικήματα; Όταν μάλιστα το εισόδημα του συζύγου δεν φτάνει να καλύψει τις ανάγκες μιας υπερπολύτεκνης οικογένειας; Αυτή η γυναίκα που προσπαθεί να συμπληρώσει το εισόδημα του άντρα της, σημαίνει ότι δεν αγαπάει τον άντρα της και τα παιδιά της; Έφτασαν κάποιες γυναίκες της ομάδας επειδή χρειάστηκε να δουλέψουν, να μην το φανερώνουν για να μην ονειδιστούν από τον δάσκαλο και τους φανατικούς μαθητές του όπως ήμουν εγώ. Μα αυτό δεν είναι κλίμα ελευθερίας και αγάπης μεταξύ χριστιανών. Αυτό είναι κλίμα εκβιασμού και φόβου.

Η χριστιανή γυναίκα έχει δικαίωμα στις σπουδές όπως και ο χριστιανός άνδρας αφού τους το δίνει η πολιτεία, όπως και το δικαίωμα στην ψήφο. Κάποτε οι γυναίκες δεν είχαν αυτά τα δικαιώματα, τώρα όμως τα έχουν. Κι όπως με την ψήφο, κανείς σωστός πνευματικός δάσκαλος δεν μπορεί να υποδείξει τί θα ψηφίσουν οι χριστιανοί, έτσι δεν μπορεί να υποδείξει και στις γυναίκες να μην σπουδάσουν. Οι σπουδές και η εργασία της γυναίκας είναι δική της επιλογή και του άντρα της αν υπάρχει, που τότε θα την πάρουν από κοινού. Κι αν με την εργασία της γυναίκας δημιουργηθούν προβλήματα στην οικογένεια, για το αν πρέπει να παρατήσει την εργασία της ή όχι, αυτά θα τα βάλουν κάτω μαζί με τον άντρα της και ίσως και με την βοήθεια του πνευματικού τους, και θα τα λύσουν με μόνο μια προϋπόθεση. «Αν μένουν στην μεταξύ τους αγάπη, στην πίστη και στον αγιασμό, θα έχουν και την σωφροσύνη για να τα λύσουν» (Α΄Τι 2,15), και αυτά αλλά και όλα τα προβλήματά τους. Αυτήν άλλωστε την συμβουλή ο θεόπνευστος Παύλος την δίνει στα ζευγάρια, ακόμα κι αν κάνουν την μέγιστη θυσία της τεκνογονίας, όπως γράφει στο ίδιο χωρίο. Που σημαίνει ότι χωρίς την αγάπη δεν μετράει για τον Θεό η τεκνογονία, και άρα δεν μετράει και τίποτ’ άλλο. Ο Σιαμάκης κατανόησε ποτέ αυτό το απλό χωρίο; Ότι όλα τα προβλήματα σ’ ένα αντρόγυνο λύνονται με την αγάπη; Όχι φυσικά.

Ούτε παραδειγματίστηκε απ’ το παράδειγμα μιας αμερικάνας που δημοσιεύτηκε πριν 15-20 χρόνια στις εφημερίδες. Επρόκειτο για μια ευφυή γυναίκα με σπουδές οικονομικών και μεταπτυχιακά που για χρόνια ήταν διευθύντρια πωλήσεων όλης της Βόρειας Αμερικής, στην γνωστή πολυεθνική εταιρεία της Pepsi Cola, όταν ξαφνικά ένα πρωί εγκατέλειψε το πολυτελές γραφείο της και τα επαγγελματικά ταξίδια της και πήγε στο σπίτι της. Κι όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους γιατί εγκατέλειψε την τόσο πετυχημένη καριέρα της, εκείνη απάντησε: «γιατί διαπίστωσα ότι παραμελώ τον άντρα μου και τα παιδιά μου». Και δεν ήταν του κατηχητικού! Αυτό το παράδειγμα της αγάπης ο Σιαμάκης το κατανόησε ποτέ; Όχι φυσικά.

Από ακατάλληλος ποιμένας που δεν ξέρει να νουθετήσει, ο Κωνσταντίνος Σιαμάκης έγινε αντίχριστος ποιμένας που χωρίζει αντρόγυνα. Έγινε αντίχριστος σύμβουλος για τους γονείς που τους συμβουλεύει να κλειδώνουν τα παιδιά τους απ’ έξω και να τα διώχνουν. Έγινε αντίχριστος σύμβουλος για τα παιδιά που τα επηρέασε να διώξουν τον πατέρα τους με ψευδείς ένορκες καταθέσεις. Έγινε αντίχριστος δάσκαλος για τους μαθητές που εκφράζουν κάποια διαφωνία και τους διώχνει, χρησιμοποιώντας γι αυτό ακόμα και εκβιασμό, όπως έκανε σ’ εκείνον τον μαθητή του που του είπε «το δωμάτιο ή την ομάδα», κι όπως εκβίασε και κείνον τον κατασκηνωτή να μην φάει μέχρι το βράδυ, ο αδίστακτος εκβιαστής και αντίχριστος Κωνσταντίνος Σιαμάκης.

Γράφει επίσης στο Παιδεία (σελ. 124) για την σωστή συμπεριφορά των καθηγητών προς τους μαθητές: «ο μαθητής ούτε καν να ονειδίζεται με την απλούστερη ειρωνεία». Μα καλά, θεωρεί την ειρωνεία κακό πράγμα στο σχολείο; Ή εννοεί ότι θα πρέπει να διδάσκεται στο σχολείο όπως την διδάσκει αυτός στα γραπτά του και προφορικά στους μαθητές του και στα μικρά παιδιά, όπως έκανε στο σπίτι μου όταν ειρωνευόταν και κορόιδευε διαφόρους ακόμα και μαθητές της ομάδας του; Ή ότι η ειρωνεία δεν πρέπει να έχει σαν στόχο τον ίδιο τον μαθητή; Τι ακριβώς εννοεί; Εδώ πρέπει να σας ομολογήσω ότι μου ήρθε πειρασμός να τον ειρωνευτώ, όπως με ειρωνεύτηκε αυτός, αλλά δεν θα το κάνω. Διότι ο Κύριος της δόξης που μας άφησε την Βίβλο για να διδασκόμαστε, δεν έχει ειρωνεία πουθενά και μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να κακολογούμε κανέναν (Ττ 3,2), και να τιμάμε τους πάντες (Α΄ Πε 2,17). Κι αυτό το ήξερε ο Σιαμάκης και κάποτε πολύ παλιά, μας έλεγε ότι «εγώ δεν ειρωνεύομαι ποτέ». Αλλά αργότερα άλλαξε σε πολλά.

Και παρακάτω (σελ. 125) γράφει: «κάθε ιδεολογία, φρόνημα, ηθικολογία, πατριωτισμός, θρησκεία, κατήχηση, προπαγάνδα που θ’ αποπειραθεί να διεισδύσει στο σχολείο, πρέπει να διώκεται όσο ο μαστροπός κι ο έμπορος ναρκωτικών. … Για την διακίνηση ιδεών να παραχωρηθούν πλατείες και γήπεδα …». Μα καλά, ο Σιαμάκης που σ’ αυτό το βιβλίο είναι υπέρμαχος στο να μην υπερφορτώνονται οι μαθητές, θέλει τα παιδιά πέρα απ’ το σχολείο να πηγαίνουν και σε πλατείες ή σε γήπεδα για να μάθουν αυτά που θέλει κάθε κράτος για τους μαθητές του; Ότι δηλαδή πρέπει ν’ αγαπούν την πατρίδα τους, να σέβονται τον συνάνθρωπό τους, να προτρέπονται στην αγάπη και αλληλεγγύη, ότι η ομόνοια χτίζει και η διχόνοια γκρεμίζει – μ’ αυτό το θέμα είχα γράψει έκθεση ιδεών στο Λύκειο, αλλ’ ο Σιαμάκης στο Παιδεία καταργεί την έκθεση ιδεών και έχει μόνο την περιγραφική έκθεση, σελ.73, 77 -78 –, να μάθουν ποιος είναι ο χριστιανισμός και οι αιρέσεις του που απαρτίζουν τον ανεπτυγμένο πληθυσμό της γης, ποιος ο μουσουλμανισμός και οι άλλες θρησκείες, τι είναι κομμουνισμός και καπιταλισμός, και πολλά άλλα. Δεν είναι δουλειά του σχολείου αυτό; Ή όταν διδάσκονται στην Ιστορία για τις μάχες μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων δεν χρειάζεται να ξέρουν τι πιστεύει η κάθε πλευρά; Ή πρέπει να τ’ αφήσουν αυτά σε δασκάλους σαν τον Σιαμάκη για να τους τα διδάσκει μέσα απ’ την ιστοσελίδα του μαζί με ειρωνείες και βρισιές;

Κατά τον Σιαμάκη οι μαθητές αλλά και οι ενήλικοι όλοι πρέπει να διδάσκονται έτσι ώστε να περιφρονούν και να βρίζουν άλλους λαούς όπως διδάσκει στο Παιδεία, σελ. 122-123 (και στο άρθρο Ιδεοληψίες, Μελέτες 5, σελ. 469, βλέπε, www.philologus.gr/7/86-2010-01-01-01-26-25/174-2010-03-30-22-43-44 )

που χαρακτηρίζει τον τουρκικό λαό ότι «παραληρεί όταν μαστουρώνεται και θεριακλώνεται με το όπιο που είναι τα σχολικά βιβλία του που αποτελούν ηρωίνη». Εγώ πάντως έχω γνωρίσει τούρκο σ’ ένα ταξίδι μου με τρένο, και σας βεβαιώνω πως δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν φυσιολογικό, μορφωμένο κι ευγενικό έλληνα, δηλαδή δεν ήταν “μαστουρωμένος με την ηρωίνη” που λέει ο Σιαμάκης. Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν φανατικοί πατριώτες σε κάθε έθνος και δεν χρειαζόμαστε τον Σιαμάκη να μας το πει με ειρωνείες και βρισιές, και ξέρουμε ότι αυτοί είναι πάντα συντριπτική μειοψηφία.

Αν τώρα ο Σιαμάκης πιστεύει, εκφράζοντας τέτοια σκληρότητα, βρίζοντας και περιφρονώντας ολόκληρους λαούς και έθνη (και στο άρθρο Παρεμπόδιση πυρηνικών φιλοδοξιών και δίαιτα, Μελέτες 5, σελ. 473, βλέπε, www.philologus.gr/7/86-2010-01-01-01-26-25/175-2010-03-30-22-47-53 )

και Σχολείο φθοράς, Μελέτες 8, βλέπε, www.philologus.gr/7/86-2010-01-01-01-26-25/250-2011-09-14-15-29-50 )

βγάζοντας τους όλους σκάρτους, είναι ικανός να παιδαγωγήσει και να γράψει βιβλίο για την παιδεία και να μας διδάσκει πώς πρέπει να φερόμαστε στα παιδιά μας, όπως το να τα κλειδώνουμε απ’ έξω και να τα διώχνουμε, τότε βρίσκεται σε μεγάλη πτώση αλαζονείας και κακίας, και ο Θεός να τον λυπηθεί και να τον ελεήσει τον φουκαρά για να μετανοήσει.